ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ «Ανέβα…»

Ανέβα…Ανέβα…

Πάντα ανέβαινε.

Ακόμη πιο ψηλά.

Στη κορφή σε περιμένει η αγάπη

μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.

Ανέβα…

‘Ολο μπρος…’Ολο ψηλά.

Κι αν δε βρεις δρόμο

Φτιάξε.

Στην αγάπη

δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι,

τους φτιάχνεις εσύ.

Ανέβα…

‘Εστω κι αν δεις

πως τα λουλούδια είναι ψεύτικα

κι η αγάπη -η ολόφλογη αγάπη-

ένας καπνός,εσύ ανέβα.

Ανέβα…

‘Εστω κι αν στην κορφή

αντίς για τριαντάφυλλα

σε περιμένει ένα μπουκέτο μαχαίρια,

εσύ ανέβα!

Ανέβα…

Και πες “ευχαριστώ”.

‘Οχι στα τριαντάφυλλα, όχι στα μαχαίρια.

Πες ευχαριστώ στη δύναμη,

που σ’ έκανε ν’ ανέβεις…