Σε ένα βότσαλο που βρέθηκε το 1994 στην Καυκανιά Ολυμπίας βρίσκεται η αρχαιότερη επιγραφή της Ελληνικής γλώσσας!!
"Τί συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς από
ένα βότσαλον!!!" Από http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?p
Η πρώτη επιγραφή σε επιβεβαιωμένη ελληνική γλώσσα δεν είναι βέβαια οι πινακίδες ΓΓΒ΄της Πύλου ή της Κνωσσού ή αλλαχού του 14ου - 13ου αι. π.Χ., αλλά ένα πέντε εκατοστών βότσαλον ευρεθέν εν έτει 1994 σε ιδιωτική οικία εις την Καυκανιά, επτά χιλιόμετρα έξω από την Ολυμπία. Το βότσαλον φέρει από την μίαν όψιν επιγραφήν με τρεις λέξεις, ενώ από την άλλην όψιν έναν διπλούν πέλεκυν με δυο σύμβολα ΓΓΒ΄. Χρονολογείται περί τα μέσα του 17ου αι. π.Χ (υψηλή χρονολόγησις) ή περί τα μέσα του 16ου αι. π.Χ (χαμηλή χρονολόγησις).......
Εκ των λέξεων πάνω στο βότσαλο με ασφάλειαν αναγιγνώσκεται το κύριον όνομα Κa - ro - qo (Χάρωψ). Το κύριον όνομα Χάρωψ (γεν. -οπος) αναφέρεται εις την Ιλιάδα εις το Λ 426. Ο Χάρωψ, που σκοτώθηκε εις την Τροίαν από το χέρι του Οδυσσέως, ήτο υιός του Τρωός Ιππάσου και της Νύμφης Ωκυρρόης..............
Για τις άλλες δυο λέξεις της επιγραφής δεν είμεθα βέβαιοι τί δηλώνουν. Η δεύτερη εις την σειράν απ' ό,τι βλέπω το διαβάζω ως δα, δηλαδή ίσως να πρόκειται για την γνωστήν από τις υστερότερες πινακίδες συντομογραφίαν του "επιστάτης".................
Η τρίτη λέξις μάλλον δεν μπορεί ακόμη να ερμηνευθηί (a-so-na;;; ή a-so-di;;;). Ίσως να δηλώνεται η καταγωγή του. ......................
Η δεύτερη όψις του βοτσάλου, ως είπομεν, έχει έναν διπλούν πέλεκυν, σύμβολον βεβαίως της μινωικής Κρήτης. Το προφανές εδώ είναι ότι η επιρροή που ήσκησεν ο μινωικός πολιτισμός εις τον Μυκηναικόν ή καλλίτερα εις τον Πρωτομυκηναικόν είναι προγενεστέρα απ' αυτό που εθεωρούσαμεν ώς τώρα. Δεν εγνώρισαν, δηλαδή, οι Μυκηναίοι ώς φαίνεται τον μινωικόν πολιτισμόν τον 15ον αι. π.Χ, αλλά τον εγνώρισαν τουλάχιστον τον 17ον αι. π.Χ. (terminus ante quem), κατά το τέλος της Μεσοελλαδικής Εποχής (ΜΕΙΙΙ). Επομένως, οι Μυκηναίοι ήσαν εις την Πελοπόννησον περισσότερον καιρόν απ' όσο επιστεύαμεν..........
Η πρώτη επιγραφή σε επιβεβαιωμένη ελληνική γλώσσα δεν είναι βέβαια οι πινακίδες ΓΓΒ΄της Πύλου ή της Κνωσσού ή αλλαχού του 14ου - 13ου αι. π.Χ., αλλά ένα πέντε εκατοστών βότσαλον ευρεθέν εν έτει 1994 σε ιδιωτική οικία εις την Καυκανιά, επτά χιλιόμετρα έξω από την Ολυμπία. Το βότσαλον φέρει από την μίαν όψιν επιγραφήν με τρεις λέξεις, ενώ από την άλλην όψιν έναν διπλούν πέλεκυν με δυο σύμβολα ΓΓΒ΄. Χρονολογείται περί τα μέσα του 17ου αι. π.Χ (υψηλή χρονολόγησις) ή περί τα μέσα του 16ου αι. π.Χ (χαμηλή χρονολόγησις).......
Εκ των λέξεων πάνω στο βότσαλο με ασφάλειαν αναγιγνώσκεται το κύριον όνομα Κa - ro - qo (Χάρωψ). Το κύριον όνομα Χάρωψ (γεν. -οπος) αναφέρεται εις την Ιλιάδα εις το Λ 426. Ο Χάρωψ, που σκοτώθηκε εις την Τροίαν από το χέρι του Οδυσσέως, ήτο υιός του Τρωός Ιππάσου και της Νύμφης Ωκυρρόης..............
Για τις άλλες δυο λέξεις της επιγραφής δεν είμεθα βέβαιοι τί δηλώνουν. Η δεύτερη εις την σειράν απ' ό,τι βλέπω το διαβάζω ως δα, δηλαδή ίσως να πρόκειται για την γνωστήν από τις υστερότερες πινακίδες συντομογραφίαν του "επιστάτης".................
Η τρίτη λέξις μάλλον δεν μπορεί ακόμη να ερμηνευθηί (a-so-na;;; ή a-so-di;;;). Ίσως να δηλώνεται η καταγωγή του. ......................
Η δεύτερη όψις του βοτσάλου, ως είπομεν, έχει έναν διπλούν πέλεκυν, σύμβολον βεβαίως της μινωικής Κρήτης. Το προφανές εδώ είναι ότι η επιρροή που ήσκησεν ο μινωικός πολιτισμός εις τον Μυκηναικόν ή καλλίτερα εις τον Πρωτομυκηναικόν είναι προγενεστέρα απ' αυτό που εθεωρούσαμεν ώς τώρα. Δεν εγνώρισαν, δηλαδή, οι Μυκηναίοι ώς φαίνεται τον μινωικόν πολιτισμόν τον 15ον αι. π.Χ, αλλά τον εγνώρισαν τουλάχιστον τον 17ον αι. π.Χ. (terminus ante quem), κατά το τέλος της Μεσοελλαδικής Εποχής (ΜΕΙΙΙ). Επομένως, οι Μυκηναίοι ήσαν εις την Πελοπόννησον περισσότερον καιρόν απ' όσο επιστεύαμεν..........
Ευχαριστώ πολύ τον καλό φίλο κ Γιάννη Δημάκη για την πολύτιμη βοήθειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου