Μια μικρή κουκίδα φως
και το ταξίδι μας
αρχίζει
Το κοχύλι μάς κλείνει
στη μυστική του αγκάλη
κι ονειρεύεται
Ονειρεύεται και περιμένει
να γίνουμε μαργαριτάρι
Και μεγαλώνουμε
μεγαλώνουμε
ώσπου να λάμψουμε
μαργαριτάρι όνειρο
Τότε
δίνουμε μια
κι ανοίγουμε το μυστικό παράθυρο
Βλέπουμε ουρανό
Φοράμε τις φτερούγες μας
και πετάμε στ’ όνειρο
Ξεδιπλώνουμε τα πανάκια μας
κι αρμενίζουμε
*Το ποίημα αυτό γράφτηκε το 2004 για να παρουσιαστεί από την Βασιλική Μενουδάκη σε γιορτή για τη ΜΗΤΕΡΑ, που διοργάνωσε ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
** Η φωτογραφία δημιουργήθηκε για τη ραδιοφωνική εκπομπή μου ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ; με τίτλο ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ και καλεσμένη τη φιλόλογο και ποιήτρια Μαρίνα Προμπονά. Το αρχείο της εκπομπής είναι εδώ:
Σοφία Δ. Νινιού
Ευχαριστώ πολύ για τη δημοσίευση!
ΑπάντησηΔιαγραφή