Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η ποιητική συλλογή «Χαρταετού Ανάβαση» ανθολογεί 67 ποιήματα και στιχουργήματα. Είναι μια πρώτη προσπάθεια να βγουν απ’ το συρτάρι και να τα μοιραστώ μαζί σας. Το εγχείρημα της ανθολογίας δημιουργήθηκε από την επιθυμία καταγραφής των σημαντικότερων ποιημάτων από την περίοδο της ενηλικίωσής μου μέχρι σήμερα. Διαβάζοντας την ανθολογία αυτή ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει μια εκκολαπτόμενη στιχουργό και συγγραφέα και να ταξιδέψει στον εσωτερικό της κόσμο. Έναν κόσμο γεμάτο όνειρα, προβληματισμούς, προσδοκίες , συναισθήματα που εκφράζονται μέσω της ποίησης. Γιατί όπως λέει κι ο μεγάλος Καβάφης «η ποίηση είναι φάρμακο της ψυχής». Αυτό είναι και για μένα.
Ε.Κ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Όταν το 2013 η Εβίτα µου απέστειλε ηλεκτρονικά στίχους της, για να της εκφράσω την άποψη µου, της έγραψα: «Υπάρχει λυρισµός και εικονοκλασία στα ποιήµατά σου. Διαθέτεις µια έµφυτη ποιητική προδιάθεση που στοχάζεται πικρά και συµµετέχει µετέχοντας στην αγωνία της εποχής, την οποία µεταγλωττίζει σε ποιητικό σχήµα λιτής µορφής. Η γυναικεία σου αισθαντικότητα οδεύει κατ' ευθεία στην ουσία και µια ασίγαστη πίκρα που ενεδρεύει µέσα σου και µια άγρυπνη αυτοενδοσκόπηση σε παρωθούν σε ξεσπάσµατα πίκρας, δύναµης ή περισυλλογής, που κυριαρχούνται από ειλικρίνεια και αυθορµησία. Και όλα τούτα γίνονται ποιήµατα που µεταφέρουν µε εκφραστική σιγουριά έναν βαθύ συναισθηµατικό απόθεµα από εσωτερική θλίψη. Μέσα από τα ποιήµατά σου αναδύεται ξεκάθαρα και σ' όλη της τη µεγαλοπρέπεια η λυρική και γνήσια ποιητική φωνή σου, που µετουσιώνει τον αναγνώστη και τον οδηγεί σε κόσµους άλλους, αληθινούς.
Οµολογώ πως µε έχει ελκύσει ο αυθορµητισµός και η ειλικρίνειά των στίχων σου και µε συγκίνησαν παράλληλα. Τα δυο πιο πρόσφατα ποιήµατά σου τα βρίσκω πιο ώριµα και πιο µεστά από εκείνα που έγραψες πιο παλιά. Να προσπαθείς πάντα ν' αποφεύγεις τις κοινοτυπίες και ν' αλιεύεις στη θάλασσα της πρωτοτυπίας, απ' όπου ν' αντλείς τις ποιητικές εικόνες, το συµβολισµό και γενικά τα εκφραστικά σου µέσα. Όπως κάνεις, για παράδειγµα, µε τους πιο κάτω στίχους: «σηµαίνουν τα ρολόγια κουρασµένα», «ουρλιάζει η σιωπή µου».
Σου εύχοµαι αίσιον πλουν στον ωκεανό της ποίησης...»
Το 2020 και συγκεκριμένα την 1η Νοεμβρίου, πήρα ηλεκτρονικό µήνυµα της στο οποίο µου έγραφε: «Αποφάσισα να κάνω το όνειρο µου πραγµατικότητα και να προχωρήσω µε την ποιητική συλλογή που από χρόνια θέλω να δηµοσιεύσω. Έχουν µαζευτεί πολλά και θα ήθελα τη γνώµη σας ως γνώστης του θέµατος. Είχαµε µιλήσει και παλιά (2013) γι αυτό το θέµα, όταν ακόµα έγραφα σε πιο ελεύθερο στίχο κυρίως. Τώρα έχω προσανατολιστεί κυρίως σε κυπριακό και µου βγαίνει αβίαστα. Έχω βέβαια διάφορα και θέλω πλέον µια ειδική γνώµη για να προχωρήσω σε έκδοση, την πρώτη µου προσπάθεια αφού γράφω από το 1997. Εβίτα Κωνσταντίνου 5 ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ ΑΝΑΒΑΣΗ Μπορείτε µήπως να µε βοηθήσετε σε αυτό; Θα το εκτιµούσα ιδιαιτέρως.»
Χάρηκα για την απόφαση να προχωρήσει στην έκδοση των ποιηµάτων της και αφού την ευχαρίστησα για την εµπιστοσύνη, µου τα απέστειλε και τη βοήθησα. Οµολογώ ότι εντυπωσιάστηκα, διαπιστώνοντας την ανοδική της πορεία σε σχέση µε τα προηγούµενα ποιήµατα τα οποία µου είχε αποστείλει το 2013. Γοητεύτηκα από τα ερωτικά ποιήµατα της συλλογής, στάθηκα µε θαυµασµό µπροστά στους λυρικούς, λιτούς και ενίοτε καυστικούς αλλά και γνωµικούς στίχους, γέλασα µε το λεπτό χιούµορ των σατιρικών ποιηµάτων, χάρηκα τη µουσικότητα και τον ρυθµό των ποιηµάτων στην κυπριακή διάλεκτο.
Εύχοµαι στην Εβίτα καλή και παραγωγική συνέχεια µε πολλές εµπνεύσεις και πολλές άλλες ποιητικές καταθέσεις.
Νίκος Πενταράς
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΙΧΟ
ΑΓΑΠΗ
Σαν έπειτα από βροχή και µαύρο σκότος
φύτρωσε και κάρπισε στη µικρούλα ψυχή µου
γελαστό το ουράνιο τόξο άνθισε ξανά η χαρά µου
άνοιξη µοιάζει να 'ρχεται
κι ας µας καίει η κάψα του καλοκαιριού
όµως η αύρα δροσερή χαϊδεύει τα µαλλιά µου
που κυµατίζουν αρµονικά στο ρυθµό της αγάπης.
Μα για στάσου…
Σαν τ' αυτί σου στήσει καρτέρι
µια µελωδία όντως µαγική τη συλλαµβάνει
την πιάνει επ' αυτοφώρω να προσηλυτίζει το θλιµµένο µου είναι
να το τραβάει απ' τα σκοτάδια και το βούρκο
και το σέρνει µαζί της στον κόσµο του απέραντου γαλάζιου.
Τραγουδά η ψυχή µου ντουέτο µε τον ήλιο
χορεύει η καρδιά µου παρτενέρ µε το φεγγάρι
στεφανωµένη µε λουλούδια, ντυµένη στα λευκά. Το βλέπω η αγάπη έχει λάµψει πια… 2
4-7-98
ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΑ
Ολόγιοµο φεγγάρι...
Νύχτα που κρύβεις µυστικά
Έλα κ σκέπασε απόψε της µοναξιάς την κρύα ανατριχίλα
Σκέψη µου τρελή κι αλλοπαρµένη
Η νύχτα λαίµαργα σε περιµένει
Κόλπα στα σίγουρα γυρεύει
Φύγε αλάργα... φύγε τώρα... να προσέχεις
Φόρα για µένα τα καλά σου
Γύρνα κεφάτη την αυγή
Στο φως να µείνεις µη χαθείς
Στο φως που ξέρεις τι γυρεύεις.
29-01-15
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ
Ξεκίνησα µ' ανηφοριές δύσκολα µονοπάτια
πέρασα µέσ' από βροχές και άγονα χωράφια
τσακίστηκα, πληγώθηκα , το αίµα ρέει ποτάµι
µα εγώ εκεί... στο πείσµα µου... να συνεχίζω πάλι.
Βροχές, χαλάζι κι αστραπές όλα τον δρόµο κλείναν
ο αγέρας απ' τo µένος του ξεγύµνωνε τα δέντρα.
Παντού σκοτάδι κι έρεβος κι οµίχλη βασιλεύει
µα µια µικρή και τρυφερή ψυχούλα αναζητάει
το φως, το γέλιο, τη χαρά και τη λιακάδα µέρα.
Ξάφνου ένα κύµα γλυκασιάς µυρίζει όλη η πλάση
τον χαλασµό και τις βροχές πέρα απ' τα βουνά
τα στέλνει
και ψιθυρίζει µες στ' αφτί του ήλιου
να προφτάσει
να τρέξει να σκορπίσει πια
παντού αγκαλιές λουλούδια.
Τώρα στον δρόµο που περνώ, χαµογελούν κι οι πέτρες
όλα αστράφτουν οµορφιά και πληµµυρίζουν χάρη
πετάνε ξέγνοιαστα πουλιά, αηδόνια τραγουδάνε
κι όλα τ' αγκάθια, το κακό πνιγήκαν µες στη λάσπη.
Στη θέση τους φυτρώσανε σµάρια από πεταλούδες
κι εγώ που όλο ψαχνόµουνα βρήκα επιτέλους άκρη
κατάφερα να γλυκαθώ ,να ζήσω, να ευτυχίσω
κι όλα αυτά είχαν που λες συνέπεια ν' αγαπήσω.
3-12-98
ΣΕ ΣΤΙΧΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ
ΖΗΣΕ ΜΟΝΑΧΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Η λαβωµένη µου ψυχή
Γροικά να βρει λιµάνι
Κι η σκέψη σου σαν προσευχή
Πασκίζει να τη γιάνει.
Αγάπη κι έρωτας θαρρώ
θα 'ναι το βάλσαµό της
µα το φοβάται από παλιά
ήταν το βάσανό της.
Aφήνεται χαµογελά
Πισωπατά και τρέµει
µη νοιάζεσαι, της λέω,
χαζή
το αύριο αν θα ξέρεις.
Ζήσε µονάχα τη στιγµή
και δε θα υποφέρεις
ρίχνει γροθιά στο όνειρο
ο φόβος αν διατάζει.
Ο έρωτας είναι τρελός
έλα που σου φωνάζει
γέλασε, νιώσε κι άφησε
το µέσα σου να βράζει.
Κι ας είναι του ονείρου σου η φλόγα να σε κάψει.
21-6-14
ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
Όταν µε κοιτάς
στα χέρια µου ακουµπάς
νιώθω στη στιγµή
να µην πατάω στη γη.
Τόση αγάπη εγώ
δεν πίστευα να βρω
την έχω φυλαχτό
και δείχνει να 'ν' γραφτό.
Μαζί σου εγώ πετώ
κι από ψηλά κοιτώ
όλου του κόσµου τα αστέρια
µου χάρισαν τα δυο σου χέρια.
Όνειρο είν' αυτό που ζω
µε σένα στο πλευρό µου
και τον Θεό ευχαριστώ
που σ' έχω σύντροφό µου.
Είναι το γέλιο µου βαθύ
κι από ευτυχία µε µεθεί
είν' η αγκαλιά σου το λιµάνι
κι ο έρωτας βαρύ χαρµάνι.
Τα χείλη µου σου ψιθυρίζουν
στην ψυχή µου όσα ξεχειλίζουν
σαν µυστικό να σου το πω
Πόσο καρδιά µου σ' αγαπώ.
Δίπλα σου σβήνω όλα τα πίσω
τολµάω να ξαναγαπήσω
έγινε η ψυχή µου περιστέρι
φτεροπετάει µες στ 'αγέρι.
Είσαι για µένα ο θησαυρός µου
πολύτιµος σαν κι ο σταυρός µου
φωτίζεις τα δικά µου µέρη
κράτα µου σφιχτά το χέρι....
27-4-17
Μελοποιήθηκε από την Εταιρεία ΄Make My Song΄ στη Λάρισα
Σύνθεση - Μουσική : Ιωάννης Χατζής
Τραγούδι : Μαριανίκη Τόκα
ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
Μες στην παλιά µου αποθηκούλα
στα σκονισµένα µου µπαούλα
ξετρύπωσα σ ' ένα λεπτό
έναν πολύχρωµο αετό.
Ήταν κοµµένη η ουρά του
και λαβωµένα τα φτερά του
για να πετάξει ούτε λόγος
για τα σκουπίδια µάλλον µπόγος.
Κι όµως στη θέα του εγώ
άρχισα να καρδιοχτυπώ
σαν να θυµίζει τη ζωή µου
τη µπαλωµένη ύπαρξη µου.
Χαρταετός ειν' κι η ζωή µου
βουτάει ,χαλάει το σκαρί µου
µα στη µιζέρια εγώ δε µένω
πάλι στον άνεµο ανεβαίνω.
Και ταξιδεύω εγώ ταξιδεύω
καλούµπα αφήνω και µόνη χορεύω
τα όνειρα µου δε θα πάρεις
τι κι αν φυσάει Μελτέµι ή Βαρδάρης.
Βάλθηκα να τον κουµαντάρω
τρύπες και ασχήµια να µαντάρω,
Φιογκάκια ,ουρά και κορδελίτσες
έτοιµος πάλι για τρελίτσες.
Χαρταετέ µου ανέβα πάλι
στον άνεµο στήσε κεφάλι
βουτάς και τούµπες κάνεις ήδη
µα είναι όλα στο παιχνίδι.
Κι αν η ζωή µοιάζει µπουνάτσα
αµόλα σπάγκο, τραγούδα φάλτσα
χόρεψε γέλα στην εξοχή
αύριο πάλι πιάνει η βροχή.
Κι αν η ζωή σου µοιάζει αντάρα
µάζεψε σπάγκο, άστην λαχτάρα
κράτα γερά µες στη φουρτούνα
πάντα µετά θα φέγγει η Λούνα.
16-01-21
Μελοποιήθηκε από την Εταιρεία ΄Make My Song΄ στη Λάρισα
Σύνθεση - Μουσική : Ιωάννης Χατζής
Τραγούδι: Μαριανίκη Τόκα
ΣΕ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ
ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ
Αµυγδαλιά για αθασιά
Όπως τζι αν σε λαλούσιν
Είσαι του κάµπου στόλισµα
Όπου τζι αν σε θωρούσιν.
Μ' άσπρα φκιορούθκια όµορφα
Εστόλισες τους κλώνους
Που ούλλον σιειµώναν καρτερούν
Πρώτοι να πάρουν µπόνους.
Εν τζ έσιει άλλον που τολµά
δεντρό να στήσει πόιν
Μέσα στο κατασιείµωνον
Ν' ανθίζεις σαν τον γόην.
Είσαι η ελπίδα που γεννά
η άνοιξη του κόσµου
Τζ ' αλλάσσεις µου διάθεσην
Σαν σε θωρώ οµπρός µου.
Μες τ' άσπρα σου είσαι όµορφη
Ρέσσεις τες ανεράδες
Τζιαι στέκεσαι καµαρωτή
Σε κάµπους τζιαι κοιλάδες.
02-03-20
ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ
Στο σινεμά επήαμεν
να δούμε μιαν ταινία
μα η νύστα με εσκούλλησε
γυρεύκω πατανία.
Τα μμάθκια μου δεν άννοιαν
συνέχεια εκλείαν
το άξιον εν που 'χασα
τζιαι μιαν φασην γελοίαν.
Οι άλλοι εγελούσασιν
εκάμνασιν τζιαι χάζι
τζ' εγώ εθώρουν όνειρο
πως ήμουν καμικάζι.
Εξύπνουν τζ' εποσσιέπαζα
τζ' έκαμνα πως εθώρουν
μ' αν μ' αρωτήσεις τίποτε
χαρκούμαι εν τζ' εμπόρουν.
Ήντα 'θελα στο σινεμά
μάνα μου να λαμνίσω
αφού ήμουν ποστάμενη
τζ' ήθελα να καμμήσω.
Το μόνον που μου έμεινεν
πόψε που την ταινίαν
εν μια ωραία κουτουλιά
που δίουν με μανίαν.
21-9-16
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ
(τσιαττιστό)
Άμπλεψε, θώρε καθαρά
τζι εκτίμα την αγάπην
τζιαι μεν μου κάμνεις την ζωήν
σαν τον φτωχό αράπην.
Το τέρτιν της καρτούλας μου
εμάθαν το τζι οι πέτρες
πως τρέχουσιν τα μμάθκια μου
σαν πλαστικές χολέτρες.
Έχω σε μέσα στην καρκιάν
τζιαι τρέμω μεν σ' αρπάξει
κανένας πελλοτζηνυός
με κάπριο αμάξι.
Καρτούες κάμνω τζιαι βουρώ
αγάπην μπας τζιαι δείξω
μα έτσι τζιαι πετάξεις τες
μασιαίριν εν να μπήξω.
Αφού λαλούν αρέσκουν σας
που εν να 'ρτει η μέρα τζιείνου
του κότσιινου που την λαλούν
«Αγίου Βαλεντίνου».
Είμαι λαλώ σου τυχερός
που 'βρα εσέν για ταίρι
τζι έχω σε πα' στην τζιεφαλήν
σαν το λαμπρόν αστέρι.
Στο σιέρι σου εν να φανεί
για πόσον εν να λάμψεις
ή εν να γκρεμοτσακιστείς
που τες μαννές τες πράξεις.
14-2-19
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ονομάζομαι Εβίτα Κωνσταντίνου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λεμεσό από γονείς που κατάγονται από την Επαρχία Λεμεσού. Κατοικώ στη Λεμεσό με τον σύζυγο και τα 3 μας παιδιά.
Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και εργάζομαι εδώ και 19 χρόνια σαν δασκάλα σε Δημοτικά σχολεία της πόλης και Επαρχίας Λεμεσού.
Με την ποίηση και τη λογοτεχνία άρχισα να ασχολούμαι από τα χρόνια του Λυκείου γράφοντας σκέψεις , προβληματισμούς και συναισθήματα με τη μορφή ποιημάτων και στίχων. Έχω πάρει μέρος σε σχετικούς σχολικούς και εξωσχολικούς διαγωνισμούς και έχω αφιερώσει τρυφερά ή χιουμοριστικά ποιήματα και τσιατιστά σε φίλους , συγγενείς και ευρύτερη οικογένεια αλλά και ως μέρος διαφημιστικής εκστρατείας διαφόρων εταιρειών ή χώρων εστίασης.
Στον ελεύθερο μου χρόνο, γράφω ποιήματα τόσο σε ελεύθερο στίχο, όσο και σε παραδοσιακό. Το ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον μου στρέφεται στην Κυπριακή ποίηση στην κυπριακή διάλεκτο. Αρέσκομαι στο γράψιμο παραδοσιακών τσιαττιστών για κάθε περίσταση. Λόγω του έμφυτου ταλέντου μου σε αυτό, σε κάθε σχολείο που υπηρετώ, γράφω ανάλογα προσαρμοσμένα σε αυτά ποιήματα και πολλά από αυτά πρωτοστάτησαν σε σχολικές εκδηλώσεις.
Επίσης απολαμβάνω να κριτικάρω χιουμοριστικά και ποιητικά την καθημερινότητα και να γράφω με καυστικό ιδιαίτερο χιούμορ, τσιαττιστά που αναδεικνύουν τα κακώς έχοντα της κοινωνίας μας.
Ως ανήσυχο πνεύμα που είμαι, διψώ για νέες προκλήσεις ,συνεχώς επιμορφώνομαι και εξελίσσομαι. Δεν αρκέστηκα στη συγγραφή ποιημάτων και τραγουδιών, αλλά τον τελευταίο χρόνο ξεκίνησα να δοκιμάζω τις ικανότητές της πένας μου στην Παιδική λογοτεχνία. Μέσα από διάφορους κύκλους εργαστηριακών μαθημάτων συγγραφής Παιδικού Παραμυθιού, Μαθητευόμενων ποιητών και Παιδικής Λογοτεχνίας, ξεκίνησα να γράφω τα δικά μου διηγήματα, και παιδικά παραμύθια, των οποίων η έκδοση είναι ήδη στα σκαριά.
Η Ποιητική Συλλογή «Χαρταετού Ανάβαση» είναι η πρώτη επίσημη έκδοση μου και κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο.
Το βιβλίο είναι εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου.
Από τα ποιήματα της συλλογής μου έχουν μελοποιηθεί τα 5 , που κινούνται το καθένα σε διαφορετικό ύφος, καλύπτοντας έτσι ένα μεγάλο εύρος μουσικών ακουσμάτων και κυκλοφορούν ήδη σε μουσικό δίσκο.
Eπιλέγηκα για να συμμετάσχω στο 7ο Φεστιβάλ Άμμου που έγινε στο Ρέθυμνο τον φετινό Αύγουστο με ένα διήγημα μου με τίτλο : «Γκρίνια Εντ».Το Φεστιβάλ αυτό είναι Φεστιβάλ Ποίησης και Λογοτεχνίας.
Όλα τα διηγήματα του Φεστιβάλ θα κυκλοφορήσουν σε συλλογική έκδοση τον Νοέμβριο.
Συμμετέχω σε αρκετές κυπριακές ποιητικές βραδιές εντός και εκτός της πόλης μου.
Ξεκίνησα να διοργανώνω ποιητικές βραδιές σε γκρουπ συνταξιούχων.
Προγραμματίζονται ήδη για τον Οκτώβριο 3 αφιερώματα-αναφορές στην ποίησή μου σε Ραδιοφωνικές Εκπομπές και υπάρχει στο πλάνο ήδη μια εμφάνιση σε τηλεοπτική εκπομπή.
Εβίτα Κωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου