Κώστας Τσιαντής- Ζάτουνα

 

Ζάτουνα Ζάτουνα

Σπίτι σου εκτίω τα πέτρινα χρόνια
φωτιά ανάβω να διώξω τα στοιχειά
τις Αρκαδίες σου να λευτερώσω
στα δάση που κρύβεις τα δασιά.

Πόσο με ξέρεις και δε μου μιλάς
πόσο με ξέρεις κι ας με αρνιέσαι
του ίδιου πατέρα πίνεις το φως
κι απ' την ίδια τη Μάνα γεννιέσαι.

Ζατουνα Ζάτουνα

Το γράμμα μου το Λούσιο περνάει
πάτριο πέρασμα η Λευτεριά
στου Μαίναλου αντίκρυ μου τη σιωπή
και στ' ανυπότακτα όνειρα.

Πόσο με ξέρεις και δε μου μιλάς
πόσο με ξέρεις κι ας με αρνιέσαι
του ίδιου πατέρα πίνεις το φως
κι απ' την ίδια τη Μάνα γεννιέσαι.

''Απόρθητες είναι οι ιδέες και αυτοί
που τις υπερασπίζονται ηρωϊκά,
απόρθητες είναι και οι ψυχές των Ελλήνων
που έχω τάξη κι εγώ να τραγουδώ''**


**Από το γράμμα που έστειλε ο Μίκης στη διεθνή κοινότητα, από τη Ζάτουνα όπου ήταν εξόριστος (1969)

Κώστας Τσιαντής 2/9/2021

(Η μόνη μου δεξιότητα στη μουσική, είναι η αγάπη μου γι' αυτή. Αυτήν καταθέτω στη μνήμη του μεγάλου 'Έλληνα που έφυγε σήμερα [https://www.youtube.com/watch?v=k5920ZUww1c], ελπίζοντας πως δεν θ' αργήσει η στιγμή να βρει τη σωστή καλλιτεχνική της άρθρωση. Προϋπόθεση και συγχρόνως έκκληση, η βοήθεια των φίλων).

AΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ https://heltios-poiesis.blogspot.com/