ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΑΣΥΝΕΙΔΑ ΟΝΕΙΡΑ"

Ασύνειδα όνειρα και η φωνή στέρφα. Μορφές ιδανικές κι ένα μαχαίρι στου χρόνου την πηγή. Λόγια αδιέξοδα κι οι εντολές αρχαίες της μνήμης της τυραννικής. Αθάνατοι οι εφιάλτες και το χώμα που μας γέννησε χρέος ανελέητο. Λευκά τα μνημεία και η σκέψη φόρος βαρύς. Μία θλίψη απέραντη τα πουλιά τα φευγάτα. Ασυνάρτητες ομιλίες τ’ αγάλματα, και ο πόνος βαθιά χαρακιά. Οι σκιές προσευχές αναμάρτητες. Τα χέρια απέλπιδα ικετεύουν τη λήθη. Άνεμος ανέσπερος οι φωνές των κεριών. Ζωντανεύουν τα σώματα και οι θωριές αιώνιες. Οι αγέννητοι άγγελοι περιμένουν θλιμμένοι. Χάνει το βήμα του ο χρόνος μες στο άχρονο πλήθος. Μάντεις αόμματοι με διάπλατα μάτια ψηλαφίζουν τις γέφυρες του Θεού και του θανάτου. Και καλούν τους βαρκάρηδες με τις άδειες τις βάρκες να ψαρέψουν το όνειρο το βαθύ, το κατάλευκο που γελάει αμφίσημα με χρησμούς σκοτεινούς και διατάζει τα μέλλοντα να νικήσουν τον χρόνο και να γιάνουν αιώνια τις πληγές τ’ ουρανού. Ιωάννα Αθανασιάδου