Οι κλίμακες του πόνου
(αφιερωμένο στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα)
Κάποτε δε δύνασαι
να ανέλθεις ευχερώς τις κλίμακες
που κάποτε με ρώμη
και με σφρίγος αυτοτέλειας επιδοκίμαζες,
διατηρώντας την υπεροψία του ανίδεου.
Όχι ο χρόνος,
ο πόνος πρωταγωνιστεί
και σε απομακρύνει
από την εφικτή πορεία.
Όσο ανέρχεσαι δυναμώνουν
του πόνου οι δοκιμές.
Ωσπου στο τέρμα να φτάσει η αγωνία
κι ο αγώνας της υπέρβασης γεμίσει ατυχείς εκβάσεις,
μένουν λιγα σκαλοπάτια.
Τα ανεβαίνεις κι αίφνης
μια νέα θλίψης κλίμακα αντικρίζεις.
Καθημερινότητα μετ' εμποδίων
η παρούσα,
από δακρυσμένη εποχή καταφτάνεις,
κάθε μέρα στα σύνορα της οδύνης τερματίζεις,
εκτεθειμένος στη διαδικασία της ανόδου.
Σα μεσαιωνικοί εχθροί εκτινάσσονται
σε κάθε απόπειρα οι τριγμοί του πόνου
και η στενή,σπειροειδής κλίμακα
εξουδετερώνει το εύρος της κίνησης.
Ανέρχεσαι , κατέρχεσαι
θύμα της περίστασης
ομοιάζοντας με άγαλμα
ακίνητο και θλιβερό
που επιχειρεί ματαίως
να ενανθρωπιστεί.
Ανέρχεσαι, κατέρχεσαι
επιβιώνεις αμυδρώς
καθώς η αληθής ανάβαση
μετατρέπεται
σε άνισο παιχνίδι με τις κλίμακες.
Μόνο στα αβέβαια όνειρα
τις σκληρές αναρριχήσεις
ακολουθούν
γλυκές και καθησυχαστικές καταβάσεις....
Εκεί οι κλίμακες
γίνονται φιλικές διαδρομές.
Εκεί ξανακερδίζεις
το στοίχημα με το ανέφικτο.
Έστω έτσι,
όπως σε κάθε ψευδαίσθηση.
® Γιάννα Βλάχου
Painting by Sam Szafran – L’escalier, 54 rue de Seine (1992).
Πάρα πολύ ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφή