ΣΟΦΙΑ Δ. ΝΙΝΙΟΥ "Ο δρόμος της"

 

Σοφία Δ. Νινιού  "Ο δρόμος της"

Στην Αθηνά Κοτσόβολου

Βάδιζε θαρρετά
στα σκοτεινά
Πάντα

Πάντα θαρρετά
Πάντα σκοτεινά

Έβαζε σημάδια
στη ζωή την άδεια
ίριδες λευκές
και βάδιζε

Της φώτιζαν
το κάθε βήμα

Βήμα το βήμα
ίριδες λευκές
και βάδιζε

Κι όταν έγερνε
κι όταν λύγιζε
άρπαζε
την ανάσα τους
εσπερινή
δροσάτη
λίγο γλυκειά
λίγο πικρή
και βάδιζε

Και βάδιζε
ώσπου γονάτισε

«Δώσε μου,
τα φτερά μου, Θε μου!»
φώναξε
κι ο δρόμος δάκρυσε

Τα δάκρυα κύλησαν
και πότισαν
τις ίριδες
Τις ξύπνησαν
κι εκείνες
τα πέταλά τους τίναξαν
και πέταξαν

Λευκές και διάφανες
τους ώμους της
αγκάλιασαν
Τα πέταλά τους άφησαν
και έφυγαν

Την ξάφνιασαν

Το βλέμμα στρέφει
Και κοιτά
Τα νέα της φτερά

Χαμογελά
Τ’ ανοίγει
Πετά
Και χαιρετά

Είναι γελαστή ξανά

Πίνακας : Yellow Irises and Malva by Claude Monet.