Χλεμπονιάρα χλωμή φάτσα τ' Απρίλη
Κιτρίνιάρα η πόλη σε ίκτερο ζει
Με ένα ρόδο κίτρινο στα χείλη
Λες και πρόωρα βγάζει τη χρυσή
Σαν τρελός ένας νοτιάς που τρεχει
Ξερίζωσε τις θίνες της Αφρικής
Ο ουρανός κίτρινα δάκρυα βρεχει
Η γη, άρρωστο φρούτο πορτοκαλί
Μες των ανθρώπων τη σκόνη σε ψάχνω
Και δεν σ' αντικρίζω νοικοκυρά μου
Όλα σε κίτρινα στα μάτια μου βάφω
Αόρατη μου είσαι σαν η σκόνη της άμμου.
Σε βρήκα και σε κοιτάζω στα μάτια
Μέσα τους θα' θελα ο εαυτός μου να βγει
Αυτά τα μάτια που με βλέπανε διαμάντια
Με βλέπουν σύννεφο πορτοκαλί.
Σαν φθινόπωρο άρρωστο που φυλλορροεί
Ο κόσμος μου φαίνεται Ασία χλωμή
Εκφράζει η φύση με ζήλια ψυχής
Την κιτρινίλα της εποχής.
Λευτέρης Σιωμος Κ/94 δ.π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου