δυο μόλις της αλφαβήτου γράμματα να στέκουν ασάλευτη σφραγίδα
κι εςύ ολοζώντανος
κι όμως να χωράς ανάμεσα σ’ ένα Σ κι ένα Β.
Έκανες τις μανσέτες σου φτερά και πέταξες.
Ποτέ σου δε συμπάθησες δεσμά κι ας ήταν ασημένια · δραπέτευσες .
Πώς θα μπορέσω τώρα να κουμπώσω τις φτερούγες σου ;
Θα τα κρατήσω τα μανικετόκουμπα θύμηση ·
πάντα οι ελεύθεροι αυτομολούν στον ουρανό ,πίσω αφήνοντας μια αφορμή ονείρου .
Κάθε που θα κουμπώνω πουκάμισου μανίκι , θα ‘ ναι σαν ν ‘ αγγίζω τον παλμό του καρπού σου .
Φωτογραφία : Sunset Flowers - photograph by May Photography
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου