Στην εκκλησία μου ίσα ίσα χωράει όρθρος κι απόδειπνο
Να ψέλνει ένα μικρό φτωχοστόλιστο αηδόνι του αυτοκράτορα
Μόνο του να ακουμπά την προσευχή σε μάτια δέησης που σκύβουν προσκυνητάρια χαμηλά να ευχαριστήσουν Εκείνον , δεόμενα να σωθεί κι ο τελευταίος
Να μπουν οι βάρκες στα λιμάνια με ψαριές σωρό
Να γελάσουν ξανά κείνα τα κουρελιασμένα ρούχα ανθρώπων σκιών
Να σμίξουν ο βορράς κι ο νότος πυξίδα στους πλάνητες.
Μα ο αυτοκράτωρ ,πιστός στον τίτλο του, κρατεί εαυτόν σε αναλόγιον θέσης περίοπτης.
Το ‘ φερε από Βαβυλώνες,δέδαλμα κάλλους .
Αλλιώτικα ηχούν στα αυτιά του τροπάρια και κοντάκια πάνω σε ποικιλμένα κατασκευάσματα .
Και το αηδόνι έψελνε μελίσματα λαμπρά σε ώτα ακουόντων την αλήθεια
Μα εκείνος παραδομένος σφόδρα στης πεθυμιάς του την ισχύ ,το φτωχοστόλιστο αηδόνι ούτε άκουσε … «Ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν αυτού».*
Μα η εκκλησία μου ίσα ίσα χωρά ψυχής κατασκευάσματα .
· Κατά Ματθαίον, 12,19
Η φωτογραφία είναι από https://el.wiktionary.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου