Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

"Nadin" Ποίημα του Refik Martinovic μεταφρασμένο στα Ελληνικά από την Εύα Πετρόπουλου Λιανου

 


Nadin

We met
that gloomy autumn
in November
when the winds raged
and croaked notes
we did not like
... do you remember Nadin.

And we, thirsty for love,
gathered immature kisses
as strong as waterfalls
with which we changed the universe
You were my bird's nest.
I never dreamed
we would be alone
for the rest of our lives
in two different worlds
and you would not be
my peaceful heaven,
after you,
I give up love
... my Nadin.

I often remember
all those places where we left
nectars from our lips
at the end of our street
and where we turned off the lights of the night
to keep secrets
under our ribs
and dream of eternity
... I loved your silence
Nadin.

And we thought
that path of love
is always paved
we forgot that the happy
live in the world of butterflies.
In the evenings
verses of sorrow
drip from my pen
...where you were
there is no one left
It's late...Nadin.

Refik Martinovic


Ναντίν

Συναντηθήκαμε εκείνο το ζοφερό φθινόπωρο του Νοεμβριουόταν,
οι άνεμοι μαίνονταν και οι νότες γινόντουσαν κραυγές,
δεν μας άρεσε να τις ακούμε...
θυμάσαι τη Nadin.

Κι εμείς, διψασμένοι για αγάπη,
Θέλαμε να μαζέψουμε ανώριμα φιλιά
για να γίνουμε τόσο δυνατοί,
σαν τους καταρράκτες
έτσι θα αλλάζαμε το σύμπαν

Ήσουν η φωλιά μου.
Δεν ονειρεύτηκα ποτέ
οτι θα ήμασταν μόνοι ,
Θα ήμασταν μαζί
για το υπόλοιπο της ζωής μας, θα ήσουν ο ειρηνικός μου παράδεισος, μετά απο εσένα,
δεν υπάρχει την αγάπη ... Ναντίν μου.


Συχνά θυμάμαι όλα εκείνα τα μέρη που
ήταν σαν να ήπιαμε νέκταρ , ο ένας από τα χείλη του άλλου,
εκεί στο τέλος του δρόμου μας ,
που σβήσαμε τα φώτα της νύχτας
και υποσχέθηκαμε
να κρατήσουμε τα μυστικά μας
στην καρδιά μας και θα ονειρευόμαστε για μια αιωνιότητα ...

Μου άρεσε η σιωπή σου Ναντίν
Και σκεφτήκαμε εκείνο το μονοπάτι της αγάπης
Να είναι πάντα στρωμένο με χαρά
ξεχάσαμε ότι οι ευτυχισμένοι ζουν στον κόσμο των πεταλούδων.

Τα απογεύματα, λυπητεροί στίχοι στάζουν από την πένα μου ...εκεί που ήσουν δεν μένει κανείς πια.

Είναι αργά...Ναντιν


©Ρεφίκ Μαρτίνοβιτς

Απόδοση στα Ελληνικά
Εύα Πετρόπουλου Λιανου












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου