Άφιξη της Κλεοπάτρας στην Κιλικία, 1821
Ο Ουίλιαμ Έτυ (William Etty, Γιορκ Αγγλίας, 10 Μαρτίου 1787 – 13 Νοεμβρίου 1849) ήταν Άγγλος ακαδημαϊκός ζωγράφος ιστορικών θεμάτων, αλλά και ένθερμος θιασώτης του γυναικείου γυμνού.
Σύμφωνα με την επιθυμία του πατέρα του, ο Έτυ μαθήτευσε αρχικά για επτά χρόνια ως τυπογράφος στην πόλη Χαλ (Hull) της Αγγλίας. Το 1807 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, ακολουθώντας σπουδές ζωγραφικής στη Βασιλική Ακαδημία, κοντά στον ελβετικής καταγωγής Άγγλο ζωγράφο Χένρυ Φιούζελι (Henry Fuseli, 1741 - 1825). Παρακολούθησε και ιδιαίτερα μαθήματα για ένα έτος, με καθηγητή του το διάσημο Άγγλο ζωγράφο Σερ Τόμας Λώρενς, η επιρροή του οποίου κυριάρχησε για κάποιο διάστημα στο έργο του .Το 1816 και το 1822 επισκέφθηκε για σύντομα διαστήματα το Παρίσι και τη Φλωρεντία. Το 1822 έμεινε περισσότερο καιρό στην Ιταλία και κυρίως στη Βενετία. Το 1828 εκλέχθηκε μέλος της βασιλικής ακαδημίας. Στην τελευταία δεκαετία της ζωής του, η κλονισμένη υγεία του, η οικονομική δυσπραγία και η περιορισμένη πελατεία του τον ανάγκασαν να επιστρέψει στη γενέτειρά του το Γιορκ (York), όπου και πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1849, σε ηλικία 62 ετών. Ένας ανδριάντας του Ουίλιαμ Έτυ στήθηκε το 1911 στη γενέτειρά του, μπροστά από την Πινακοθήκη του Γιορκ.
Από το 1818 ο ΄Ετυ είχε ήδη επιδείξει αξιοσημείωτο ταλέντο ως προσωπογράφος, αναλαμβάνοντας συνεχείς παραγγελίες. Ήταν όμως μετά την επιστροφή του από την Ιταλία το 1824, όταν είχε εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στο Λονδίνο, που η φήμη του διαρκώς μεγάλωνε και το έργο του έτυχε ευμενούς αποδοχής από το κοινό και τους κριτικούς της τέχνης. Το 1824 εξέθεσε στο Λονδίνο το έργο του «Η Πανδώρα στεφανωμένη από τις Εποχές», το οποίο έτυχε θριαμβευτικής υποδοχής, ενώ με το ιστορικής έμπνευσης έργο του «Η Μάχη» (1825, εθνική πινακοθήκη της Σκωτίας, Εδιμβούργο) γνώρισε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του.
Οι πίνακες με τα γυναικεία γυμνά, που φιλοτέχνησε ο Έτυ κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του, είναι και σήμερα αξιοθαύμαστοι, αν και όσο ζούσε ασκήθηκε καυστική κριτική για τη φιληδονία που κυριαρχούσε στη θεματολογία τους και στον τρόπο παρουσίασής τους. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, ότι ο πίνακάς του «ο Οδυσσέας και οι σειρήνες» (Πινακοθήκη του Μάντσεστερ, Αγγλία) περιγράφτηκε στον τύπο ως «ένας αηδιαστικός συνδυασμός φιληδονίας και σιχαμερής σαπίλας».
Το γυμνό εκθειάζεται επίσης σε πολλά άλλα έργα του, όπως «Κοιμισμένη νύμφη με σάτυρους» (1828, βασιλική ακαδημία, Λονδίνο), «Ηρώ και Λέανδρος» (1828), «Ο Έρωτας με τη συνοδεία του στο ύπαιθρο» (1838, μουσείο καλών τεχνών, Μόντρεαλ Καναδά), «Γυναικείο γυμνό σ’ ένα τοπίο» (1820), «Γυμνό» (περ. 1825), «Ο αποχωρισμός της Ηρώς και του Λέανδρου» (1827), «Έρως και Ψυχή» κ. ά. Ως αριστούργημά του θεωρείται ο πίνακας «Ο Κανδαύλης, βασιλιάς της Λυδίας, επιδεικνύει κρυφά τη γυναίκα του στον Γύγη, έναν από τους υπουργούς του, καθώς αυτή πηγαίνει γυμνή στο κρεβάτι του» (1820, Πινακοθήκη Γιορκ Άγγλίας).
Self-Portrait
Ηρώ και Λέανδρος, 1829,
The Combat: Woman Pleading for the Vanquished,
Youth on the Prow, and Pleasure at the Helm (1832)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου