Κύριε, αδίκησες τους ποιητές δίνοντάς τους μόνο έναν κόσμο,
κι όταν πεθάνω θα ’θελα να με θάψουν σ’ ένα σωρό από φύλλα
ημε-
ρολογίου
για να πάρω και το χρόνο μαζί μου.
Κι ίσως ό,τι μένει να ’ναι στην άκρη του δρόμου μας
ένα μικρό μη με λησμόνει. ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Το λουλούδι “Mη με λησμόνει” ή "μυοσωτίς"
Το λουλούδι Μυοσωτίς είναι το γνωστό σε όλους μας "μη με λησμόνει".Το Βικιλεξικό γράφει:
μυοσωτίς < λέξη της μεταγενέστερης ελληνικής μυοσωτίς
< αρχαία ελληνική μῦς + -ωτίς < οὖς.
Αν και στη χώρα μας δεν κατάφερε να διαδοθεί με επιτυχία,
γνωστό κι ως "Μη με λησμονεί", το συγκεκριμένο φυτό είναι
χαρακτηριστικό κυρίως στους Βραχώδεις ή αλπικούς κήπους. Αξίζει να σημειωθεί
πως οι περισσότερες καλλιεργούμενες ποικιλίες προέρχονται από τη Μυοσωτίδα την
Αλπική (Myosotis Alpestris).
Ανθίζει από τα μέσα της Άνοιξης ως και τις αρχές του
Καλοκαιριού και χρειάζεται αρκετό ήλιο ή μια φωτεινή θέση στη σκιά ώστε να
μεγαλώσει σωστά. Τα καυτά Καλοκαίρια ωστόσο σίγουρα θα χρειαστεί προστασία από
τις καυτές ακτίνες του ήλιου. Επίσης θα χρειαστεί μέτριας συχνότητας ποτίσματα.
Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται με σπορά κυρίως η οποία μπορεί
να γίνει ακόμα και το Καλοκαίρι ώστε το φυτό μας να ανθίσει κατά τον Χειμώνα. http://www.anthokipos.com/index.php
Θρύλοι για την προέλευση της ονομασίας του
Η παράδοση αναφέρει ότι, όταν ο Θεός έπλασε τα λουλούδια,
χάρισε στο καθένα τ' όνομά του. Ελησμόνησε όμως ένα που βρισκόταν στην όχθη
ενός ρυακιού. Το λησμονημένο γαλανό λουλουδάκι φώναξε : «Μεγάλε Πατέρα, σ’ όλα
τα λουλούδια χάρισες ένα όνομα. Εμένα γιατί με ξέχασες; Χάρισέ με στην αγάπη».
Εκείνος τότε αποκρίθηκε: «Έχεις δίκιο, δεν πρέπει να
λησμονηθείς και από τώρα θα σε λένε “μη με λησμόνει”».
Ένας άλλος ξένος θρύλος μνημονεύει ότι στις όχθες κάποιου
ποταμού, όπου είχε φυτρώσει ένα γαλάζιο λουλουδάκι, περπατούσε ένα ερωτευμένο
ζευγαράκι. Ξαφνικά η κοπέλα αντίκρισε το όμορφο λουλουδάκι στους γκρεμνούς της
όχθης και το πόθησε. Ο νέος χωρίς να πει τίποτε έτρεξε να της το φέρει. Το
έκοψε, αλλά γλίστρησε κι έπεσε στο νερό του ποταμού. Παρά τις προσπάθειές του
δεν μπόρεσε να σωθεί. Η κόρη με λαχτάρα και θρήνους αγνάντευε το χαμό του. Κι ο
νέος που πνιγότανε κατόρθωσε να πετάξει στην αγαπημένη του το γαλάζιο
λουλουδάκι που κρατούσε στα χέρια του, με τα στερνά του λόγια «μη με
λησμόνει!».
Το σεμνό και γαλάζιο αυτό λουλουδάκι, μικρό και άοσμο, δεν
αγαπήθηκε στη χώρα μας. Υπάρχει μόνο για το ωραίο όνομά του. Στη Δύση ποιητές
και τραγουδιστές το έψαλαν, σαν σύμβολο πιστής αγάπης. Ένα γαλλικό τραγουδάκι
(σε ελεύθερη μετάφραση) λέει : “Μη με λησμόνει, είναι το όνομα ενός λουλουδιού”
μη με λησμόνει, είναι η επιθυμία της καρδιάς μου!». http://www.patris.gr/articles/97206?PHPSESSID=#.UKjl14dg9EU
Ευχαριστώ πολύ για το κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις σημερα έμαθα για την ύπαρξη αυτού του λουλουδιού απο μια ψυχουλα που μιλα στα άνθη και στα δέντρα και αυτά παίρνουν ζωη από τα λόγια τα γλυκά,τα πονεμενα τα γεματα αναμνησεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμνησεις που τις ανασύρει το αρωμα ενος φυλλου λυγαριας,το μωβ ενός μη με λησμονει!!!
Σε ευχαριστώ κυρία Γιώτα