Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

20 Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Λευτέρης Παπαδόπουλος


Γ. ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑ




 ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Για το παιδί»

Τα παιδιά θέλουν παπούτσια

τα παιδιά θέλουν ψωμί

θέλουνε και φάρμακα

δούλεψε και συ.

Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε

το παιδί: ζωή.

Τίποτ’ άλλο, Ζωή.

Ζύμωνε στη σκάφη

πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί

ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή

για το παιδί.

Ζύμωνε το χώμα

με το δάκρυ δάκρυ

φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί

να πετάει τη νύχτα

και να κελαηδεί

για το παιδί.

Τούτη είναι η ζωή μας

τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο

γέλα κλάψε, πες ό,τι θες

Το παιδί ζωή: ζωή

τίποτ’ άλλο!


Τη μέρα αυτή, το 1989, υπογράφτηκε από τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η Σύμβαση αυτή είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κανόνας για τα δικαιώματα, που όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως πρέπει να απολαμβάνουν. Δικαιώματα στην υγεία, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, δικαιώματα στην έκφραση γνώμης, στην πληροφόρηση, στην προστασία από διακρίσεις, στην κακοποίηση, στην εκμετάλλευση κ.λπ. αποτελούν τα κύρια άρθρα της Σύμβασης.
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.


- Συνήγορος του Πολίτη “Δικαιώματα του παιδιού”


- Διεθνής Αμνηστία “Παιδιά στρατιώτες”

Σχετικά videos στο Youtube.



Ξεπερνούν τις 250.000 τα παιδιά-στρατιώτες




 Καταγγελίες για στρατολογήσεις παιδιών που είναι στα πρώτα στάδια της εφηβικής ηλικίας τους από το στρατό και τις ένοπλες οργανώσεις που δρουν στο ανατολικό μέρος του Τσαντ καταγγέλλει η Διεθνής Αμνηστία. Οι καταγγελίες δόθηκαν στη δημοσιότητα δύο μέρες πριν από την Ημέρα της Ερυθράς Χειρός, μιας παγκόσμιας μέρας με στόχο να αναπτυχθεί ισχυρή δράση ενάντια στη χρήση παιδιών ως μάχιμων που υπολογίζονται παγκοσμίως σε 250.000. 
Η οργάνωση συνέλεξε μαρτυρίες από περισσότερους από 40 πρώην και νυν παιδιά-στρατιώτες στο Τσαντ και καταγγέλλει ότι αγόρια ηλικίας ακόμη και 13 ετών πολεμούν, ενώ ακόμη νεώτερα παιδιά χρησιμοποιούνται ως μεταφορείς.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, τα στρατόπεδα στο ανατολικό Τσαντ όπου διαμένουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους έχουν διαφύγει από τις συγκρούσεις στο Νταρφούρ, την επαρχία του γειτονικού Σουδάν, προσφέρουν ουσιαστικά μεγάλες δυνατότητες στρατολογήσεων.
Όπως δήλωσε ένας στρατιώτης που έχει ενταχθεί στη σουδανική ένοπλη οργάνωση Κίνηση Δικαιοσύνης και Ισότητας (JEM) στους ερευνητές της οργάνωσης “δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να κάνεις εδώ, δεν υπάρχουν δουλειές, σχολεία, λεφτά και εγώ είμαι φτωχός. Στο JEM δεν πληρωνόμαστε αλλά όταν πολεμάμε, παίρνουμε πράγματα από τον εχθρό”. 
Η Διεθνής Αμνηστία απηύθυνε έκκληση στον πρόεδρο του Τσαντ, Ιντρίς Ντεμπί, να διατάξει το στρατό να σταματήσει να στρατολογεί παιδιά και να συνεργαστεί με τα προγράμματα αποστράτευσης. ΑΠΟ http://www.enet.gr/


Η παιδική εργασία στην Ελλάδα. Του Θεόδωρου Κουτρούκη.




Στις 20 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την υιοθέτηση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού από τα Ηνωμένα Έθνη. Ένα από τα κρισιμότερα άρθρα αυτής της σύμβασης αναφέρεται στην παιδική εργασία (ΠΕ), που, άλλωστε, αποτελεί 
και μία από τις βασικές παραβιάσεις των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Ειδικότερα, η ΠΕ συνδέεται με την απομάκρυνση από την εκπαίδευση, την οικονομική εκμετάλλευση, την κακοποίηση, το εμπόριο παιδιών, τη χρησιμοποίηση παιδιών σε παράνομες δραστηριότητες, την αναγκαστική στράτευση, τη σεξουαλική εκμετάλλευση, την παιδική πορνεία και την πορνογραφία. Επιπλέον, η ΠΕ συχνά συμβαδίζει με την απασχόληση των παιδιών κάτω από ένα ελάχιστο ηλικιακό όριο, συνθήκες εργασίας που είναι επικίνδυνες για τη σωματική, φυσική, ή ηθική υγεία του παιδιού και με τις «άθλιες» μορφές παιδικής εργασίας που κυρίως –αλλά όχι αποκλειστικά- στον Τρίτο κόσμο συνδυάζονται με τη δουλεία, το δουλεμπόριο, την προσωπική δουλεία στον πιστωτή/ εργοδότη, τον εξαναγκασμό των παιδιών να συμμετέχουν σε πορνεία ή πορνογραφία κ.λπ. Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων παιδιών στον κόσμο απασχολείται στη γεωργία, την αλιεία, τη θήρα και τη δασοκομία, ενώ μικρότερο ποσοστό απασχολείται στην βιομηχανία, στο εμπόριο, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία.
Η ΠΕ διακρίνεται (κατά τον Vincovic) στις εξής κατηγορίες:
1 Η εργασία των προσώπων κάτω των 18 ετών και άνω των 15 ετών μπορεί να επιτρέπεται αν ευθυγραμμίζεται με τις προδιαγραφές της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) και των άλλων διεθνών οργανώσεων καθώς και με τις εθνικές νομοθεσίες και δεν είναι επιβλαβής για την υγεία, την ασφάλεια την ανάπτυξη και το ηθικό του παιδιού.
2 Η εργασία κάτω από την ηλικία των 15 ετών, η οποία δεν επιτρέπεται εκτός από τις περιπτώσεις που περιγράφονται ως παιδικά έργα που στοχεύουν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού.
Τι συμβαίνει όμως με την ΠΕ στην χώρα μας; Σύμφωνα με την UNICEF η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες που εφαρμόζουν «ελλιπή και ανεπαρκή» μέτρα για την προστασία της μητρότητας και του παιδιού. Τη διατύπωση της UNICEF, επαληθεύουν και τα δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας. Το πρόβλημα της προστασίας του παιδιού στη χώρα μας είναι πολυσήμαντο, ενώ τα δικαιώματα των ανήλικων εργαζομένων καταπατώνται και το μεγαλύτερο ποσοστό των νεαρών απασχολούμενων δεν απολαμβάνει τα εργασιακά του δικαιώματα και πέφτει θύμα εκμετάλλευσης κυρίως σε θέματα ωραρίου, συνθηκών εργασίας και ασφάλισης.
Η ελληνική νομοθεσία για την εργασία ανηλίκων στηρίζεται στις αντίστοιχες διεθνείς συμβάσεις. Όμως η νομική κατοχύρωση των ανήλικων εργαζομένων στην Ελλάδα δεν αρκεί για την αντιμετώπιση ενός φαινομένου, το οποίο τα τελευταία έτη έχει διευρυνθεί.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, εργάζεται το 0,6% των 14χρονων παιδιών και το 9,8% των νέων 15-19 χρονών χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα παιδιά που εργάζονται ως βοηθοί στις οικογενειακές επιχειρήσεις, τα παιδιά των γεωργών και των κτηνοτρόφων, τα τσιγγανόπουλα και χιλιάδες άλλοι νέοι που προέρχονται από ομάδες που βρίσκονται στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών ηλικίας εργάζεται στην αγροτική παραγωγή και ακολουθεί το εμπόριο, η βιομηχανία και η οικοδομή και τον τουρισμό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ τα παιδιά, ως φτηνή και ανειδίκευτη εργατική δύναμη πραγματοποιούν τις πιο σκληρές εργασίες με αρνητικές επιπτώσεις τόσο στη σωματική τους διάπλαση και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, όσο και την ψυχική τους υγεία.
Τα αίτια της παιδικής εργασίας μπορούν να αναζητηθούν στη φτώχεια, τις άνισες εκπαιδευτικές δυνατότητες κατά γεωγραφική περιοχή, το αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον καθώς και την προκατάληψη απέναντι σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες (πρόσφυγες και τσιγγάνοι), οι οποίοι λόγω των πολιτικών ανακατατάξεων της τελευταίας 20ετιας έχουν αυξηθεί στην Ελλάδα.
Ο συνδυασμός των παραπάνω, εντείνει την εμφάνιση φαινομένων κοινωνικής παθογένειας μέσα στα οποία εντάσσεται και η εκμετάλλευση των παιδιών. Ωστόσο, η ελληνική κοινωνία οφείλει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργούνται στους «νεαρούς» πολίτες της, όταν καταπατώνται τα δικαιώματά τους. Η ΠΕ συνιστά ένα σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα για τη χώρα μας, που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης, ο σεβασμός των κοινωνικών προτύπων εργασίας, η διάδοση της εκπαίδευσης σε όλους και η βέλτιστη κατανόηση των αναγκών και δικαιωμάτων του παιδιού μπορεί να δρομολογήσει τη σημαντική μείωση της ΠΕ και την επαναφορά του «παιδικού προλεταριάτου» στο φυσικό τους χώρο, το σχολείο.
Επιπλέον η διευρυμένη εφαρμογή των διεθνών προτύπων εργασίας της ΔΟΕ και η παράλληλη συστρατευση των κυβερνήσεων, της εκπαιδευτικής κοινότητας, των κοινωνικών εταίρων (εργοδοτικές οργανώσεις, επιχειρήσεις, συνδικάτα) καθώς και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών μπορούν να αποτελέσουν μια αποτελεσματική απάντηση στο οικουμενικό αίτημα για την εξάλειψη της παιδικής εργασίας.

Ο Θ. Κουτρούκης είναι Επικ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

ΑΠΟ    http://www.paspaase.gr/


 1 στα 2 παιδιά έχουν υποστεί σωματική βία





Ενα στα δύο παιδιά που φοιτούν σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη, έχει υποστεί σωματική βία, ενώ ένα στα δέκα παιδιά σεξουαλική βία.
Τα παραπάνω προκύπτουν από έρευνα που διενήργησε η Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού τα τελευταία τρία χρόνια σε 12.000 παιδιά που φοιτούν στην ΣΤ” Δημοτικού, την Α” Γυμνασίου και την Α” Λυκείου σε σχολεία της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Κρήτης. Η έρευνα διεξήχθη στο πλαίσιο του Ερευνητικού Προγράμματος BECAN (Επιδημιολογική Μελέτη για την Κακοποίηση και Παραμέληση του Παιδιού στα Βαλκάνια). 
Τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά του μεγέθους του φαινομένου. Περίπου ένα στα δύο παιδιά ανέφεραν ότι υπέστησαν στο ενδοοικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον (εκτός σχολείου) σωματική βία και ένα στα δέκα παιδιά σεξουαλική κατά τη διάρκεια μόνο της τελευταίας χρονιάς. Τα αντίστοιχα ποσοστά για το σύνολο των εμπειριών τους στη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας είναι ακόμα μεγαλύτερα και ανέρχονται σε 76,8% για σωματική βία και 16,2% για σεξουαλική. Επίσης, ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών ανέφερε πολλαπλές και διαφορετικών ειδών εμπειρίες, με θύματα τα ίδια.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το στοιχείο ότι οι περιπτώσεις κακοποίησης ή παραμέλησης ανηλίκων αναφέρθηκαν στις Αρχές σε ποσοστό χαμηλότερο του 1%, γεγονός που, σε συνάρτηση με τις αναφορές των ίδιων των παιδιών, δείχνει το μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα κρούσματα που λαμβάνουν χώρα και σε εκείνα που τελικά καταγγέλλονται ή αναφέρονται στις αρμόδιες υπηρεσίες στη χώρα μας. 
Το παραπάνω στοιχείο προκύπτει από παράλληλη έρευνα της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας σε συνεργασία με 153 φορείς υγείας, πρόνοιας, δικαιοσύνης και δημόσιας τάξης του δημόσιου ή μη κυβερνητικού τομέα σε Αττική και Κρήτη. Από την έρευνα αυτή προκύπτει, εξάλλου, ότι μόνο το 2010 καταγράφηκαν περίπου 4.500 αναφορές κακοποίησης ή παραμέλησης ανηλίκων (μέχρι 18 ετών). 
Το ερευνητικό πρόγραμμα BECAN αποτελεί τη μεγαλύτερη έρευνα πεδίου στα Βαλκάνια για τα θέματα της κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών. Η έρευνα έγινε σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του γενικού παιδικού πληθυσμού που ανήλθε σε 60.000 παιδιά και τους γονείς τους, μια έρευνα που επιπρόσθετα συμπεριέλαβε πάνω από 1.000 φορείς και οργανισμούς παιδικής προστασίας που δέχονται καταγγελίες κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν πανεπιστήμια και μη κυβερνητικές οργανώσεις βαλκανικών χωρών.
Τα αποτελέσματα του ερευνητικού προγράμματος BECAN για την κακοποίηση και παραμέληση παιδιών σε Ελλάδα, Κροατία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, Σερβία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Ρουμανία, Τουρκία και Αλβανία θα παρουσιαστούν σε διεθνές συνέδριο με θέμα «Το φάσμα της κακοποίησης- παραμέλησης των παιδιών στα Βαλκάνια και τον κόσμο εν μέσω κρίσης» αύριο και την Παρασκευή στην Αθήνα. ΠΗΓΗ http://www.infokids.gr/


ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΣΥΜΕΩΝ «Γύρω γύρω όλοι»
Γεώργιος Βιζυηνός- Η προσευχή των παιδιών  

Θεός τον ήλιο οδηγεί 
ποὺ πρέπει ν’ ἀνατείλει, 
πώς να  περάσει από τη γη 
το φως  του να μας   στείλει. 

Θεός ὁρίζει τα ψηλά 
ο ήλιος όταν σβήνει, 
να φέγγουν τ’ άστρα τα πολλά 
κι η κάτασπρη σελήνη. 

Και τα   λουλούδια, που χυτά 
στη γη  μοσκοβολούνε, 
Θεός τα  έμαθε κι αυτά 
πότε και πού  ν' ανθούνε. 

Και το μικρό μικρό   πουλί, 
που ψάλλει στο κλωνάρι, 
Θεός του είπε να  λαλεί 
νὰ κελαηδεί  με χάρη. 

Θεός χαρίζει στα  παιδιά 
το νου τους και τη γλώσσα, 
να λεν ό,τι  έχουν στην καρδιά 
και να   μαθαίνουν τόσα. 

Γι’ αυτό και τα   καλά παιδιά 
βράδυ, πρωί, χρωστούνε 
στην προσευχή τους μὲ καρδιά 
να τον  ευχαριστούνε.


 Adam Emory Albright - Children playing with a kite


XAΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ - Για τα παιδιά 

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά….Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξοτή ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο. http://anti-aisthitika.blogspot.gr/


Η φωτογραφία είναι από https://www.writersgang.com/

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ - ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Γεννήθηκα στην Πενσυλβάνια μες στις στοές. Άλλοι μιλάνε για το Κολοράντο, μα σίγουρος δεν είμαι πια γι’ αυτό. Ούτε με νοιάζει τώρα πια τι λεν οι φήμες.
Στη σκοτεινιά γεννήθηκα, στις φλέβες, στα κατάβαθα της γης, τα χρέη των γονιών μου να πληρώσω. Σπίτι, παιχνίδι, αγκαλιά εγώ δεν γνώρισα, μήτε το φως του ήλιου. Η μάνα μου εργάτρια κι αυτή, ποτέ δεν κοίταξε κατάματα τον ήλιο. Δούλευε γκαστρωμένη δωδεκάωρο και κουβαλούσε πέτρες, χώμα και υλικά στα ορυχεία. Κάθισε σε μια πέτρα και με γέννησε, παρόλα αυτά δεν είδα ακόμα ήλιο. Τώρα μες στις στοές δουλεύουμε διπλά. Τα χρέη ίσως κάποια μέρα πληρωθούνε.
Μες τα λαγούμια της στοάς κάποιοι δεν πρόλαβαν, τους πλάκωσαν τα χώματα κι άλλους η πτώση λίθων. Οι τρεις τους ήτανε παιδιά πεντέμισι-έξι χρόνων. Τους θάψαμε παράταιρα, χωρίς ψαλμό ή κάποια τέλος πάντων μεγαλεία. Αδάκρυτοι μας φύγανε –είχε ομορφιά, για μας ο πόνος-.
Στάνλεϋ με βαπτίσανε, σαν τον παππού, εργάτη δεύτερης γενιάς φερμένο από τις ακτές της μακρινής Γαλλίας. Θυμάμαι αχνά πολύ το φως του ήλιου. Βλέπουμε πάντα με φακό, μ’ ένα λυχνάρι κι άλλες φορές με ένα σπαρματσέτο.
-Δε βλέπουμε την τύφλα μας καημένε, φώναζαν οι εργάτες διαρκώς. Γκρινιάζανε και λέγανε κουβέντες και βρισιές κι άλλες φορές φοβόντουσαν στις στοές.
Εμείς γινόμασταν ανιχνευτές και φέρναμε στους άλλους τα μαντάτα. Κοιτάζαμε τα χώματα καλά και ψάχναμε γι’ ασήμι ή για χρυσάφι. Σερνόμαστε στις λάσπες. Κολλάγαμε το πρόσωπο στη γη και περνούσαμε μέσα από πολύ μικρά ορύγματα, που μόνο ένας πεντάχρονος μπορούσε να διαπεράσει. Μας τοποθέτησαν στα πόστα εργασίας των χωμάτων, μας προτιμούσαν στην αποκομιδή. Φορούσαμε γάντια, μαύρες τραγιάσκες μ’ ένα φακό ζωσμένες και φόρμες εργασίας πασπαλισμένες με χώματα.
Όμως μας φώναζαν «καναρίνια». Αυτό δεν μας άρεσε καθόλου. Τα καναρίνια είναι φλύαρα, ωδικά πουλιά. Τι σχέση έχουμε εμείς με εκείνα;
Λένε πως τα καναρίνια δεν αντέχουν το μονοξείδιο του άνθρακα. Οι ανθρακωρύχοι τα χρησιμοποιούν για να ελέγχουν την ποιότητα του αέρα. Όταν ο αέρας μολυνθεί εκείνα δεν αντέχουν και πεθαίνουν. Έτσι οι ανθρακωρύχοι καταλάβαιναν την μόλυνση κι απομακρύνονταν απ’ το όρυγμα. Μήπως έτσι δεν χάθηκαν τα περισσότερα παιδιά αυτής της ηλικίας;
Γιατί μας στέλνουν άραγε να μπούμε πρώτοι στο καινούριο όρυγμα; Γιατί μερικά παιδιά δεν γυρίζουν ποτέ πίσω στο πόστο τους;
Γιατί δεν τους ξαναείδε ποτέ κανείς;
Μήπως ήρθε η ώρα να βγούμε απ’ το όρυγμα;
Μήπως ήρθε η ώρα να ζήσουμε με αξιοπρέπεια στο φως του κόσμου;

Γερογιάννης Γιάννης




 

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)