Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025
ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ "Αηδονάκι μου στα Τέμπη"
ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "H “περιπέτεια” μιας “αφίσας”, η Δημοκρατία μας και η Δικαιοσύνη"
Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, BLOG "ΙΔΕΟπολις"
# Μία αφύσικη αλλά και τόσο χρήσιμη συνάντηση της "Αφίσας" των συγκεντρώσεων για τα Τέμπη και της πολιτικής σκέψης του Καμύ
“Όταν θα είμαστε όλοι ένοχοι, τότε θα έχουμε δημοκρατία” (Αλμπέρ Καμύ).
Και να που ένα δυστύχημα (τραγωδία των Τεμπών) μπορεί να επαναπροσδιορίσει όχι μόνον την έννοια του πολίτη, αλλά και το περιεχόμενο τόσο της Δημοκρατίας μας όσο και του Πολιτικού μας Συστήματος. Κι αυτό γιατί η Δικαιοσύνη, ως ένας από τους πυλώνες της δημοκρατίας έπεσε σε δυσμένεια-ανυποληψία(;) στο βαθμό που εγκαλείται ότι υφίσταται και δέχεται τους “παρά φύσιν” εναγκαλισμούς της Εκτελεστικής Εξουσίας (Κυβέρνηση).
Εν τω μεταξύ και με αφορμή τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την αναποτελεσματικότητα και την βραδύτητα της δικαιοσύνης, προϊόν κυβερνητικών παρεμβάσεων κατά πολλούς, η αλήθεια αποκρύπτεται ή ενδύεται κάθε φορά το ένδυμα των πολιτικών σκοπιμοτήτων ή και κομματικών συμφερόντων. Η δικαιοσύνη, τυφλή κατά νόμον, δεν πείθει και τόσο πολύ για την τυφλότητά της αλλά εγκαλείται για πολιτικό και κομματικό αλληθωρισμό.
Η Αλήθεια πείθει όταν είναι γυμνή, αλλά αυτή η γύμνια της δεν αρέσει σε πολλούς γιατί δεν αντέχουν την πολλή γύμνια της. Όλοι αρέσκονται να διακηρύσσουν πως η αλήθεια θα λάμψει, αλλά όταν λάμπει πολύ την αποφεύγουν γιατί τυφλώνει.
“Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει” (Καμύ)
Πώς μπορείς, όμως, να αλλάξεις τους φυσικούς νόμους; Πώς μπορείς να διαχωρίσεις ή να απαλλαγείς από την εκτυφλωτική λάμψη της αλήθειας; Αιώνες τώρα η Αλήθεια με όλα τα σημαινόμενά της ταυτίστηκε με το Φως, αν και σημασιολογικά δεν βρίσκονται στο ίδιο νοηματικό επίπεδο. Αφηρημένη έννοια η Αλήθεια (επινόημα ανθρώπινο), φυσικό φαινόμενο το Φως. Στις ανθρώπινες υπηρεσίες μπήκαν και τα δύο γι αυτό τα θέλουμε με τα συνοδευτικά τους επίθετα: «Γυμνή Αλήθεια», «Άπλετο Φως».
Αρκεί, βέβαια, η “γυμνή Αλήθεια” και το “άπλετο Φως” να φανερώνουν και να ξεσκεπάζουν τα αμαρτήματα των άλλων και όχι τα δικά μας, Διαφορετικά καταγγέλλουμε για κατευθυνόμενη και κατασκευασμένη Αλήθεια ή και για έλλειψη διαφάνειας (Φωτός) ή ακόμη και για εκτυφλωτικό Φως που στοχεύει στην τύφλωση και όχι στη φανέρωση και στην αποκάλυψη. Η γλώσσα, τελικά, έχει πολλούς τρόπους να κρύβει ή να αποκαλύπτει το ερεβώδες στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Στην επέτειο της Τραγωδίας των Τεμπών οι προγραμματισμένες συγκεντρώσεις γι άλλη μία φορά αποτέλεσαν στοιχείο αντιμαχόμενο, αφού πολίτες, φορείς και πολιτικά κόμματα δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να συμφωνήσουν τόσο ως προς το περιεχόμενό τους όσο και ως προς τη σκοπιμότητά τους.
Εμφανώς οι συγκεντρώσεις διατυμπανίζουν το αίτημα για δικαιοσύνη, αλλά κανείς δεν πείθεται ότι πρόκειται μόνον περί αυτού.
Αρχικά αναγκαία κρίνεται μία σημασιολογική διευκρίνιση. Το κυρίαρχο αίτημα μπορεί να είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ αλλά οι συνειρμοί μάς οδηγούν στους ΔΙΚΑΣΤΕΣ. Ωστόσο, άλλο τα πρόσωπα κι άλλο η Δικαιοσύνη ως αφηρημένη έννοια και θεσμός.
Τελικά ποιο είναι το ζητούμενο; H τυφλή Δικαιοσύνη ή τα πρόσωπα - Δικαστές που και όραση έχουν και συναισθήματα και ανάγκες και ευάλωτα είναι στην κοινωνική κριτική, που ενίοτε λαμβάνει τη μορφή εκβιασμών και απειλών;
Οι παραπάνω διαπιστώσεις πήγασαν από τις αφίσες που κυκλοφορούν και λειτουργούν ως πολιτικό μέσο. Να, λοιπόν, που η Δημοκρατία μας εμπλουτίστηκε και από τις αφίσες που έλαβαν τη μορφή μίας εικαστικής παρέμβασης στο γκρίζο τοπίο της πολιτικής μας. Πάντοτε η τέχνη υπηρετεί τη δημοκρατία, έστω και με τις ακρότητές της. Εξάλλου στην πολιτική διαμάχη και στην κοινωνική κριτική πάντοτε η τέχνη ήταν παρούσα, έστω και με τη μορφή μιας αφίσας.
Στην πολιτική δεν εστιάζεις μόνο στους στόχους της αλλά και στα μέσα που χρησιμοποιεί για να πείσει. Το δύσκολο είναι να ανιχνεύσεις ποιο είναι το μείζον και ποιο το έλασσον. Ο σκοπός-στόχος ή το μέσο, λοιπόν, είναι το οντολογικά και αξιολογικά πρότερον και ανώτερον για να θυμηθούμε και λίγο και τον Μακ Λούαν. Ο Καμύ πάντως ήταν ξεκάθαρος όταν έλεγε πως:
“Στην πολιτική, είναι τα μέσα που καθαγιάζουν τον σκοπό και ποτέ o σκοπός τα μέσα”.
Στη χώρα μας και στη Δημοκρατία μας και για ένα τέτοιο θέμα (τραγωδία Τεμπών) μία αφίσα ήταν αρκετή να πυροδοτήσει διαφωνίες και να διχάσει έντονα τόσο τους πολίτες και τους φορείς-κόμματα αλλά και να εμπνεύσει τους δημιουργούς της. Είπαμε πως τα “μέσα” είναι κυρίαρχα στην μετα-Δημοκρατία και στην μετα-Πολιτική μας.
Κι έτσι μία αφίσα κι ενώ θα έπρεπε να ενημερώνει, να εμπνέει αισθητικά και ενώνει πολιτικά και κοινωνικά, συνέβη το αντίθετο. Στην πρώτη αφίσα σχεδιάστηκε η αντι-αφίσα με κυρίαρχα το “δεν θα πάω” και το “εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη”. Εν τω μεταξύ τα σχόλια και το υβρεολόγιο που συνοδεύουν και τις δύο αφίσες δεν ανέδειξε μόνον τον υψηλό βαθμό του “Πολιτικού πολιτισμού” μας και τον σεβασμό μας στην αντίθετη άποψη, αλλά και την διάχυτη πλέον υποκρισία πολλών (ανωνύμων και επωνύμων) περί συμπαράστασης και συμπόνιας στους συγγενείς των θυμάτων.
Κι αυτό γιατί αυτός που σέβεται τη μνήμη των νεκρών και τον πόνο των συγγενών δεν υβρίζει δημόσια όσοι έχουν διαφορετική άποψη για τις συγκεντρώσεις, αλλά σιωπά. Εν τω μεταξύ έγιναν και οι πρώτες μηνύσεις για αναρτήσεις που προσβάλλουν το νόημα και το σκοπό των συγκεντρώσεων. Η Ελλάδα μας μετά το απέραντο φρενοκομείο (Κ. Καραμανλής), μετατράπηκε και σε ένα απέραντο Δικαστήριο. Κανείς δεν μπορεί να καταγράψει τις μηνύσεις που κατατέθηκαν ένθεν και ένθεν (Δικαστές εναντίον δικαστών και πολιτών, πολίτες εναντίον δικαστών…).
Κι όλα αυτά στο όνομα της μνήμης των νεκρών και φυσικά της απαίτησης για Δικαιοσύνη που συνιστά και το κυρίαρχο αίτημα της αφίσας και των συγκεντρώσεων.
Το να μην το βλέπεις αυτό συνιστά ηθικό στρουθοκαμηλισμό, γιατί τι άλλο μπορεί να είναι; Ποιος μπορεί με όλα αυτά να αντικρούσει την κυβερνητική θέση περί πολιτικής εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών; Ποιος αλήθεια πείθεται πως πίσω από την αφίσα και τις συγκεντρώσεις δεν υποκρύπτονται και κομματικές βλέψεις, όχι μόνον από τα αντισυστημικά κόμματα, αλλά και από αυτά της πολιτικής κανονικότητας (συστημικά);
“Αν αυτό που βλέπεις ταιριάζει τέλεια με την πραγματικότητα που σε βολεύει, τότε μην πιστεύεις στα μάτια σου” (Μπουκάι).
Όλοι περιμένουν να καρπωθούν κάτι, είτε καταγγέλλοντας την κυβέρνηση, είτε η ίδια η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί τυχόν έκτροπα. Κατά τα άλλα ο σεβασμός των νεκρών και το αίτημα για δικαιοσύνη συνιστούν τον απώτατο στόχο της αφίσας και των συγκεντρώσεων. Αλήθεια υπάρχει πολίτης που να αθωώνει τους υβριστές του διαδικτύου και να συμφωνεί με αυτήν την πολιτική εργαλειοποίηση της αφίσας και των συγκεντρώσεων;
Αν όλοι μας είχαμε τις καλύτερες των προθέσεων, θα μπορούσαμε να προτείνουμε μία ή πολλές συγκεντρώσεις της σιωπής, κι έτσι θα είχαμε την πρώτη “Επανάσταση των Σιωπηλών”. Kι ας μην ξεχνάμε πως τις περισσότερες φορές η σιωπή ακούγεται περισσότερο και πως δηλώνει περισσότερα από ό,τι μία αφίσα ή μία κραυγή χιλιάδων συγκεντρωμένων και διαμαρτυρομένων πολιτών.
Γιατί δεν δοκιμάζουμε μία τέτοια σιωπηλή διαμαρτυρία; Θα ήταν τόσο πολιτική πράξη όσο και μία ηχηρή. Σίγουρα Κυβέρνηση και Κόμματα θα την προσέξουν και θα την ακούσουν περισσότερο γιατί θα υποχρεωθούν να την αποκωδικοποιήσουν.
Ενισχυτικό στοιχείο της διάχυτης αμφισβήτησης και κακοπιστίας προς το περιεχόμενο της αρχικής αφίσας και των συγκεντρώσεων είναι και η πόλωση που έχει δημιουργηθεί. Μία πόλωση που απωθεί πολλούς να εκφραστούν και να συμμετάσχουν σε μία ειρηνική και άκρως πολιτική διαμαρτυρία προς όλους και για όλα. Ενδεικτική του πολωτικού κλίματος είναι και η ανακοίνωση του Συλλόγου των Συγγενών των Θυμάτων και Εγκαυματιών στο Μάτι:
“Η πόλωση, ωστόσο, που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες, μας κάνει να θεωρούμε πως δεν θα ήταν σωστό, τη δεδομένη στιγμή, να παρευρεθούμε οργανωμένα στα συλλαλητήρια της 28/2, για να αποκλειστούν συνειρμοί και υπόνοιες καπηλείας της χρονικής συγκυρίας”.
Και ο νοών νοείτω…
Εν τω μεταξύ με την ανακοίνωση του πορίσματος του ΕΔΟΑΣΑΑΜ όλοι πανηγυρίζουν στο βαθμό όπως υποστηρίζουν δικαιώθηκαν οι εκτιμήσεις τους. Το ίδιο θα γίνει και με το πόρισμα του Πολυτεχνείου. Ο καθένας απομονώνει το εδάφιο που τον “δικαιώνει” και πανηγυρίζει. Ιδού, λοιπόν, το μέγεθος της δυσπιστίας και της οργής του λαού μπροστά στην υποκρισία και στην πολιτική εργαλειοποίηση ενός τραγικού συμβάντος. Στο τέλος θα μας πουν πως φταίνε οι εμπειρογνώμονες που δεν ξέρουν να διαβάζουν σωστά ή πως είναι κι αυτοί “κατευθυνόμενοι”.
Σε μια εποχή και σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που συντελούνται φοβερές μετακινήσεις των τεκτονικών πλακών της διεθνούς σκηνής η Ελλάδα δεν έχει λύσει ακόμη το πρόβλημα της Δικαιοσύνης και αναλίσκεται σε άγονες βυζαντινολογίες γύρω από το περιεχόμενο μιας αφίσας και το περιεχόμενο των συγκεντρώσεων. Αδυνατεί να αποδειχτεί κάποιες αυτονόητες αλήθειες του τύπου:
Κάθε σκέψη και πράξη μας είναι πολιτική, πολλώ δε μάλλον κάθε δημόσια έκφραση αυτής. Πάντοτε η κυβέρνηση θα προσπαθεί να μειώσει ή να ελαχιστοποιήσει το κόστος από κάθε αρνητικό γεγονός που συμβαίνει στη θητεία της. Πάντοτε η αντιπολίτευση θα προσπαθεί να εκμεταλλεύεται κάθε αποτυχία ή και απρονοησία της κυβέρνησης. Και φυσικά στην “αναμπομπούλα χαίρεται ο λύκος”. Τώρα ποιος είναι ο λύκος ο καθένας ας το αναζητήσει.
Πάντως η δημοκρατία μας και το πολιτικό μας σύστημα δεν κινδυνεύουν τόσο από τα αντισυστημικά κόμματα, αλλά από την “πολιτική ασυμμετρία” που τελευταία ροκανίζει κάθε υγιή πολιτική λειτουργία. Όσο, δηλαδή, η αντιπολίτευση (μείζων και ελάσσων) αδυνατεί να εμπνεύσει και να λειτουργήσει ως εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, τόσο θα πληθαίνουν οι “Λύκοι” της πολιτικής ζωής.
Και όσο αυτό το στοιχείο της πολιτικής ασυμμετρίας διαβρώνει τους μηχανισμούς λειτουργίας μιας υγιούς δημοκρατίας και όσο δεν υπάρχουν τα θεσμικά αντίβαρα, άλλο τόσο θα διογκώνεται το κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας προς κάθε συστημικό κόμμα, όπως φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις. Απόρροια αυτής της δυσαρέσκειας είναι και το ισοπεδωτικό “όλοι ίδιοι είναι”.
Σε αυτό, λοιπόν, το νοσηρό πολιτικό κλίμα των ημερών φαίνεται να δικαιώνεται και η θέση του Καμύ:
“Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μας διοικούν, εδώ και χρόνια αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα”.
Το χειρότερο, όμως, θα είναι οι πολίτες να νιώσουν και να αποδεχτούν ως αλήθεια μία άλλη σκληρή διαπίστωση του Καμύ, όπως η παρακάτω:
“Η Πολιτική και η Μοίρα της ανθρωπότητας διαμορφώνονται από ανθρώπους χωρίς ιδανικά και χωρίς μεγαλείο. Άνθρωποι που έχουν μεγαλείο μέσα τους δεν ασχολούνται με την πολιτική”.
Να, λοιπόν, τι μπορεί να μάς μάθει η περιπέτεια μιας αφίσας και μέχρι που μπορεί να φθάσουν οι πολιτικοί συνειρμοί μας. Τελικά στην ελληνική πολιτική ζωή όλα κινούνται στο πνεύμα του πολιτικού παραλόγου και σουρεαλισμού
Γιατί πως αλλιώς θα γνωρίζαμε και την πολιτική σκέψη του Γάλλου διανοούμενου και εισηγητή της φιλοσοφίας του παραλόγου («Ο Ξένος»), του Αλμπέρ Καμύ
Ωστόσο, ας ευχηθούμε τα καλύτερα για το πολιτικό μας σύστημα. Αρκεί κόμματα και κυβέρνηση και περισσότερο αυτή να έχει κατά νουν το Πυθαγόρειο:
“Πη παρέβην; Τι δ΄ έρεξα; Τι δε μοι δέον ουκ ετελέσθη; (Που έκανα παράβαση; Τι έκανα; Τι από αυτά που έπρεπε να κάνω δεν έγινε;)
Από https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/
ΕΥΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΑΝΟΥ "Τέμπη "
Κοιμόμουν....
Ξύπνησα, από φωνές και καπνούς
Μυρωδιά καμένης σάρκας και βενζίνης.
Ζω ένα εφιάλτη, αλλά δεν ήταν ο δικός μου
Ήταν ένα όνειρο...
Ένας εφιάλτης που μετά από ώρες, αντιληφθηκα ότι συνέβη
Δύο τραίνα στις ίδιες σιδηροδρομικές γραμμές και ΔΕν υπήρχε σήμανση
Δεν υπήρχαν άνθρωποι
Δεν υπήρχαν σηματοδοτες
Το είδα εκείνο τον εφιάλτη και φώναζα στον ύπνο μου
Σταματήστε το τραίνο...
Σταματήστε το τραίνο....
Όλα γύρω μου μύριζαν,
Διαμελισμένα κορμιά
Παντού κραυγές
Μύριζε βενζίνη
Κι ένας Άγγελος, μου έδωσε τις φτερούγες του
Πάτα πάνω μου, να βγεις
Στο Φώς
Γύρω μου
Το χάος
Η καταστροφή
Βογγητα και κλάματα
Φωτιές
Άνθρωποι που έγιναν στάχτη
Σε εκείνο το τραίνο
Άφησαν την πνοή τους 57 αθώοι
Εν καιρώ ειρήνης
Νέοι χωρίς αμαρτίες
Κορίτσια και αγόρια που είχαν όνειρα
Όνειρα
Ελπίδες
Σχέδια
Σε εκείνο το τραίνο
Κάηκαν
Εξαυλωθηκαν
Αθώοι
Για τα συμφέροντα των μεγάλων
Για τις μίζες τών δήθεν
Σε εκείνο το τραίνο
Σταμάτησε ο χρόνος
Όχι μόνο των αθώων ανθρώπων που χάθηκαν άδικα
Αλλά ολης της Ελλάδας!!!!
Τέμπη
28.2.2023
28.2.2025
Δικαιοσύνη
#τεμπη
#57αθωεςψυχες
#Δικαιοσυνη
Anna Keiko Poetry
Crossing the boundary and loving you
By Anna Keikoa heart longing for understanding
received an unfair treatment
I cannot stop thinking about you
may love have mercy on me,
please don’t prevaricate or find excuses
you let me taste the love’s nectar
that comes from the earliest aspirations
do not desecrate love
for a heart burning with desire
moves restlessly
crazy thoughts fly
I miss you; I love you,
the sky is so gray without you
this love breaks my heart
oh, I cannot stop
respecting you with all my heart
love me, please,
I believe I will get a new you
To Love
By Anna Keiko
My love.
Please say it again. Say it again.
I hope I heard you right.
I don't need anything.
I'm your special gift.
I'm a little shy to hear that.
But at this moment,
I cannot conceal the flood like emotions rushing towards the river of love
I was terrified, suspicious
When your poetic language flows into a Image
My whole body is like a ripe paddy
Whispering to you,，I know.
The sky will also bloom the color of the heart for us
I stood there at a loss
My heart has already flown far away
I heard birds singing love songs outside the window.
The light, obscured by night, once again traverses the wilderness
It's like God's saying what you said to me
I really felt it then
God has given me love that I cannot refuse.
I put on my pink satin pajamas
Stand in front of the mirror
And then I said to you..
Anna Keiko (China)
Anna Keiko, a distinguished poetess and essayist from Shanghai, China, has made a profound impact on contemporary literature. A graduate of Shanghai East China University with a Bachelor’s degree in Law, she has achieved global recognition for her poetry, which has been translated into more than 30 languages and published in over 500 journals, magazines, and media outlets across 40 countries. Keiko is the founder and chief editor of the ACC Shanghai Huifeng Literature Association and serves as a Chinese representative and director of the International Cultural Foundation Ithaca. Her affiliations extend to Immagine & Poesia in Italy and the Canadian-Cuban Literary Union, reflecting her commitment to fostering cross-cultural literary exchanges. Her poetic oeuvre spans six collections, including “Lonely in the Blood and Absurd Language”, showcasing her exploration of human emotions, environmental concerns, and existential themes. Her innovative style and evocative imagery have earned her numerous accolades, such as the 30th International Poetry Award in Italy and the World Peace Ambassador Certificate in 2024. Notably, she was the first Chinese recipient of the Cross-Cultural Exchange Medal for Significant Contribution to World Poetry, awarded in the United States in 2023. Her works, including “Octopus Bones” and other acclaimed poems, have resonated with readers worldwide, garnering invitations to prominent international poetry festivals and conferences. Her dedication to the arts extends beyond poetry, encompassing prose, essays, lyrics, and drama, underscoring her versatility as a writer. Nominated for the Nobel Prize in Literature in 2020, Anna Keiko continues to break barriers, bringing Chinese literature to the global stage.
Manik Chakraborty. "What a burning heart. "
What a burning heart.
The mind is burning, the body is burning.
Gloomy winds fly
dark clouds,
Jochna's eyes are watery today.
In the silent darkness
looking for
And beside me
Nishi's Shashi wakes up.
Listen to get ears
In the waves of the sea
The echo of the cry.
In the midst of confusion
ring up
Flute of pain.
Wet with tears
faded sky
Dreams fly
In the land of Jonaki
Manik Chakraborty.
ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ - ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΗΧΟΔΡΑΣΗ
Δελτίο τύπου
Η θεατρική ομάδα "Μύθος" - Ομάδα
"Μύθος"
παρουσιάζει το έργο του Γιάννη Ρωμανού "Ευθανασία ".
Στο μακρινό μέλλον από μια νέα πανδημία
πεθαίνουν άνθρωποι. Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων δημιουργεί ένα νέο νόμο που τον
εφαρμόζουν όλα τα κράτη, την ευθανασία στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και
στους ηλικιωμένους .
Μέσα σε αυτή τη ζοφερή εποχή οι άνθρωποι
αγωνίζονται να μη χάσουν το θείο δώρο που είναι η ίδια τους η ζωή.
Λίγα λόγια από την σκηνοθέτρια :
Ένα έργο κοινωνικό ,υπαρξιακό με επίκαιρα νοήματα
στην εποχή της παρακμής και της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε.
Συντελεστές έργου :
Σκηνοθεσία :Ζωή Τριανταφυλλίδη.
Μουσική : Νίκος Τουλιάτος .
Φωτογραφίες : Θάνος Γεωργίου.
Επεξεργασία φωτογραφιών : Γιώργος Δήμου .
Κουστούμια : Θεοδώρα Τσέπα .
Επεξεργασία αφίσας και ήχων : Ράνια
Πρέβεζα.
Παίζουν κατά σειρά εμφάνισης :
Ζωή Τριανταφυλλίδη
Γιώργος Δήμου
Θεοδώρα Τσέπα.
Μαζί μας στο τραγούδι η Σόνια Ζορμπά στις
16/3 & η Κατερίνα Παπαδημητρίου στις 23/3 και 30/3 .
Ο φιλόλογος Νεκτάριος Παλαιολόγος που θα
κάνει μια κοινωνική ανάλυση περί του νόμου της ευθανασιας που εφαρμόζεται ήδη
σε κάποιες χώρες στις 16/3 και 30/3 και ο παραγωγός Αντώνιος Μιχ.Λεφάκης στις
23/3 όπου θα διαβάσει την έρευνα του Νεκτάριου Παλαιολόγου .
Στη πρεμιέρα ο χορευτής ,ηθοποιος ,σκηνοθέτης
και συγγραφέας Γιάννης Ρωμανός θα κάνει ένα αφιέρωμα στη σκηνοθέτιδα του έργου
Ζωή Τριανταφυλλίδη .
Διάρκεια παράστασης :
60 λεπτά.
Εισφορά στις ΕΝ.Π.ΑΝ.:
10€ & 5€ φοιτητές/ άνεργοι / ατέλειες
ηθοποιών.
Παραστάσεις :
Κυριακές 16/3 ,23/3 & 30/3 στις 8 μμ .
Στο χώρο τέχνης Ηχόδραση.
Γενναίου Κολοκοτρώνη 12,Κουκάκι.
Απαραίτητη κράτηση θέσεων, λόγω
περιορισμένου αριθμού θέσεων ,στο messenger Zoi Triadafullidh .
Τρόποι μετακίνησης :
Τρόλεϊ 5 , 15, 1 στάση Παιδική χαρά.
Μετρό Συγγρού / Φιξ
(10 λεπτά με τα πόδια από Βεΐκου .)
Ηλεκτρικός στάση Πετράλωνα και τρόλευ 15
(έξω απ' το σταθμό ) και αποβίβαση στην 4η στάση ( ο χώρος είναι απέναντι ).
Ένα πολιτιστικό γεγονός των ΕΝ.Π.ΑΝ.
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025
ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ "Ομολογία!"
ΙΩΣΗΦΙΝΑ ΤΣΟΥΜΠΗ "Ένας κόμπος η χαρά μου."
Η Ιωσηφίνα Τσουμπή είναι απόφοιτος της Γαλλικής και Ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Γαλλικών και την τελευταία εικοσαετία εκτελεί φιλανθρωπική εργασία συμβάλλοντας στην σίτιση άπορων οικογενειών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το βιβλίο της “Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ και το τελευταίο βιβλίο της “Ζωές” από τις εκδόσεις ΟΤΑΝ.
Λες…μεγάλωσα πια!
Μεγάλωσα κι έχοντας ζήσει-ακούσει-δει πολλές καταστάσεις, πολλά γεγονότα δυσάρεστα, μίζερα, καταπιεστικά, έχεις αναπτύξει μια ικανοποιητική ψυχραιμία.
Ψυχραιμία! Δηλαδή έχεις αυτοέλεγχο και λογικές αντιδράσεις στην αντιμετώπιση εξωτερικών ερεθισμάτων.
Μπα…! Δεν τό’ χεις ούτε κατά διάνοια!
Σε ό,τι αφορά την ενσυναίσθηση, την ταύτιση δηλαδή με την ψυχικά κατάσταση του άλλου εμφανίζεσαι πρώτη και καλύτερη! Επηρεάζεσαι συχνά με την δυσκολία ή την δυστυχία του άλλου, φίλου, γνωστού, άγνωστου κάποιες φορές που μαθαίνεις ό,τι τον έχει χτυπήσει η μοίρα .
Κι εκεί έρχεται ο κόμπος που εγκαθίσταται στο λαιμό ή στο στομάχι σου …
Έχοντας περάσει πριν τα Χριστούγεννα, κάποιες δύσκολες ώρες με την απειλή της υγείας δύο κοντινών – λατρεμένων δικών μου είμαι στα πρόθυρα της κατάρρευσης!
Μα, ω! του θαύματος, όλα διορθώθηκαν η ίαση απόλυτη και ραγδαία!
Λες…απειλή ήταν, πάει πέρασε, άδικα φοβήθηκες-πάντα υπερβολική!
Ισιώνεις πάλι, ξαναποκτάς τη χαμένη ψυχραιμία σου και λες ευγνωμονώντας το Θεό; τη φύση; το σύμπαν;…ευχαριστώ! και ξέρεις ότι σε λίγο καιρό όλα θα ξεχαστούν αφού πέρασαν…πάει καλά και το 2ο βιβλίο σου από την ημέρα που κυκλοφόρησε , τι άλλο θέλεις; Χαρά…χαρά!
Κι εκεί νάτος πάλι ο κόμπος!
Γιατί εκεί είναι που σκέφτεσαι τα Τέμπη!
Εκεί σκέφτεσαι εκείνους που χάθηκαν, σκέφτεσαι κι εκείνους που έχασαν τόσο άδικα και αιφνίδια τους δικούς τους , σκέφτεσαι τους γονείς και τα άδεια πιάτα στο τραπέζι και τα άδεια κρεβάτια στο σπίτι! Σκέφτεσαι τον απόλυτο πόνο του να μην ακούσουν ξανά το ” Μαμά ήρθα! ” Καλώς το”, ” Μπαμπά θα βγω απόψε…Μην αργήσεις και μην πιεις ”
Σκέφτεσαι ότι αυτοί οι γονείς δεν έχουν πια στόχο στην άχαρη από εδώ κι έπειτα ζωή τους, δεν έχουν καμία αφορμή να περιμένουν το ξημέρωμα ή το νύχτωμα …έχει νυχτώσει η ψυχή τους, έχει αλλάξει χτύπους η καρδιά τους , έχει μειωθεί η ανάσα τους γιατί ” Δεν έχω οξυγόνο ”
Κανένας γονιός που έχει χάσει το παιδί του δεν ζει πια όπως πριν γιατί τίποτα δεν θα είναι πια όπως πριν και τίποτα δεν θα έχει πια την χροιά κάποιας σημαντικότητας:
Όλοι όσοι έχασαν παιδιά είναι αξιολύπητοι και δυστυχισμένοι.
Αξιολύπητοι είναι όσοι έχασαν δικούς τους στα Τέμπη, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στη Μαρφίν…
Στέκομαι στα Τέμπη για να αναφέρω κάτι…
Απ΄όλους εκείνους που τους βρήκε η συμφορά, μόνο αυτοί στα Τέμπη λοιδορήθηκαν, κακολογήθηκαν, προσβλήθηκαν. Αυτοί οι δυστυχείς που ένιωσαν και θα νιώθουν πάντα την απελπισία φέρνοντας και ξαναφέρνοντας στη σκέψη τους τη σκηνή που ο άνθρωπος τους , το παιδί τους μετά τη σύγκρουση των τραίνων …καίγεται , πονά και πεθαίνει από τα χτυπήματα, εξαερώνεται….αυτοί κακολογούνται στο έπακρο επειδή διεκδικούν το δίκιο του πεθαμένου τους παιδιού!
Ειδικά μια συγκεκριμένη γυναίκα-Μάνα που πήρε πίσω ό,τι απέμεινε από το παιδί της σε μια σακούλα , χλευάζεται , καθυβρίζεται συνεχώς από φανατικούς ή πληρωμένους! Την κατηγορούν ότι προκαλεί -τι προκαλεί; το δίκιο του παιδιού της απαιτεί -ναι απαιτεί! Λένε ότι μια Μάνα πονεμένη πρέπει να κάθεται βουβή στο σπίτι της μέσα, την ήθελαν να ασχολείται με καντήλια και κόλλυβα, την κατηγορούν ότι έχει πολιτικές βλέψεις κάτι που μέχρι στιγμής έχει διαψευστεί πανηγυρικά.
Μα ποιος μπορεί να υποδείξει πως πρέπει να αντιδρά κάποιος στον πόνο και στο πένθος ? ποιος μπορεί να επιβάλλει σε κάποιον τον τρόπο που πρέπει να βιώσει το πένθος του;
Κάποια σε ένα site της συμφοράς την ονόμασε …ντροπή της γυναίκας, ντροπή της Μάνας, ντροπή της γιαγιάς! Το καταλαβαίνετε; Αυτό το είπε γυναίκα για μια άλλη γυναίκα!
Νά τος πάλι ο κόμπος!
Και τώρα, την εισαγγελέα που έχασε με τόσο ύποπτο και επίπονο τρόπο το παιδί της, την είπαν ” Τρολ ”
Ποια; τη γυναίκα που πηγαίνοντας στην κηδεία της ” καρδούλας της ” όταν της ζήτησαν αν έχει κάποιο μήνυμα να δώσει , είπε…
– Να αγαπάτε τα παιδιά σας!
Ένας κόμπος η χαρά μου!
Αναδημοσίευση από https://iporta.gr/
Ανακοίνωση Συνεργασίας του BookPoint με το JukeBooks
ΔΕΛΤΙΟ
ΤΥΠΟΥ
Ανακοίνωση
Συνεργασίας του BookPoint με το JukeBooks
Το BookPoint του
ΟΣΔΕΛ, η πιο ολοκληρωμένη βιβλιογραφική
βάση δεδομένων η οποία υποστηρίζει ολιστικά την ελληνική αγορά βιβλίου και το η
ελληνική συνδρομητική πλατφόρμα ακρόασης audiobooks, JukeΒooks, ανακοίνωσαν τη στρατηγική τους
συνεργασία.
Μέσα από αυτή τη συνέργεια, μια
πλατφόρμα που παρέχει ηλεκτρονικά μια μεγάλη συλλογή από ηχητικά βιβλία συναντά
τις πληρέστερες εγγραφές της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής. Ο στόχος είναι
διττός: αφενός, η διευκόλυνση των επαγγελματιών του χώρου – εκδοτών,
βιβλιοπωλών και δημιουργών – στη διάθεση και προβολή της ελληνικής
βιβλιοπαραγωγής αλλά και των audiobooks, και αφετέρου, η ενημέρωση του
ευρύτερου κοινού για τους τίτλους που κυκλοφορούν με αυτή τη συναρπαστική, νέα
μορφή ανάγνωσης.
Η συνεργασία των δύο εταιρειών σηματοδοτεί ένα σημαντικό
βήμα προς την πληρέστερη ενημέρωση όλων των παραγόντων της αγοράς και των
αναγνωστών για όλες τις μορφές βιβλίων που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά
αναδεικνύοντας και το ηχητικό βιβλίο.
Δείτε και το σχετικό βίντεο της εκδήλωσης εδώ:
youtube.com/watch?v=6s6qNNWYXGQ&ab_channel=%CE%9F%CE%A3%CE%94%CE%95%CE%9B-OSDEL
BookPoint
Θεμιστοκλέους 73, Αθήνα 106 83, τηλ.: 2103849118
5ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης Κέφαλος
5ος
Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης Κέφαλος
1. Ο Διαγωνισμός χωρίζεται σε δύο κατηγορίες διαγωνιζομένων:
Α) Νέων (από 18 έως 35 ετών).
Ποιητικά Είδη Κατηγορίας:
α. Ποίημα
με ελεύθερο στίχο.
β. Ποίημα
με έμμετρο στίχο.
γ. Χαϊκού.
δ. Σατιρικό
ποίημα.
ε. Σονέτο.
στ. Μουσικός
στίχος (τραγούδι).
Β) Ενηλίκων (από 36 ετών και άνω).
Ποιητικά Είδη Κατηγορίας:
α. Ποίημα
με ελεύθερο στίχο.
β. Ποίημα
με έμμετρο στίχο.
γ. Χαϊκού.
δ. Σατιρικό
ποίημα.
ε. Σονέτο.
στ. Μουσικός
στίχος (τραγούδι).
2. Οι διαγωνιζόμενοι μπορούν να λάβουν μέρος σ’ ένα ή σε δύο ή σε όσα θέλουν ή και σε όλα τα ποιητικά είδη της κατηγορίας που ανήκουν, όμως, με μόνο ένα έργο σε καθ' ένα είδος από αυτά.
3. Όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό τα έργα τους θα πρέπει να είναι αδημοσίευτα και να έχουν τις εξής προδιαγραφές-κανόνες:
α. Τα
ποιήματα όλων των κατηγοριών -εκτός των χαϊκού- να μην ξεπερνούν τους 35
στίχους.
β. Τα ποιήματα χαϊκού θα πρέπει να έχουν την εξής μορφή: ο πρώτος στίχος να
είναι πεντασύλλαβος, ο δεύτερος στίχος επτασύλλαβος και ο τρίτος πεντασύλλαβος.
Τα ποιήματα χαϊκού έχουν ακριβώς τρεις μόνο στίχους.
4. Τα έργα πρέπει να είναι υπογεγραμμένα όλα με το ίδιο ψευδώνυμο.
5. Τα έργα πρέπει να αποσταλούν σε
αρχείο word μόνο μέσω email στο: kefalos.diagonismoi@gmail.com με ένδειξη στο θέμα: «ΓΙΑ ΤΟΝ 5ο
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΟΙΗΣΗΣ» και την αντίστοιχη κατηγορία στην οποία
συμμετέχουν: «Νέων (από 18 έως 35 ετών)» ή «Ενηλίκων (από
36 ετών και άνω)». Επίσης, να επισυνάψετε ένα δεύτερο
αρχείο word, με τα στοιχεία επικοινωνίας σας (Ονοματεπώνυμο, ηλικία,
διεύθυνση κατοικίας, αριθμός τηλεφώνου). Απαραίτητο είναι ν' αναφέρεται
και το ποιητικό είδος του κάθε ποιήματος.
6. Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει έως
τις 30 Απριλίου 2025.
7. Τα έργα θα κριθούν από κριτική, των
οποίων τα μέλη θα ανακοινωθούν μετά το πέρας της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων.
8. Στην Κατηγορία Νέων
από 18 έως 35 ετών θα απονεμηθούν στους διακριθέντες του κάθε είδους:
Βραβεία, Έπαινοι και Τιμητικές Διακρίσεις.
9. Στην Κατηγορία Ενηλίκων από 36 ετών και άνω θα
απονεμηθούν στους διακριθέντες του κάθε είδους: Βραβεία, Έπαινοι και Τιμητικές
Διακρίσεις.
10. Τα αποτελέσματα του «5ου
Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης ΚΕΦΑΛΟΣ» θ' ανακοινωθούν τον Μάιο του 2025.
11. ΕΚΔΟΣΗ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΩΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ - Θα εκδοθούν δύο έντυπες και καλαίσθητες Ανθολογίες του
Διαγωνισμού, μία για κάθε ηλικιακή κατηγορία (νέων και ενηλίκων).
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
&
ΚΕΦΑΛΟΣ - ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Interview of Dr Maja Herman Sekulic by the editor Maja Milojković
Exclusive interview with writer, Dr. Maja Herman Sekulić in the Serbian electronic magazine AREA FELIX!
In the latest issue of AREA FELIX, editor Maja Milojković presents a special conversation with the most awarded Serbian writer in the world and a candidate for the Nobel Prize in Literature, the esteemed author Maja
Herman Sekulic
Her thoughts and words illuminate the essence of literary creation and its role in today's world.
1. Being nominated for the Nobel Prize is an exceptional honor. How did you experience this nomination, and what does it mean to you as a writer and intellectual?
MHS: The chances are slim, but the honor is immense—the greatest! I have no illusions that this could happen on the first attempt. I remember that Kipling, for example, was nominated 21 times, and as for our writers, we do not know how many times Andrić or Krleža were nominated! Or Kiš?
2. Your academic journey is impressive—you are the first Serbian woman to earn a PhD from Princeton. How has this experience shaped your literary and translation work?
MHS: I also have two master’s degrees, which is equivalent to another full doctorate, and I have now received an honorary doctorate from Mexico as well. I was engaged in translation before and during my studies, and I devoted a full decade to literary theory while writing my doctorate and teaching at the world's top universities. I believe that translation is perhaps the best school of creative writing.
3. Your role as Vice President of the International Academy of Ethics in India and as a cultural ambassador under UNESCO speaks to your global influence. How do you see the responsibility of artists in promoting ethics and culture?
MHS: That is perhaps the greatest responsibility of artists, especially today, in the era of internet and now at the dawn of artificial intelligence, where ethical norms are not yet fully defined! Our Academy aims to introduce ethics as a subject in schools, and we have already made some progress. Recently, I chaired a two-day international conference in Pune, which is considered the Oxford of India. The response was enormous, and the conference was very successful.
4. Your books and studies are part of university curricula worldwide. Is it important to you that your works have academic relevance, or do you strive more for artistic freedom?
MHS: That depends on the genre. It’s like comparing apples and oranges.
I have artistic freedom when writing poetry and fiction, but I am academically responsible when writing essays on literary theory!
5. Your poetry is globally recognized, and you hold the title of a "Global Icon of Poetry." What does poetry mean to you, and how do you see its role in today's world?
MHS: Above all, I see myself as a poet. Even when writing artistic prose or fiction, my prose nurtures a poetic rhythm within the sentence. Poetry is the highest reflection of language and inner spirituality, and as such, it should illuminate our path—but without being overtly didactic, for then it becomes prose, and there are already too many such attempts, especially among so-called Facebook poets.
6. What have been the most inspiring moments in your career, whether through encounters with great literary figures or through the recognition you have received?
MHS: I have had and continue to have a very rich life—I was surrounded by great names from an early age. My father and grandfather are historical figures, and perhaps that is why I do not recognize authority, and perhaps that is also why I engage as an equal conversational partner with the world's greatest figures, who also accept me as their equal.
7. Your novel about famous Serbo-Italian artist "Nine Lives of Milena Pavlović Barilli" is soon to be released in its second Italian edition and adapted into a film. How did you approach Milena’s character, and what fascinated you most about her story?
MHS: Not the second, but the third edition in Italy in a short time, and it was also declared the "Best Foreign Novel" there in 2022. I was particularly fascinated by a deep, intuitive connection I felt with Milena Pavlović Barilli, and later, during my research for my novel, I discovered numerous biographical parallels between us. For example, my grandfather, also a famous painter, studied at the same Academy in Munich and then fled to Paris, or I moved to the same corner of the same street where she lived in New York City before I was invited to write about her! There are no chances, no coincidences, just some parallels and synchronicities!
8. In your collection of essays and interviews "Sketches for Portraits", you reflect on encounters with greats like Frye, Bloom, and Brodsky. Which conversation or meeting left the strongest impression on you, and why?
MHS: These were not mere encounters but years-long friendships, collaborations, and even loves. I wrote my master's thesis on Frye and was the first to translate him into Serbian, and he included our conversation in his Collected Works. I corresponded with Bloom while translating him, and later, American Poet Laureate Mark Strand introduced us. We became so close that Bloom called me his spiritual daughter. With Brodsky, I shared an almost familial closeness and an intense recognition on his part. All of this is compiled in my book "Sketches for Portraits", which has now reached its fourth edition.
9. How do you perceive today's literary scene in Serbia and the world? Is there an author or movement you find particularly significant in contemporary literature?
MHS: I do not follow it closely, but there is always both good and bad literature. Facebook, for instance, has brought us an overproduction of so-called poetry that is not really poetry but has also connected us to the poets from every nook on the planet!
10. Your work serves as a bridge between cultures, languages, and artistic disciplines. If you could leave one message for future generations of artists and writers, what would it be?
MHS: Yes, I have been building bridges for over 30 years and have been a multiple ambassador of poetry, culture, and goodwill worldwide. Building bridges and understanding through culture should be our higher goal! As for writing, read as much as possible, and before publishing anything, let it rest for a while to gain critical distance from your own work—that is the most important thing!
February 17, 2025
Belgrade, Serbia
******
Srbija .
Ekskluzivni intervju sa prof. dr Majom Herman Sekulić u elektronskom magazinu AREA FELIX iz Srbije!
U novom broju AREA FELIX-a, urednica Maja Milojković donosi vam poseban razgovor sa cenjenom književnicom i profesorkom dr Majom Herman Sekulić, čije misli i reči osvetljavaju suštinu književnog stvaralaštva i njegovu ulogu u današnjem svetu.
1.
Biti nominovan za Nobelovu nagradu je izuzetno priznanje. Kako ste doživeli tu nominaciju i šta ona znači za vas kao književnicu i intelektualku?
MHS: Šanse su male ali čast je velika, najveća! Nemam nikakve ilizije da se to može desiti iz prvog pokušaja. Zapamtila sam da je Kipling, recimo, bio kandidovan 21 put, a od naših pisaca ne znamo koliko puta su Andrić ili Krleža bili kandidovani! Ili Kiš?
2. Vaš akademski put je impresivan – prva ste Srpkinja koja je doktorirala na Prinstonu. Kako je to iskustvo oblikovalo vaš književni i prevodilački rad?
MHS: Ja imam i dve magistrature što je jednako još jednom pravom doktoratu, a sada sam dobila, počasni doktorat iz Meksika. Bavila sam se prevođenjem i pre i za vreme studija, a teorijom književnosti punu deceniju i dok sam pisala doktorat i predavala na najboljim univerzitetima na svetu. Mislim da je prevođenje možda najbolja škola kreativnog pisanja.
3. Vaša uloga potpredsednika Internacionalne Akademije etike iz Indije i ambasadora kulture pod Uneskom govori o vašem globalnom uticaju. Kako vidite odgovornost umetnika u promovisanju etike i kulture?
MHS: To je možda najveća odgovornost umetnika posebno danas u vreme interneta i sada na početku ere veštačke inteligencije gde i kada etičke norme jos nisu sasvim definitivne! Naša Akademija želi da uvede etiku kao predmet i u škole i već je po malo i uspela. Nedavno sam predsedavala dvodnevnoj međunarodnoj konferenciji u Pune, koji se smatra Oksfordom Indije. Odziv je bio ogroman i konferencija veoma uspesna.
4. Vaše knjige i studije deo su univerzitetskih programa širom sveta. Da li vam je važno da vaša dela budu i akademski relevantna, ili više težite umetničkoj slobodi?
MHS: To zavisi od žanra. I to su kruške i jabuke.
Ja sam umetnički slobodna kada pišem poeziju i fikciju, a akademski odgovorna kada pišem eseje iz teorije knjizevnosti!
5. Vaša poezija je priznata na globalnom nivou, a nosite titulu "Globalne ikone poezije". Šta poezija znači za vas, i kako je vidite u današnjem svetu?
MHS: Pre svega vidim sebe kao pesnika i kada pišem umetničku prozu ili fikciju moja proza neguje pesnicki ritam u rečenici. Poezija je najviši odraz jezika ali i unutrašnje duhovnosti i kao takva treba da nam osvetljava put, ali da pri tome izbegava otvorenu didaktičnost jer to je onda proza a takvih pokušaja je previše naročito među tzv Facebook poets.
6. Koji su vam trenuci u karijeri bili najinspirativniji, bilo kroz susrete sa velikim imenima književnosti ili kroz priznanja koja ste dobili?
MHS: Imala sam i imam veoma bogat život - od malih nogu sam bila okružena velikim imenima, moj otac i deda su istorijske licnosti, i možda zato ne priznajem autoritete, a i možda sam zato ravnopravni sagovornik sa najvećim imenima sveta pa me oni kao takvu i prihvataju.
7. Vaš roman Devet života Milene Pavlović Barili uskoro dobija drugo italijansko izdanje i filmsku adaptaciju. Kako ste pristupili Mileninom liku i šta vas je posebno fasciniralo u njenoj priči?
MHS: Ne drugo, nego treće izdanje u Italiji za kratko vreme, a tu je i bio proglašen za "najbolji strani roman" 2022. Posebno me fascinirala neka duboka bliskost koju sam intuitivno osećala sa Milenom Pavlović Barilli, a potom i otkrivanje mnogobrojnih biografskih paralela koje sam otkrivala između nas. Naprimer moj deda, takođe poznati slikar studirao je na istoj akademiji u Minhenu, a zatim pobegao u Pariz, ili recimo da sam se preselila u isti ugao i istu ulicu u kojoj je ona živela u Nju Yorku pre nego što su me pozvali da pišem o njoj! Nema šanse, nema slučajnosti, samo neke paralele i sinhronosti.
8. U vašoj kolekciji eseja i intervjua "Skice za portrete", osvrćete se na susrete sa velikanima poput Fraja, Bluma i Brodskog. Koji razgovor ili susret vam je ostao najupečatljiviji i zašto?
MHS: To nisu bili susreti nego višegodisnja druženja, prijateljstva, saradnje pa i ljubavi. O Fraju sam pisala magistarski rad i prva ga prevodila na srpski, a on je naš razgovor uvrstio u svoja Sabrana dela. Sa Blumom sam se dopisivala dok sam ga prevodila a potom me s njim upoznao američki pesnik laureat Mark Strend. Postali smo toliko bliski da me je Blum zvao duhovnom kćeri.
Sa Brodskim delim isto skoro porodičnu bliskost i prepoznavanje s njegove strane. Sve je to sabrano u mojoj knjizi "Skice za portrete", koja je evo dozivela i 4. izdanje.
9. Kako doživljavate današnju književnu scenu u Srbiji i svetu? Postoji li autor ili pokret koji smatrate posebno značajnim u savremenoj literaturi?
MHS: NE pratim pomno, ali uvek ima dobre i loše literature, a to nam je doneo i Facebook - hiperprodukciju poezije koja to nije.
10. Vaš rad je most između kultura, jezika i umetničkih disciplina. Ako biste mogli ostaviti jednu poruku budućim generacijama umetnika i pisaca, šta bi to bilo?
MHS: Da, gradim mostove već preko 30 godina i višestruki sam ambasador poezije, kulture, i dobre volje u svetu. Izgradnja mostova i razumevanje kroz kulturu treba da bude naš viši cilj.
Inače, za pisanje čitajte što više a pre nego što nešto objavite i ostavite ga da miruje neko vreme da biste dobili kritičku distancu prema sopstevom delu što je najvažnije!
17. feb 2025.god.
Beograd, Srbija
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)