Πειρατικός εσμός άραχλων ημερών
διαγούμιζε στα κίβδηλα ξέφωτα
την θαλασσοδαρμένη αρμάδα
καθημαγμένων ονείρων.
Ο Ήλιος πλέον εφορμά, τα χρώματα ξυπνούν!
Λιώνουν οι Χειμώνες, η Άνοιξη υποφαίνει.
Πρόσφορο χώμα, σπόροι νέων συνθηκών.
Η έξοδος από την καταχνιά
διαφιλονικεί την καρποφορία.
Νάρκισσοι, κυκλάμινα, θυμάρι κι άγρια μέντα.
Δροσόλουστος βασιλικός και φύλλα δυόσμου.
Λαγαροί χυμοί στην στεγνή μας κοίτη.
Μυαλού φρεσκάδα, ψυχής αψάδα.
Ανασηκωμένες χειρίδες, βαθιές ανάσες,
αγαθή προαίρεση σ' αλλαγή προοπτικής.
Κι αναθαρρεύουν οι ελπίδες,
ξηλώνουν τις ραφές των ημερών.
Πάντα θα υπάρχουν χαραμάδες φωτός
να δραπετεύουν τα όνειρα,
ακόμη κι όταν όλες τις πόρτες
κλειδαμπαρώσουν της φρίκης οι καιροί!
Πάντα θα υπάρχουν χαραμάδες φωτός
ΑπάντησηΔιαγραφήνα δραπετεύουν τα όνειρα,
ακόμη κι όταν όλες τις πόρτες
κλειδαμπαρώσουν της φρίκης οι καιροί!
Μπράβο για άλλη μια φορά Χρήστο!!!
Έπλεξες ελπίδες.... Της εξύμνησες με το μοναδικό τρόπο που εσύ ξέρεις!!!!
Και ... εμάς.... μας έφερες την ΑΝΟΙΞΗ στην ψυχή μας!!!!!