 |
| Φωτογραφία - Ioannis Kourtalis |
Η πόρτα και ο χτύπος μα δεν ανοίγω.
Χθες βράδυ αργά έριξα ζάχαρη άχνη
για να μαζεύονται οι πεταλούδες
δε θέλω να φεύγουν,
αγαπώ τα χρώματα τους σαν γίνομαι
ασπρόμαυρη
. Κι ύστερα άρχισα να σκαλίζω κάτι σαν κύβους
οι κύκλοι ήταν μέσα στο δωμάτιο
μα προσπαθούσα να τους αποφύγω.
Φώναξε απλά δε θα σε περιμένω
και άνοιξα το παλιό ραδιόφωνο.
Φώναξε πάλι έρωτας.
Μα χρώμα δεν είχα πάρει και είπα
μη ρωτάς δεν αποκρίνομαι.
Παλιές ταινίες ήθελα φορώντας τις πυτζάμες
επέμενα στην ουτοπία που κάλπαζε
πάνω στα άσπρα άλογα
και στους σχηματισμούς που κάνουν
τα σύννεφα το δειλινό.
Χρειάστηκε λίγα βήματα και δυνατή φωνή
για να περάσει απέναντι
στο δρόμο των εξισώσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου