Αν δεν βολεύεσαι πουθενά και με τίποτα, πάρε χαρτί και γράψε πόσα σχεδίασες να κάνεις και δεν τα έκανες; Γιατί δεν τα έκανες; Ήσουν υπερφίαλος, υπερόπτης, έκανες κακή εκτίμηση των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων σου;
Με βεβαιότητα ναι.
Άκου το παράδειγμα: Μια γυναίκα είχε αγοράσει νήματα και καμβάδες γιατί θέλησε
να φτιάξει ένα τραπεζομάντηλο. Το είδε σε μία πολύ νεότερή ανεψιά της, η οποία σε ένα καλοκαίρι το έφτιαξε.
Κάθε φορά, μετακινούσε τα νήματα αλλά ποτέ δεν έκανε την αρχή. Κάθε φορά έβλεπε τηλεόραση και σε μίαν άκρη τη μεγάλη ροζ σακούλα να περιμένει. Πέρασε καιρός. Τα νεύρα της όλο τεντώνονταν. Μια μέρα, της τηλεφώνησε η ανεψιά να ρωτήσει για το εργόχειρο.
"Όχι κορίτσι μου, πού καιρός για τέτοια». Και εκείνη της είπε: «Να μου το δώσεις ,που θέλω να φτιάξω άλλο ένα και θα σου δώσω τα εβδομήντα ευρώ». Έκλεισαν ραντεβού και τέλος καλό όλα καλά.
Γύρισε στο σπίτι χαρούμενη, τέλος στο βραχνά ,τέλος στο "ες αύριον",τέλος στο άγχος που της προσέδιδε η αναμονή.
Χαράς επίσκεψη. Μέχρι ηρεμιστικά έπαιρνε γιατί ο εγωισμός εμπόδιζε να δει κατά τα πόδια και το πάπλωμα! Ήταν μεγάλη. Έκανε κακή εκτίμηση του "θέλω" και "μπορώ".
Έτσι συμβαίνει με κάθε τι που το σχεδιάζουμε αλλά δεν το υλοποιούμε. Ξέρεις πότε πήγε διακοπές μιας εβδομάδας ο Ζήσης; Έχασε τρία καλοκαίρια, αναβάλλοντας. Το τέταρτο έκλεισε τα πάντα τηλεφωνικά μέσα σε μία ώρα.
Πήγε επιτέλους και πέρασε ωραιότατα.
Ξέρεις ποιοι δεν φτάνουν στο όνειρό τους; Εκείνοι που αναβάλλουν ,σκεπτόμενοι: «Έχω καιρό μπροστά μου». Αυτή όμως η παράταση τσιμπάει άθελά μας την ψυχή μας. Έχουμε νεύρα, δεν κάνουμε άνετα διακοπές, και όσο το σχεδιασμένο έργο φανερώνεται σε κάθε λοξή ματιά, μια στοίβα βιβλία εκεί, σημειώσεις πιο πέρα, φάκελοι σκονισμένοι που χάσκουν στην αναμονή.
Για να μη σε σκοτώνει με τον τρόπο της η αναβολή ρώτησε τον εαυτό σου: «Γιατί να πάει το όνειρό μου πιο πέρα; «Για να λάβεις την απάντηση: «Η αναβολή σκοτώνει χρόνο και διάθεση. Πάρε την απόφασή σου κι ο καιρός θα ‘ναι μαζί σου".
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου