Τα λουλούδια κόβονται και ξεψυχούν,
έτσι για μια επιθυμία της στιγμής,
γιατί η ζωή μετριέται μόνο με το χρήμα.
Άναυδος μένω,
τη βαρβαρότητα τη συνηθίσαμε.
Κάποιους ορίσαμε
σαν τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Στους φτωχοδιάβολους ασκήσαμε
την πρόσκαιρη κάποια εξουσία ,
όταν η άθλια ζωή μας πρόσφερε
μια εφήμερη δήθεν υπεροχή,
μια αποκτήνωση αποδεκτή
στο κόσμο της απάθειας.
Οι φόνοι συνεχίζονται
χωρίς φόβο και πάθος
στα χρόνια τα θαμπά.
Σε έναν κόσμο ακατάλληλο
οι νεκροί δεν δικαιώνονται ποτέ...!
Carpe.
Φωτογραφία : Brita Seifert - Art
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου