Αντικρίζω τη θλίψη των ημερών
ένας συμβιβασμός στα όρια του κελιού μας.
Οι όμορφες στιγμές εξασθενούν
κρέμονται στα μπαλκόνια.
Καταπίνω το μάταιο,
μια γεύση σιωπής να πλανιέται
στο άδειο από ηδονή σώμα.
Εξασθενεί η ψυχή ,
ασταθής ατενίζει το γκρεμό.
Χειροκρότημα ηδονικό
για τις αισιόδοξες στιγμές
που κάθε τόσο αναβλύζουν,
για τα λουλούδια της Άνοιξης
που κόντρα στους λυγμούς...ανθίζουν.
Ντύνω το σώμα μου
με την επιθυμία του να υπάρχει.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου