ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΑΜΑΚΗ "Να μας τα πούμε;"

Οι βαθιά παρ_ ηττημένοι
με κολλημένο το πρόσωπό μας
στα κάγκελα του κελιού
δεν ατενίζουμε
τον ορίζοντα της ζωής
όχι
γινόμαστε ένα με τους τοίχους
το βουβό φόντο
στον πίνακα με τα σίδερα.
Άδειο το βλέμμα εγκλωβίζεται
ανάμεσα στο μέσα μας και το έξω
έτσι
που να μην αφήνει την καρδιά
να βλεφαρίσει στην ελπίδα.

Όσοι πάλι κάνουμε ένα βήμα παραπέρα
προαυλιζόμαστε
εδώ που τα όνειρα
σπόροι στο άνυδρο χώμα
ταΐζουν τις πετούμενες προσδοκίες.
Αιώνες τώρα γυροφέρνουμε
άσκοπα
με την αλυσίδα πάντα στα πόδια μας.
Στον πάσσαλο της καρδιάς μας
προσδένονται οι δυνατότητες
και ο χρόνος ζαλίζεται
από τον αέναο χορό της αναπόλησης.
Ο ένας πίσω από τον άλλο
με σκυμμένο το κεφάλι
στο ζυγό της ανθρωπότητας
αναπνέουμε βάσανα
ως το τίμημα
μιας εξέγερσης που διανοηθήκαμε.
Μαστιγώνουμε εαυτούς
με το φόβητρο της ζωής.

Ήδη σκάψαμε το λάκκο μας
και περιμένουμε ένα σινιάλο
να μας ρίξει
στάχτες ή χώμα στα μάτια.
Όταν αυτό μας φωνάζει:
«Δεύρο έξω»
δεν βλέπουμε
ότι καμία πέτρα
δεν φράζει τον τάφο μας.
Έτσι συνεχίζουμε να πεθαίνουμε
ξανά και ξανά
εδώ μέσα...

Τσαμάκη Βασιλική

Η φωτογραφία είναι από https://pixabay.com/