Fabían Pérez - Self Portrait With Monica |
Στο μπαρ "Εν Πλω" κατέληξα ένα βράδυ
μια ξένη δίπλα μου , ανθρώπινο ρημάδι
θέλησα σε αυτήν μπροστά να εξομολογηθώ
για ό,τι έχω κάνει στη ζωή να απολογηθώ .
Αν και στο δικό της κόσμο ήταν χαμένη
όμως με άκουγε προσεκτικά απορημένη
καθώς τα λάθη μου σκυφτός εξιστορούσα
συγνώμη από εκείνη κλαίγοντας ζητούσα .
Την αγάπη για τον εαυτό μου την κρατώ
σαν άλλη μάγισσα τον καθρέφτη μου ρωτώ
αν είμαι ο καλύτερος απ' όσους ξέρει
μου άρεσε ν' ακούω 'ο,τι με συμφέρει .
Για την αρρώστια του διπλανού αδιαφορώ
ούτε στιγμή πως το 'παθε δεν απορώ
δεν είναι άτρωτος σαν και εμένα
η μοίρα του αυτά του 'χε γραμμένα .
Το χρήμα έκανα αληθινό Θεό μου μόνο
νιώθω πως όλοι με κοιτούν με φθόνο
δεν έχω φίλους , όλους τους φοβάμαι
μην κλέψουν το βιός μου όταν κοιμάμαι .
Αμάρτησα, ξέρω πως όλα τα 'χω χαμένα
κανείς δεν νοιάζεται πια για μένα
τώρα , ένα χέρι ψάχνω με λαχτάρα
ακόμα κι εσύ , κοιμήθηκες στη μπάρα . . .
ΑΘΗΝΑ 23 -- 01 -- 2020
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου