Άννα Δερέκα"Αιμάσσων" - Νέα κυκλοφορία

Συγγραφέας: ΔΕΡΕΚΑ  ΑΝΝΑ
Τίτλος : Αιμάσσων
Εκδόσεις : Κέδρος
Έτος έκδοσης: 2019
ISBN: 978-960-04-5026-2
ΣΕΛ.: 88
Σχήμα: 14 Χ 20,6
Βάρος: 176.00 γραμ.
Μαλακό εξώφυλλο

Ποιήματα Συλλογής 

Το δικό της πέλαγος

Τι πιθανότητες
Είχε
Ενώ
Ο άντρας
Ερχόταν κατά πάνω της,
Κανένας
Δεν προγνώριζε.
Όμως
Ο κίνδυνος ήταν μέγας
Όσο
Κάτω απ’ το φουστάνι της
Έκρυβε
Εκείνο
Το φημισμένο
Πάντα φουρτουνιασμένο πέλαγος.

❀

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Μάτια αναρχικού
Δυό κόκκινες βαθιές πηγές
Ραγισμένες
Στάζουν αίμα
Κι η δίψα σου καλέ μου
Ραντίζεται με φόβο.

❀

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ

Μου σκίσατε το μυαλό
Περπατάω
Και μου πέφτουν οι αναμνήσεις
Στο δρόμο
Γεμίζουν λάσπες
Τις χάνω.

Τις μαζεύω βιαστικά
Δεν βρίσκω
Που ήταν πριν
Τις βάζω σ’ άλλη θέση

Βγαίνω έξω
Φοβάμαι μην έχει αέρα
Μα και χωρίς αυτόν
Χάνω τα όνειρα
Φεύγουν
Μου τ’ αρπάζουν
Οι νηστικοί και οι απελπισμένοι

Ουρλιάζω
Πως θα κοιμηθώ χωρίς όνειρα ;

Και πέφτουν απ’ το στόμα μου
Τα λόγια τα φυλαγμένα
Όσων μ’ αγάπησαν

Χάνω τα λόγια τους
Τα είχα κρυμένα
Γράμματα που τάχα κάψει
Τηλεφωνήματα κρυφά
Συναντήσεις
Λόγια λόγια μαζεμένα

Όλα μαζί
Τα χάνω
Και κυττάξτε με
Σα ζωντανός άνθρωπος
Κλαίω.

❀

Μη δεις το ληστεμένο σώμα μου,που πόθησε το ακατόρθωτο

Ο θάνατος προχωράει στο σώμα μου. Δεν ξέρω ακόμη τ’ όνομά του. Αγριεύει
το ξημέρωμα. Συναντά πάντα την ίδια μέρα. Το κενό είναι σκαντζόχοιρος
σιωπηλός, μεγαλόσωμος.
Η αθανασία μια σφαγμένη αγελάδα, την κρατώ στο σκισμένο μου μαντήλι.
Αυτή να κουβαλώ ή την ουλή στον αριστερό κρόταφο να κρύβω ;
Ο έρωτας διαιρεμένος, στην αδιαίρετη μέρα.
Έλα, του φωνάζω, να ξαπλώσουμε στο ίδιο κρεβάτι, με ρούχα, με όνειρα, με
τους σουγιάδες στην τσέπη.
Όχι, να μην ανταμωθούνε τα κορμιά. Το δικό μου είναι γεμάτο οδοφράγματα.
Όπου πας να χαιδέψεις, αλάτι χυμένο πάνω μου, σου καίει τις πληγές.
Όχι, μη δεις το άγιο, ληστεμένο σώμα μου, το οργισμένο, το λυπημένο που
πόθησε το ακατόρθωτο.
Όχι, μη δω τον χρυσό ατμό, τις χρυσές ανάσες του γυμνού κορμιού σου.
Με ηρεμία θ’ ακουμπάω την πλευρά μου στην πλευρά σου.
Το γδαρμένο απ’ την αγιότητα και την μοναξιά πετσί του κορμιού μου,
καθαροπλυμένο θάχω.
Σαν εκκλησία μισόχτιστη, δεν μπορείς να μπεις. Θα προσκυνήσεις απ’ έξω.
Δεν ευθύνομαι εγώ επιτέλους για την ευσπλαχνία που χάθηκε σε
τεθλασμένους χρόνους.

❀

Η ωραιότητα του κορμιού σου

- Τι είναι ανώτερο
Κι από την ηθική;
με ρωτούσε

Η ωραιότητα του κορμιού σου
του έλεγα.
Γελούσε.
Και νύχτωνε, ξημέρωνε
ο Θεός την καινούργια μέρα.

- Τι είναι ανώτερο
κι από την γνώση ;
με ρωτούσε.

Η ωραιότητα του κορμιού σου,
του έλεγα.
Γελούσε.
Και νύχτωνε, ξημέρωνε
ο Θεός την καινούργια μέρα.

- Τι είναι ανώτερο
κι από την αλήθεια ;
με ρωτούσε.

Η ωραιότητα του κορμιού σου,
Του έλεγα.
Γελούσε.

Και νύχτωνε, ξημέρωνε
ο Θεός την καινούργια μέρα.

- Τι είναι ανώτερο κι από το χρέος ;
με ρωτούσε.

Η ωραιότητα του κορμιού σου,
του έλεγα.
Γελούσε.

Και νύχτωνε, ξημέρωνε
ο Θεός τις καινούργιες μέρες,
Ευχαριστημένος

Γιατί ο Θεός ήξερε
Πως μέσα από το σώμα του
Κέρδιζα τον Παράδεισο.

❀

Το φέγγος του έρωτα

Κάναμε έρωτα
Κι έπειτα τρώγαμε
Ξαπλωμένοι στο κρεβάτι

Είχε κλειστά τα μάτια
Κι ο σκύλος
Και το παράθυρο

Και το τραγούδι ακόμη
Πούβγαινε από το ράδιο

- αφού έπεφτε πάνω στα έπιπλα
Στους τοίχους
Και μάδαγε

Κι έπειτα
Ακούγονταν νότες περίεργες

Σαν από γιορτινή εκκλησία
Σαν κουδούνισμα σχολείου

Σαν τρυπωμένος γρύλος
Στα σεντόνια

Σαν μέλισσα
Που ρουφούσε γύρη

Τρείς μέρες
Και τρείς νύχτες
Έφεγγε το δωμάτιο.

❀

Ήττα του έρωτα

Οι σοδιές χάλασαν
Οι άντρες - από απροσεξία
Γκρέμισαν πάλι

Τους δρόμους
Που οδηγούν στα χωράφια.

Το ίδιο κάνουν

Κάθε μέρα
Με τους άλλους δρόμους

Που οδηγούν
Στις καρδιές των γυναικών.

❀

Μαλώνω τον πόθο

Η άσπρη μου μπλούζα που σου άρεσε
Έφυγε.

Η άσπρη μου φούστα που σου άρεσε
Ταξίδεψε.

Τα ρούχα που αγάπησες πάνω μου
Ήρθαν προς τα σένα.

Μαλώνω τον πόθο
Που παίρνει το πρόσωπο του αέρα
Και τα ταξιδεύει.

Έμεινε γυμνή
Η σπονδυλική μου στήλη

Μια σκάλα

Να την ανέβεις αγαπημένε

Θα βγεις στον ουρανό

Να την κατέβεις

Βγάζει πάνω μου.

Εσύ ν’ αποφασίσεις.

❀

Μόλις

Είχε τελειώσει
το γυάλισμα
του μεγάλου ασημένιου δίσκου
όταν
για μια στιγμή
πριν τον κλειδώσει
στον καρυδένιο μπουφέ
καθρέφτισε πάνω του
εκτός απ’ τις ρυτίδες
και τις παραχωρήσεις της.

Βιογραφικά στοιχεία 

Η Άννα Δερέκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στα Ιωάννι-να.

Είναι δημοσιογράφος, αρχισυντάκτρια πολιτιστικών ημερήσιας εφημερίδας. Στα σαββατιάτικα ένθετά της καταγράφονται οι λόγιοι και οι καλλιτέχνες της Ηπείρου, κάτω από τον τίτλο «Ήπειρος, ο πολιτισμός μας».

Είναι παραγωγός του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ιωαννίνων. Από την ίδρυση του Δημοτικού Ραδιοφώνου είναι υπεύθυνη πολιτιστικών εκπομπών. Χαρακτηριστική εκπομπή της «Αλκοόλ από μαύρα τριαντάφυλλα».

Τον Φεβρουάριο του 2009 εκλέγεται πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου και αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού Ηπειρωτικά Γράμματα.

Εξέδιδε με τετραμελή ομάδα, το λογοτεχνικό-φιλολογικό περιοδικό Φηγός.

Έχει εκδώσει 16 ποιητικές συλλογές. Οι 8 για το εμπόριο και οι άλλες 8 είναι συλλεκτικές χειροποίητες εκδόσεις.

Η πρώτη εμφάνισή της σηματοδοτείται από τη συλλογή Φθινοπωρινό θάρρος το 1977. στην οποία περιέχονται ποιήματα από το προσωπικό της ημερολόγιο. Ποιήματα σε ελεύθερο στίχο σιωπηρά αποκηρυγμένα από την ποιήτρια.

Προσκλήθηκε δύο φορές (1980, 1981) στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, σε παγκόσμια συνάντηση γυναικών ποιητριών, όπου εκπροσώπησε τις Ελληνίδες ποιήτριες.

Το ποιητικό της έργο παρουσιάστηκε και αναγνώστηκε σε πολλούς χώρους, με κορωνίδα το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα, το 1994.

Το σπουδαστικό έτος 2003-2004 στο Πανεπιστήμιο της Lecce, στο τμήμα Γλωσσών και Λογοτεχνίας εκπονήθηκε διδακτορική διατριβή πάνω στη ζωή και στο έργο της από την Ιταλίδα μεταπτυχιακή φοιτήτρια Katia Sicuro. Η διατριβή είχε τον τίτλο : « ANNA DEREKA, LA POETESA. La Sua vita tea urlo e silencio”

Τιμήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1980 στην Αίθουσα Μακεδονικών Σπουδών, στη Θεσσαλονίκη, για το έργο της.

Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Αθηνών, από τις 8 Απριλίου 1984.

Ανήκει επίσης στην Εθνική Εταιρεία Λοοτεχνών Αθηνών και στην Εταιρεία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου (ιδρυτικό μέλος).

Το ποιητικό της έργο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ιταλικά και στα ρουμανικά.

Τιμήθηκε από τον Δήμο και το πανεπιστήμια της πόλης Lecce και του Brindisi, στην διοργάνωση "Ποιητές της Μεσόγειου " ( 2004 και 2008). Επίσης από την Μουσική Εταιρεία Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη (1980) και από τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Ιωαννίνων (2010). 

Το έργο της προέβαλαν, μεταξύ άλλων, το αγγλικό BBC, η RAI και η ΕΡΤ.