Η ποιητική συλλογή «το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα» της Ελένης Βαφειάδου αποτελεί μια προσωπική διαδρομή καθώς εξερευνά, συχνά μέσα από γρίλιες, μ’ ευαισθησία και φαντασία τον κόσμο γύρω μας, την πραγματικότητα, τις σχέσεις με τον εαυτό και τους άλλους, τον έρωτα, τη ζωή, τα όνειρα, τη φύση και την διαφορετικότητα.
«Το δρόμο μου έδειξε το τυφλό κορίτσι...
...λες και μάτια της ψυχής την καθοδηγούσαν...»
είναι κάποιοι από τους στίχους του ομότιτλου ποιήματος που μπορούν να ψηλαφηθούν στο οπισθόφυλλο καθώς είναι ανάγλυφα γραμμένοι σε γραφή Braille.
Αν «δούμε» διαφορετικά,
ίσως αντιδράσουμε ή πράξουμε διαφορετικά...
...και τότε:
«...ταξίδι η φαντασία
ξεκινά
ν’ αλλάξει τον κόσμο
με μια πινελιά της»
Οι πίνακες που εικονίζονται στο εξώφυλλο και το εσωτερικό του βιβλίου είναι έργα του ζωγράφου Νίκου Τσιρώνη, ενώ η καλλιτεχνική επιμέλεια-Artwork έγινε από την Λένα Χαύτη.
❀ ❀ ❀ ❀
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Το τυφλό κορίτσι
Το δρόμο μού έδειξε
το τυφλό κορίτσι.
Μες στην αυλή με τις ανθισμένες γλάστρες,
όαση κάτω από τα σύννεφα της πόλης,
σε πήλινα σκεύη μπλε
ανακάτευε τις γεύσεις.
Με περίσσια σιγουριά
η κάθε της κίνηση,
λες και μάτια της ψυχής
την καθοδηγούσαν.
Την έβλεπα να ετοιμάζει
γεύμα φιλικό,
τρυφερό τ’ αγόρι στο πλευρό της.
Πόσο τη θαύμασα!
Την περίμενα, της έδειξα τα σύννεφα,
γκρίζα.
- Κοίτα, της είπα,
είναι σαν από σύρμα.
Έστρεψε στο φως πρόσωπο αγνό.
- Σαν να διακρίνω την σκιά τους...
είπε κι αναστέναξε.
Με πήρε απ' το χέρι με πήγε σε τόπο ιερό.
- Μοναστήρι, μου είπε,
μα σπίτι φαινόταν κανονικό.
Είδα παιδί να λούζεται στη σκάφη,
με χρώματα.
Πατέρας και μητέρα του παιδιού
χωρίς ράσα.
- Καλοδεχούμενοι, μας είπαν, είστε
κι όταν η αναστάτωση φορτίσει
την ψυχή σας,
εδώ να ξαναρθείτε.
Γυρίσαμε πίσω,
μου είπε για τ’ αγόρι:
- Με αγαπάει...
Γαλήνια, διάφανη
σαν να μην ήταν κόρη του γαλαξία.
- Σε θαυμάζω, της είπα,
μόνο σου χρειάζεται τροφή.
Την κοίταξα απολογητικά,
ψέλλισα:
- Ένοχη λαιμαργία,
με ενοχλεί.
Με πήρε από το χέρι,
με άγγιξε παντού να με γνωρίσει.
Aργά ψηλάφισε
τις στρογγυλάδες του κορμιού,
κ' ύστερα μ' αγκάλιασε σφιχτά.
- Σε χρειάζομαι τόσο πολύ,
μου είπε.
❀ ❀ ❀ ❀
Από ψηλά
Απρόβλεπτες στιγμές
καμπύλες χαράζουν
στη γραμμή της ζωής.
Κάποτε την κρύβουν
με του φόβου την πειθώ
κι άλλοτε τη σηκώνουν
στ’ αστέρια
να δει τον κόσμο από ψηλά.
- Άπληστη καρδιά,
ξεχνάς το μικρό κι ασήμαντο
κλειδί στην ομορφιά,
τους μύθους
μες του κόσμου την ασχήμια.
Αλλιώτικη η ματιά από ψηλά.
Καθρεφτίζει
της ποίησης την ανάλαφρη πνοή,
το θρόισμα των φύλλων του δέντρου
και τα χείλη ενός παιδιού
που αθώα ρωτά.
❀ ❀ ❀ ❀
Το άνθος του λωτού
Ευλογημένη η ματωμένη γη σαν καρπίσει ανθούς αγάπης.
Αεράκι απαλό σκόρπισε τα πέταλα
στο λόφο με τις κερασιές,
σταγόνες αίμα σε βωμό αγάπης
ράντισε θλιμμένος ο Πατέρας,
υποκλίθηκαν τότε σε δυο σειρές αντικριστές,
οι βασανισμένοι πρόγονοι,
μετανιωμένοι για τη θλίψη που φώλιασε στα κύτταρα.
Προσκυνούν τη γέννησή σου, ω κατάλευκο άνθος του Λωτού!
Μονάκριβε ανθέ,
που δέχτηκες τη ζεστή ηλιαχτίδα
σαν θεά για πάντα να υπηρετείς,
βήματα αγνής ιέρειας σε προορισμό μυστικό σε οδηγούν·
σε σένα μόνο απολογήθηκε ο Σωκράτης
σαν σε υποδέχτηκε στην Πνύκα, για τη Ζωή,
όταν τον ρώτησες ποιά είσαι.
«Γνώθι σεαυτόν» σε ορμήνεψε ο Δάσκαλος·
κι απόμεινες να τον κοιτάς με μαύρα μάτια, σκιστά,
απορία γεμάτα για τη μοίρα που έσβησε την Τροία.
Αθώε λευκέ Λωτέ, με αγάπη τιμημένε,
τα άσπρα σου πέταλα με γνώση σαν γεμίσουν
σε λεύτερα παιδιά να τη μοιράσεις στη θλιμμένη χώρα.
Το ευλογημένο γέλιο τους τρανταχτά ν’ ακουστεί
πέρα ως πέρα.
❀ ❀ ❀ ❀
Η πανσέληνος
Κρύβομαι από τις λέξεις,
κρύβομαι
καθώς αλαφροπατώ·
φοβάμαι μη μαρτυρήσουν
πως ξεγελάστηκα.
Ξετυλίγει ήρεμα η ανέμη το παραμύθι
ακολουθώντας πιστά
τους κύκλους της προσδοκίας
και θωπεύει τη χαρά.
Μα η έμπνευση σιωπά.
Αυτή τον τελευταίο λόγο
στους στίχους θα φανερώσει
ερμηνεύοντας στα σημεία την αρμονία
ή το αταίριαστο
που θα οδηγήσει ξανά
στ’ αγκαθωτό και τραχύ μονοπάτι
της μοναξιάς.
Μόνη ελπίδα η έκφραση
σαν αρθρώσει σωστά
το συναπάντημα
του πριν με το μετά
του εγώ με το εσύ
συλλαβίζοντας επιδέξια
το παρόν στο εμείς.
❀ ❀ ❀ ❀
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η Ελένη Βαφειάδου γεννήθηκε στο Τέξας των ΗΠΑ από όπου η οικογένειά της επέστρεψε όταν ήταν ακόμα μωρό. Πατρίδα της θεωρεί την Ελλάδα και σημαντικό σταθμό για τη ζωή της τη Γαλλία.
Απόφοιτος της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών και της Παιδαγωγικής Τεχνικής Σχολής, εργάστηκε κυρίως σαν εκπαιδευτικός στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Ασχολείται με τη λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη ζωγραφική.
Είναι μέλος του Πανελλήνιου δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και της Ορνιθολογικής Εταιρείας, ενώ διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του σωματείου ΗΠΑΡΧΩ.
Το 2016, συμμετέχοντας στην HeterArt/ Hack the Camp/ Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών είχετην επιμέλεια του video που έδωσε στην ομάδα την διάκριση.
Η ταινία μικρού μήκους "Η Τελευταία Πράξη" που επιμελήθηκε το σενάριο, την σκηνοθεσία και το μοντάζ προβλήθηκε στις 12/10/2015 στο Ίδρυμα Β&Μ Θεοχαράκη στα πλαίσια ημερίδας με τίτλο: "Εκπαίδευση Ενηλίκων: Εμπειρίες και Δράσεις".
«Το τυφλό κορίτσι και άλλα ποιήματα» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου