να κρέμεται απ'τον ουρανό,
ένας πίνακας που απεικονίζει
στην αγχόνη του ήλιου
κάθετι το αληθινό.
Απ'τις κόγχες των ματιών
κυλούν τα δάκρυα,
σταγόνες ζωής μέσα στα χέρια μας,
δάκρυα που καθορίζουν
τις διαδρομές της ψυχής .
Μια ψυχή ντυμένη
με τα αποφόρια του χρόνου,
που περπατά μες στα σκοτάδια ξυπόλητη
αναζητώντας τα χτυποκάρδια της.
Ένας ήχος χαμόγελο ελπίδας
απλώνεται παντού,
ένας ήχος που κάνει θρύψαλα
τα πετρωμένα σύννεφα του μαύρου ουρανού .
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου