ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Ταξιδεύοντας στου χρόνου την έκσταση "

Στις βόλτες ανέμελων ταξιδιών
γύμναζα το βλέμμα μου
στην καμπύλη μιας φτερούγας
απώθησα τα όνειρα ύπαρξης,
πετούν μακριά μου
δεν έχουν προσδοκίες,
δεν ελπίζουν σε τίποτα,
σαν έρχεται η μαύρη άραχλη νύχτα.

Κάπου μακριά χαράζει αργά αργά
οι μοναξιές ανασαίνουν αθόρυβα
θαλασσινά λουλούδια,
συνυπάρχουν,
σε ποια θέαση πας ανθρωπότητα;
γιατί πρέπει να σωπάσω,
είναι ωραίο το φως όταν ξημερώνει
και τα σκοτάδια υποχωρούν,
όταν ο ήλιος χρυσίζει το αόρατο
γίνεται ορατό,πετώντας θα κατακτήσω
τον υπερούσιο λόγο ύπαρξης.
Γρηγορία Πελεκούδα

Πηγή φωτογραφίας : http://getwallpapers.com/