Μπορεί να μ' έκανε η ζωή της νόησης σκουπίδι
μα 'χω κρυστάλλινη ψυχή καρδιάς το δαχτυλίδι
Με χρώματα μόνο μιλώ με ήχους ταξιδεύω
κι αν χάλασα το σκηνικό συγγνώμη σας γυρεύω
Δυο λόγια μόνο θα σας πω μη με παρεξηγάτε
σύνδρομο Down κουβαλώ μα να με συμπαθάτε
Έτσι γεννήθηκα στη Γη τον οίκτο δεν ζητάω
ποτέ δεν έμαθα γραφή μα ξέρω ν' αγαπάω
Τίτλους δεν έχω σαν και σας του νου είμαι σακάτης
μ' ακούω ήχους της καρδιάς στ' όνειρο αναβάτης
Αλλόκοτο μοιάζω στοιχειό παραφροσύνης τέρας
κρυφά τον Ήλιο συναντώ χάνομαι σαν αγέρας
Όπου διαβαίνω με κοιτούν καγχάζουν με τα μάτια
έπαρσης ύφος με κερνούν χίλια με σπάν' κομμάτια
Μα δεν πειράζει δεν μισώ κακίες δεν κρατάω
μες στη ζωή θα τραγουδώ γέλιο θα ροβολάω
Σ' Ολυμπιάδες θα με δείς αλλόκοτες φαντάζουν
μα έχω δύναμη ψυχής γι' αυτά που με δικάζουν
Μόνο μιά χάρη σας ζητώ τις γνώσεις δεν κατέχω
στης ποίησης τον γιορτασμό δεν γίνεται να τρέχω
Φώτα θ' ανάψουνε πολλά τραγούδια ..απαγγελίες
χειροκροτήματα αδρά βραβεία κι άλλες μνείες
Εκεί στη λήθη σας θα ζω έτσι φαιδρός που μοιάζω
πως θα μπορέσω να σταθώ να κάνω τον βαστάζο
Σ' άλλη θα κάθομαι γωνιά φίλους θα 'χω παρέα
πνιγμένος μέσα σ' αγκαλιά δίχως του νου ρομφαία
Κατώτερου Θεού παιδιά είμαστε δεν το κρύβω
μα η νόσος μας δεν σας κολλά μη ντρέπεστε..θα φύγω
Να το θυμάσθε για καλά κάθε παιδί ανθίζει
ποια Μάνα δεν κοιλοπονά όταν η μήτρα τρίζει
Κι αν ποίηση δεν γράφω εγώ στιχάκια δεν κεντάω
μες στη θωριά δάκρυ κρατώ για τη ζωή διψάω
( Vg Gv )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου