Είδος - Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις - ΚΟΥΚΚΙΔΑ
Έτος Έκδοσης - 2018
Έργο Εξωφύλλου - Γλύκα Διονυσοπούλου
Επιμέλεια - Κ.Θ.Ριζάκης
ISBN-13: 978-618-5333-06-5
2310611661
Μετά από σαραντρία χρόνια
σίγησε το τηλέφωνο μαμά
κι έμειναν ορφανές
οι κλήσεις κι οι προθέσεις μας.
Το διακόψαμε αφού
πια δεν θα το χρειαστείς
στο ανάερό σου σπίτι.
Κάθε που αλλάζει ο καιρός
οι αριθμοί μουδιάζουν
βαθιά μες στις κλειδώσεις
κι ύστερα
φεύγουν μαζί με τη βροχή
με προορισμό το χώμα.
Το ξέρω είναι απίθανο
μα εσύ έχε το νου σου
διαθέτει υπόγεια η σιωπή
καμιά φορά ανοίγουν
με σύμμαχο έναν αριθμό.
Κι άλλοι γονείς
περιδιαβαίνουνε στα ποιήματα
ανυπεράσπιστοι και απαιτητικοί
όπως μωρά που γεννηθήκανε χωρίς
να ρωτηθούν.
Μα το δικό μου το μωρό
Καλόβουλο, συγκαταβατικό
δεν θέλει να παραγκωνίσει
ούτ’ έναν στίχο
γι' αυτό ισχνή πνοή
ίσα που ακούγεται καθώς
ανάμεσα στις λέξεις
ιχνηλατεί το οξυγόνο.
Κι ο ζωογόνος ήλιος
αθόρυβα σμιλεύει
αμέτοχος
της αγωνίας τα λαγούμια.
Καύσωνας
Από μικρή συνέχεια κρύωνα.
Ένας χειμώνας σφηνωμένος
στον λαιμό μου
εμπόδιζε τα καλοκαίρια
τον ουρανίσκο να διαβούν.
Όταν καιγόταν τα σπαρτά
από του καύσωνα την οργισμένη θέρμη
εγώ κατάπινα παγάκια.
Άκρατη επιθυμία μ’ έκαιγε
τον χειμώνα να εκδικηθώ
έτσι θρυμμάτιζα
στα παιδικά μου δόντια
τα παιδιά του.
Κι εσύ που απαρνήθηκες
τον έρωτα
πες μου το τι κατάλαβες;
Συλλαβή τη συλλαβή
λέξη τη λέξη
κέντημα ανεβατό στο δέρμα σου
πρώτος τον ύμνο
κείνος διαφεντεύει.
Μια θλίψη Απρίλης
Σαν να γκρεμίστηκε το πατρικό μου σπίτι.
Σαν να συλήθηκε ο τάφος του πατέρα.
Σαν να μη ζύμωσα ποτέ μου λέξεις με το χώμα.
Έτσι με τύλιξε ακύμαντη
του Απρίλη η ερημιά
πίστη που δεν με σώζει
πέτρωσε η προσευχή.
Μα εγώ έχω το γέλιο σου
διαδικασία άνθισης ιδανική
αφού η άνοιξη
Α! η άνοιξη
αναίσχυντα αργοπορεί.
Και πόσο λίγο χρειάζεται
για να σφαχτεί η ομορφιά
Μπήκε στο κάδρο απροειδοποίητα
η καταθλιπτική γυναίκα με τ’ αχτένιστα μαλλιά
στα βήματά της σιδερένια σέρνοντας θλίψη βαριά.
Θεέ μου! Είπα
για να ξορκίσω τη σφαγή
Με το χάσμα της λύπης
ξιφουλκεί το φεγγάρι
κι ο Ταΰγετος
σαν ξωκλήσι του σύμπαντος
ευωδιάζει λιβάνι.
Η θάλασσα όπως πάντα αμέτοχη
το γαλάζιο αναβλύζοντας
σε εποχές και σε κάδρα.
Της Σύλβια (Πλαθ)
Συνάντησα τη Μαίρη Πόπινς
αρμένιζε
στον κόκκινο μανδύατου καιρού.
Οι λέξεις ξυλοπόδαρα οδεύανε
σ' εκείνο το σπουργίτι
που λησμονήθηκε απ' τον Νώε.
Μα γρήγορα κατάλαβα πως ήτανε
η Σύλβια
καθώς ο καρχαρίας του γκαζιού
της φράζει το λαρύγγι.
Πρώτη φορά οι εφιάλτες της
έγιναν όνειρα με παλτουδάκια κόκκινα
που ταξιδεύουνε πάνω σε ψάρια μυθικά.
Καθόλου μη λυπάστε. Έτσι κι αλλιώς
ναυάγια τα κορμιά
και τα ηλιοβασιλέματα ημέρες
πνιγμένες πορφυρές.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Α΄ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ
2310611661
Μετά από σαραντρία χρόνια
σίγησε το τηλέφωνο μαμά
κι έμειναν ορφανές
οι κλήσεις κι οι προθέσεις μας.
Το διακόψαμε αφού
πια δεν θα το χρειαστείς
στο ανάερό σου σπίτι.
Κάθε που αλλάζει ο καιρός
οι αριθμοί μουδιάζουν
βαθιά μες στις κλειδώσεις
κι ύστερα
φεύγουν μαζί με τη βροχή
με προορισμό το χώμα.
Το ξέρω είναι απίθανο
μα εσύ έχε το νου σου
διαθέτει υπόγεια η σιωπή
καμιά φορά ανοίγουν
με σύμμαχο έναν αριθμό.
✦✦✦✦
Αμέτοχος ήλιοςΚι άλλοι γονείς
περιδιαβαίνουνε στα ποιήματα
ανυπεράσπιστοι και απαιτητικοί
όπως μωρά που γεννηθήκανε χωρίς
να ρωτηθούν.
Μα το δικό μου το μωρό
Καλόβουλο, συγκαταβατικό
δεν θέλει να παραγκωνίσει
ούτ’ έναν στίχο
γι' αυτό ισχνή πνοή
ίσα που ακούγεται καθώς
ανάμεσα στις λέξεις
ιχνηλατεί το οξυγόνο.
Κι ο ζωογόνος ήλιος
αθόρυβα σμιλεύει
αμέτοχος
της αγωνίας τα λαγούμια.
Β΄ΑΠΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ ΣΙΩΠΗΣ
Καύσωνας
Από μικρή συνέχεια κρύωνα.
Ένας χειμώνας σφηνωμένος
στον λαιμό μου
εμπόδιζε τα καλοκαίρια
τον ουρανίσκο να διαβούν.
Όταν καιγόταν τα σπαρτά
από του καύσωνα την οργισμένη θέρμη
εγώ κατάπινα παγάκια.
Άκρατη επιθυμία μ’ έκαιγε
τον χειμώνα να εκδικηθώ
έτσι θρυμμάτιζα
στα παιδικά μου δόντια
τα παιδιά του.
✦✦✦✦
Κασσιανή Κι εσύ που απαρνήθηκες
τον έρωτα
πες μου το τι κατάλαβες;
Συλλαβή τη συλλαβή
λέξη τη λέξη
κέντημα ανεβατό στο δέρμα σου
πρώτος τον ύμνο
κείνος διαφεντεύει.
✦✦✦✦
Σαν να γκρεμίστηκε το πατρικό μου σπίτι.
Σαν να συλήθηκε ο τάφος του πατέρα.
Σαν να μη ζύμωσα ποτέ μου λέξεις με το χώμα.
Έτσι με τύλιξε ακύμαντη
του Απρίλη η ερημιά
πίστη που δεν με σώζει
πέτρωσε η προσευχή.
Μα εγώ έχω το γέλιο σου
διαδικασία άνθισης ιδανική
αφού η άνοιξη
Α! η άνοιξη
αναίσχυντα αργοπορεί.
Γ΄ ΚΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ
Και πόσο λίγο χρειάζεται
για να σφαχτεί η ομορφιά
Μπήκε στο κάδρο απροειδοποίητα
η καταθλιπτική γυναίκα με τ’ αχτένιστα μαλλιά
στα βήματά της σιδερένια σέρνοντας θλίψη βαριά.
Θεέ μου! Είπα
για να ξορκίσω τη σφαγή
Με το χάσμα της λύπης
ξιφουλκεί το φεγγάρι
κι ο Ταΰγετος
σαν ξωκλήσι του σύμπαντος
ευωδιάζει λιβάνι.
Η θάλασσα όπως πάντα αμέτοχη
το γαλάζιο αναβλύζοντας
σε εποχές και σε κάδρα.
✦✦✦✦
Της Σύλβια (Πλαθ)
Συνάντησα τη Μαίρη Πόπινς
αρμένιζε
στον κόκκινο μανδύατου καιρού.
Οι λέξεις ξυλοπόδαρα οδεύανε
σ' εκείνο το σπουργίτι
που λησμονήθηκε απ' τον Νώε.
Μα γρήγορα κατάλαβα πως ήτανε
η Σύλβια
καθώς ο καρχαρίας του γκαζιού
της φράζει το λαρύγγι.
Πρώτη φορά οι εφιάλτες της
έγιναν όνειρα με παλτουδάκια κόκκινα
που ταξιδεύουνε πάνω σε ψάρια μυθικά.
Καθόλου μη λυπάστε. Έτσι κι αλλιώς
ναυάγια τα κορμιά
και τα ηλιοβασιλέματα ημέρες
πνιγμένες πορφυρές.
Βιογραφικά στοιχεία
Η Ελένη Κοφτερού είναι γεωπόνος. Γεννήθηκε στην Αριδαία Πέλλας ενώ μεγάλωσε και σπούδασε στην Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζει και εργάζεται στην Καλαμάτα.
Η πρώτη της συλλογή με τίτλο : «Γράμμα σε γενέθλια πόλη» από τις Εκδόσεις ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ, τιμήθηκε με το Βραβείο «Μαρία Πολυδούρη»/2013. Ακολούθησαν οι συλλογές «Περί άνοιξης και άλλων εμμονών» που κυκλοφορεί σε e-book στο διαδίκτυο από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata και η συλλογή: «Στο λάμδα των χελιδονιών» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ το 2014. Ποιήματα, διηγήματα και κριτικά της κείμενα βρίσκονται δημοσιευμένα στο διαδίκτυο και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Η συλλογή της με τίτλο: «Μια θλίψη Απρίλης» κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Κουκκίδα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου