ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ " ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ "

Κι ακολουθεί η τελική βδομάδα των Αγίων Παθών που οδηγεί στον Σταυρό και στην Ανάσταση. 

Κι εμείς οι βαπτισμένοι χριστιανοί της τρίτης χιλιετίας από τότε που λάβαμε τα πρωτάκουστα, ασύλληπτα για τον ανθρωπισμό κι ανεπανάληπτα, θεία και κοσμογονικά και σωτήρια γεγονότα ως φυσική πραγματικότητα, ας ζήσουμε όσο η προσωπική χριστιανική πίστη του καθενός μας αξιώνει τα θεία γεγονότα «ανεβαίνοντες» μαζί με τον Χριστό και τους μαθητές του, το μικρό εκείνο γνωστό- άγνωστο όμιλο των απλοϊκών και ταπεινών ψαράδων της λίμνης της Γαλιλαίας, κι ως πραγματικοί μαθητές του Ιησού ας τον ακολουθήσουμε στην πορεία προς τη Νέα Ιερουσαλήμ, τη Βασιλεία του Θεού, μια και είμαστε ο Νέος Ισραήλ του Θεού. 

Μέσα σ’ ένα κόσμο γεμάτο προσωπικά και πανανθρώπινα προβλήματα που σκεπάζουν κάθε ανάταση, αντάξια στο ανθρώπινο πρόσωπο και βαραίνουν ή πνίγουν το ανθρώπινο μυαλό και την ανθρώπινη συνείδησή μας, ώστε να αποδεικνυόμαστε καθημερινά ατομιστές και κυριολεκτικά εγωιστές (γύρω από το εγώ μας) μέσα σ’ έναν κόσμο φρίκης και κτηνωδίας με «δίδυμους πύργους» και «Γιουγκοσλαβίες» και «Παλαιστίνες» και «Συρίες» και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει, εμάς και τα παιδιά μας, ώστε να μην υπάρχει λαός που να εμπιστεύεται άλλο λαό όπως προφητικά προλέγει ότι θα συμβεί στις μέρες μας ο πάτερ Παΐσιος ως σημείο της αρχής του τέλους του κόσμου. 

Τα προφητικά λόγια του Ιησού προς τους μαθητές καθώς ανέβαιναν προς τη γήινη Ιερουσαλήμ, αλλά ενώ αφορούσαν τον εαυτό Του φανερώνουν το «μέγα μυστήριο» της σάρκωσης- έλευσης του Θεανθρώπου στον γήινο κόσμο μας και την άπειρη φιλανθρωπία του Θεού για μια καινούρια κτίση κι ένα καινούργιο κόσμο ας αγγίξουν και τις δικές μας καρδιές, ας αποτινάξουν τη σκόνη που πνίγει τις συνειδήσεις μας και ας ξεκολλήσουν τα «λέπια» της πνευματικής νύστας και φτώχειας και τις επιθυμίες μας και μόνο προς το φρόνημα της ύλης και της σάρκας που κυριαρχεί στην ζωή μας, μια και αποκαλύπτουν- τα λόγια του Ιησού- πως «παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι και γραμματεύσι και κατακρινούσι αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν και κατακρινούσι αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοις έθνεσι και εμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν και τη Τρίτη ημέρα αναστήσεται». 

Μέσα σ’ αυτήν την πορεία του Ιησού και των μαθητών του προς την γήινη Ιερουσαλήμ βλέπουμε την προσωπική θυσία του ίδιου του Θεανθρώπου και τη θεληματική του πορεία και θυσία για το πλάσμα Του. 

Στη συνέχεια βλέπουμε τους αδελφούς Ζεβεδαίους Ιάκωβο και Ιωάννη, ύστερα από προτροπή της φυσικής τους μάνας- κάκιστης προτροπής και στάσης- να ζητούν ρουσφετολογικά θέσεις και αξιώματα εκ των προτέρων στη Βασιλεία του Χριστού. 

Κι έρχεται αποστομωτική η απάντηση του Ιησού για όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών: «Το βάπτισμα που βαπτίζομαι και το πικρό ποτήρι που πίνω» είναι η προϋπόθεση στην αρχή για όσους θέλουν να γίνουν μέλη της Βασιλείας του Χριστού, δηλαδή της αιώνιας ευτυχισμένης ζωής που ο μεγαλύτερος εχθρός και πολέμιος από μίσος και μοχθηρία, ο διάβολος, δε θέλει να απολαύσουμε. 

(Βάπτισμα: Άγιο Πνεύμα- Χριστιανοί, θείο θέλημα, ζωή χριστιανική κατά τα ίχνη του Χριστού. Πικρό ποτήρι: Ζωή θυσίας εθελοντική στην υπηρεσία του Θείου Θελήματος- αγάπη και προς τους εχθρούς μας ακόμη και τους σταυρωτές μας). 

«Η διακονία, η προσφορά μας η προσωπική, ώστε η Βασιλεία του Θεού να γίνει πραγματικότητα στον παρόντα κόσμο, μιμούμενοι τον Χριστό» είναι η κύρια πορεία ζωής ενός μαθητή του Χριστού- πραγματικού χριστιανού είναι το κριτήριο και ο μόνος δρόμος για να γίνουμε άξια μέλη της Βασιλείας του Χριστού. 

«Και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών». 

Ο Χριστός μας: Είναι ο Μέγας Αρχιερέας (Εβρ. θ, 11-14) «παραγενόμενος… των μελλόντων αγαθών, δια της μείζονος και τελειοτέρας σκηνής, ου χειροποιείτου τουτ’ έστιν ου ταύτης της κτίσεως». 

«Ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχου, δια δε του ιδίου αίματος εισήλθεν εφάπαξ εις τα Άγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος». 

Διερωτάται ο Απόστολος Παύλος: «Ει γαρ το αίμα των ταύρων και τράγων και σποδός δαμάλεως ραντίζουσι τους κεκοινωμένους αγιάζει προς την της σαρκός καθαρότητα». 

«Πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ος δια Πνεύματος αιωνίου εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τω Θεώ, καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι». 

Μ’ αυτό το πνεύμα και το φρόνημα Χριστού κι εμείς οι χριστιανοί του 3000 Μ.Χ ας πορευθούμε προς την Άνω Ιερουσαλήμ, ας κτίσουμε μια καινούρια κι ευτυχισμένη ζωή για όλο τον κόσμο. Ζητώντας τον φωτισμό και τη βοήθεια του Θεού, ώστε να απαλλαγούμε από τα νεκρά έργα και να διακονούμε με όλους τους τρόπους όλους τους συνανθρώπους μας.