Όταν λησμόνησαν
το προνόμιο που είχαν
να κοιτάζονται στα μάτια...
Όταν εστίασαν πιο κάτω...
Έπαψαν τότε
να΄ναι
Ανδρόγυνο...
Έγιναν,
Άνδρας
και
Γυναίκα.
Έγιναν
δυο!...
Κι έπαψε τότε,να΄ναι
κήπος...
Έπαψε να΄ναι
ουρανός!...
Όταν,
αντίκρυ στάθηκαν
και άνθρωπο,δεν είδαν.
Είδαν,
της μέρας τους
το έδεσμα
της νύχτας, είδαν ,
το καρύκευμα!...
Τάσος Σ. Μάντζιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου