Στην αγκαλιά της θάλασσας
σιγοψιθύρισα μια μελωδία.
Στου δειλινού την αύρα
ταξίδεψαν οι λογισμοί μου.
Σ’ αντάμωσα,
στον παφλασμό του ονείρου
με ένα σκαρί άτρωτο,
απ' τα βέλη των ανθρώπων
μέρες και νύχτες
πολιορκημένος απ’ τα πέλαγα της ζωής.
Παρέα με τους γλάρους
χάθηκες
στα ασημένια κύματα
αρμενίζοντας
στο άπειρο γαλάζιο του ουρανού.
Στην αγκαλιά της θάλασσας
αποκοιμήθηκα κλείνοντας
ήσυχα τα βλέφαρα μου.
© Μίνα Μπουλέκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου