ΣΥΛΙΑ ΧΑΔΟΥΛΗ " Ατιτλο "

Ακολουθώντας τους δρόμους της θάλασσας
Τις ώρες του ήλιου όταν βυθίζεται στην αγκαλιά της
Τις ώρες που γευομαι το πανσέληνο φως
Τις ώρες που μεθω με το βαθύ φιλί σου
Η αγάπη πληρώνει τις ρυτίδες της ψυχής
Ντύνεται την μορφή της αιωνιότητας
Συλλαβιζω την δική μου άνοιξη
πάνω στα σημάδια που μένουν
σε εκείνο το σιωπηλό άγαλμα
φορώντας τον μανδύα της ομίχλης
Όταν τα πέτρινα δάκρυα του έκαψαν το πρόσωπο
περνώντας ανάμεσα στις αιώνιες θλίψεις
Στα μονοπάτια που βαδίζει ο έρωτας
χαράζοντας δρόμους για ερωτευμενα μάτια
Λέξεις ξεχασμένες
γραμμένες από τα δάκρυα της βροχής
Άγνωστα αινίγματα
Αηχοι αναστεναγμοι ναυαγισμενων ημερών
Ακαθόριστα φύλλα ονείρων
σωριαζονται θλιμμένα στα πόδια του αγάλματος
Μοιάζουν με κόκκους λήθης σε αιματινα σχήματα
Σ.Χ.