Ο Τυρταίος γράφει για εκλεγμένους και μη εκλεγμένους σε θέσεις κλειδιά

Αν και δεν είναι πρόθεσή μου να ασχολούμαι με τα πολιτικά, όπως αυτά ορίζονται από αυτούς που βολεύονται με το σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες, για να μην πω αιώνες στον κόσμο, θα κάνω μια εξαίρεση, και αν χρειαστεί και άλλη, άλλωστε πολιτικά όντα είμαστε όλοι, όπως λέει και ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά, υποψήφιοι και μη υποψήφιοι.

Ο νέος δήμαρχος της πόλης, που είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας, ξεκίνησε στον δήμο κάπως ανατρεπτικά τοποθετώντας σε κάποιες θέσεις – κλειδιά ανθρώπους που όχι μόνο δεν εκλέχτηκαν, αλλά ούτε καν ήταν υποψήφιοι. Αυτό επέφερε πολλές φωνές διαμαρτυρίας που μιλούν για απαξίωση της λαϊκής ετυμηγορίας και ότι η επιλογή ενός προσώπου που δεν έχει μπει σε διαδικασία εκλογής, σημαίνει ότι οι σύμβουλοι που εξελέγησαν δεν είναι αρκετά καλοί.

Μερικές πρόχειρες σκέψεις θα αναπτύξω πάνω στο θέμα, μιας και κρίνω ότι είναι πολύ σημαντικό ένας ηγέτης να έχει μια πολύ έμπιστη ομάδα. Να υπάρχει εμπιστοσύνη απόλυτη, να γίνουν με λίγα λόγια οι συνεργάτες του και φίλοι του, αν θέλει να κυβερνήσει ένα χωριό, μια πόλη, μια χώρα, έναν κόσμο ολόκληρο. Αν δεν υπάρχει αυτό δεν μπορεί να κάνει τίποτα και θα έχει συνεχώς παλινωδίες και αβεβαιότητες, κι αυτό είναι πολύ εύκολο να το καταλάβει ο καθένας.

Ένας ικανός και άξιος ηγέτης θα ψάξει και θα βρει τους καλύτερους σε κάθε τομέα και θα προσπαθήσει να τους πείσει (γιατί δεν είναι εύκολο, αφού οι πιο πολλοί από τους ικανούς δεν θέλουν να αναλάβουν, και να συνδιαλέγονται με αυτό που έχουν καταντήσει την πολιτική, και την δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα) να αναλάβουν δράση ο καθένας στο τομέα που ξέρει καλά, επειδή αγαπούν την πατρίδα τους και πιο πολύ αγαπούν τον Άνθρωπο.

Αν το καταφέρει αυτό τότε επιτυγχάνει μια μεγάλη επένδυση για τον τόπο, και του αξίζουν τα εύσημα, που οπωσδήποτε η ιστορία θα του προσφέρει, όσο και αν πολεμηθεί αρχικά. Η πόλη, το χωριό, η χώρα, ή ακόμα και ο κόσμος, ανάλογα την θέση που έχει ένας τέτοιος κυβερνήτης, θα ωφεληθούν τα μέγιστα και μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα λόγο να λειτουργούν ψηφοθηρικά. Δεν είναι αλιευτές ψήφων, δεν είναι εξαρτημένοι από καρέκλες.

Η ελεύθερη αγορά, ξέρουμε όλοι ότι σε ικανά στελέχη προσφέρει γη και ύδωρ για να τους έχει στην υπηρεσία της, και πιο πολλούς μπελάδες θα έχουν παρά οφέλη. ‘Αντε να βγάλεις άκρη με τους παλαβούς της σύγχρονης πολιτικής, τους καρεκλοκενταύρους που έχουν σαν όπλα το ψέμα, την λάσπη, την συκοφαντία, την ρεμούλα, την μίζα και τις μηχανορραφίες, και τα ΜΜΕ σκέπτονται από μέσα τους!

Βέβαια για να θέσουμε το πράγμα σε όλη του τη διάσταση θα πρέπει να μην μας διαφύγει ότι οι άξιοι δεν έχουν καμία ανάγκη, ούτε είναι και ματαιόδοξοι, και δεν περιμένουν επιβεβαίωση για τις ικανότητές τους από τον πρώτο τυχόντα. Ούτε φυσικά κατεβαίνουν σε εκλογικές διαδικασίες, αυτές τις θεωρούν παιδικές χαρές «ανώμαλων» ανθρώπων, έχουν επίγνωση της αξίας τους, και δεν θα μπουν σε μονομαχίες με ψεύτες, μικροαπατεώνες (στην καλύτερη περίπτωση), υποκριτές, ξενοκίνητους και υπερασπιστές συμφερόντων και φιλοδοξιών (στην χειρότερη περίπτωση).

Πρώτο και κύριο μέλημα των παραπάνω, είναι να περνάνε αυτοί καλά και να κάνουν μερικά ψευτοέργα βιτρίνας με τα χρήματα του λαού ή με δάνεια, που χρεώνεται ο λαός βέβαια. Υπερτιμολογούν τα δάνεια έως και 10 φορές, ίσα – ίσα κάτι για να έχουν να λένε, υπερασπίζοντάς το σαν έργο ουσίας και αυτό γιατί την ουσία δεν την ξέρουν. Για να βρεις την ουσία και το βαθύτερο νόημα δεν είναι πράγμα εύκολο και αν την βρει και κάποιος δεν είναι εύκολο να την κάνει πράξη, θα πολεμηθεί αγρίως και το πιθανότερο θα φονευθεί, γιατί ενοχλεί πολύ (έτσι λανθασμένα πιστεύουν οι βαθειά νυχτωμένοι έχοντες και κατέχοντες ).

Οι άξιοι και ικανοί, οι σοφοί δεν εξυπηρετούν συμφέροντα, δεν κάνουν βρωμοπολιτική, δεν ζουν με το ψέμα, και αν δουν ότι άλλα λένε και αλλά γίνονται, θα καταγγείλουν και θα φύγουν,αφήνοντας σύξυλους τους επίδοξους εκμεταλλευτές τους. Άλλωστε δουλειά έχουν και μάλιστα όπως προείπαμε με πολλαπλάσια οφέλη, (αν δεν είναι ματαιόδοξοι, που οφείλουν να μην είναι), όποτε αποτελούν μια χειροβομβίδα που είναι έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα ώρα και στιγμή, στα θεμέλια ενός σαθρού οικοδομήματος.

Θέλουμε στην εξουσία τους καλυτέρους, κι αν το σκεφτεί λίγο ο καθένας μας εκεί θα καταλήξει. Βλέπουμε στα πρόσφατα γεγονότα, από την μεταπολίτευση και μετά, που όλοι αυτοί οι εκλεγμένοι έφτασαν την χώρα με τις ρεμούλες, την υπέρμετρη φιλοδοξία, την ψηφοθηρική τακτική τους και την παντελή άγνοιά τους στα μεγάλα και σημαντικά. Με τους άριστους σε κάθε τομέα έχει μέλλον μια πόλη και μια χώρα, αλλιώς προκοπή δεν πρόκειται να δούμε στον αιώνα τον άπαντα, σαν σύνολο βέβαια και σαν λαός, γιατί μεμονωμένα κάποιοι εργάζονται, επιτυγχάνουν και καταφέρνουν να ευδαιμονήσουν, σε μια σάπια κοινωνία από όλες τις πλευρές.

Η λαϊκή ετυμηγορία που θυμούνται ορισμένοι απαιτεί δικαστήρια για τους κλέφτες και φυλάκιση για τους ενόχους, δήμευση της περιουσίας τους και όχι πολιτική ευθύνη που εύκολα αναλαμβάνουν όλοι, αλλά ποινική ευθύνη. Χάνουν τις εκλογές και ιδιωτεύουν τρώγοντας αυτοί και τα δισέγγονά τους τα κλοπιμαία. Θέλουμε ποινικές ευθύνες αλλά κάνουν πως δεν ακούν, δεν τους συμφέρει, εφεύραν και την ασυλία για τους εαυτούς τους οι βουλευτές, και μετά τολμούν να μιλούν για δημοκρατία, ας ανοίξουν και κανένα βιβλίο να δουν τι ήταν η δημοκρατία και πως λειτουργούσε στην κλασσική Αθήνα.

Ο άριστος, ο άξιος δεν ψάχνει ψηφοφόρους, δεν ψάχνει οπαδούς, δεν είναι φιλόδοξος, το έχει πολεμήσει και το έχει νικήσει αυτό το φοβερό τέρας, δεν αγαπά το χρήμα, έχει σαν όπλο του την αλήθεια και εργάζεται νυχθημερόν, πολλές φορές σε ένα σκοτεινό καμαράκι με κομμένο το ρεύμα και νηστικός όπως μας λέει ο Οδυσσέας Ελύτης:

“Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.”

Ας επιβραβεύσουμε τέτοιες προσπάθειες και ας ζητήσουμε ακόμη ουσιαστικότερες. Ας ζητήσουμε από τους σοφούς να κυβερνήσουν σε όλους τους τομείς, κι ας το κάνουμε τώρα, ας μην περιμένουμε να φτάσουμε σε σημείο που η ζωή να μην αντέχεται. Το έκαναν οι Αθηναίοι με τον Σόλωνα, τον παρακάλεσαν να τους φτιάξει νόμους όταν τα πράγματα είχαν φτάσει στο απροχώρητο, το έκαναν οι Σπαρτιάτες όταν έτρεξαν και παρακάλεσαν τον Λυκούργο να τους φτιάξει νόμους, όταν απειλούνταν με αφανισμό.

Το κάναμε οι νεοέλληνες στις 30 Μαρτίου 1827, στην Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, όταν οι έριδες και οι εμφύλιοι μας είχαν φέρει σε κατάσταση απελπισίας, παραδώσαμε την εξουσία στον κορυφαίο νεοέλληνα πολιτικό τον Ιωάννη Καποδίστρια! Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, οι πρόγονοι των σημερινών Γερμανών που λύνουν και δένουν στην Ελλάδα, οι Βαυαροί μας έστειλαν τον 17 χρόνο Όθωνα, μαζί με 4000 Γερμανούς στρατιώτες για να μας κυβερνήσει!!! Με τον ερχομό του Όθωνα, ήρθε η δημοκρατία σας, με τους δημοκόπους και μεγαλοαπατεώνες και λαοπλάνους, σύγχρονους Κλέωνες, που άκουγαν στο όνομα Κωλεττης και σια, και η απόλυτη σαπίλα κυριάρχησε.

Ακόμα και ο στρατηγός Μακρυγιάννης απηύδησε και είπε την ιστορική φράση που δυστυχώς για μας ισχύει ακόμα :
“Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και
σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους,όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.”

Πρόγονοί μας είναι αυτοί, ας διδαχτούμε λίγο από αυτούς και μόνο να κερδίσουμε έχουμε, γιατί είναι κουτό να μιλάμε για πρόοδο όταν δεν παίρνουμε τα καλύτερα από τα σοφά που έχουν κάνει για να τα οικειοποιούμαστε και να κοιτάζουμε να τα εξελίσσουμε.

Άφησα για το τέλος τον Πλάτωνα, τον αγαπημένο μαθητή του μέγιστου φιλοσόφου, του Σωκράτη, που στην 7η επιστολή του μας λέει τι πρέπει να γίνει στα πολιτικά πράγματα, αν θέλουμε να ζήσουμε ουσιαστικά, σαν πνευματικά και έμψυχα όντα καθώς είμαστε. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα :

“…Έτσι, ενώ στην αρχή ήμουν γεμάτος ορμή για πολιτική δράση, καθώς κοίταζα όλα αυτά και τα έβλεπα να γίνονται άνω κάτω, στο τέλος μ’ έπιασε ίλιγγος. Και να ερευνώ βέβαια δεν έπαψα, με ποιον άραγε τρόπο θα ήταν δυνατόν να διορθωθούν όλα αυτά που ανέφερα και – προπάντων – η πολιτεία γενικά, για τη δράση όμως περίμενα πάντοτε την κατάλληλη ώρα. Και στο τέλος κατάλαβα, ότι κανένα απολύτως από τα σύγχρονά μας κράτη δεν κυβερνάται σωστά – αφού η νομοθεσία τους βρίσκεται, μπορεί κανείς να πει, σε μία κατάσταση που δεν επιδέχεται καν θεραπεία χωρίς σοβαρή προετοιμασία μαζί με την βοήθεια κάποιας καταπληκτικής τύχης κι έτσι αναγκάσθηκα να κάνω το εγκώμιο της αληθινής φιλοσοφίας και να λέω ότι μεσ’ απ’ αυτήν είναι δυνατόν να δει κανείς το δίκαιο παντού, και στης πολιτείας και στων ατόμων τη ζωή, και ότι επομένως οι γενεές των ανθρώπων δεν θα πάψουν να υποφέρουν, παρά όταν, ή εκείνοι που σωστά και γνήσια φιλοσοφούν, πάρουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία, ή οι πολιτικοί ηγέτες από μια θεία… βουλή, φιλοσοφήσουν αληθινά.”

Έχω σαν αρχή να κλείνω, η να ανοίγω κάθε κείμενο μου με τη φράση του Γκαίτε :

“O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν’ ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα…χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…”.
*Γκαίτε.

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ Ο Γκρεμιστής και ο Κτίστης

Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,

ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.

Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.

Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.

Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,

πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.

ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·

τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης*

καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι*

τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.

Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,

κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,

καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,

παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.

ΤΥΡΤΑΙΟΣ

ΑΜΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://www.zarpa.gr/