ΒΕΡΥΚΙΟΥ ΕΛΥΑ - Ό,τι έχει μείνει

Δύο φύλλα γυαλίζουν κάτω απ΄το φεγγάρι.
Ο μαλακός ήχος του νερού

κι ένα κουπί, θαρρείς σπασμένο,

σαν μια λευκή τρεμάμενη φτερούγα.

Σε μία λάμψη στιγμιαία ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.

Είσαι όλη σιωπή.

Παρόλο που αφήνεις διαρκώς τα πράγματα μέσα σου να μιλήσουν.

Κι αυτοί οι κορμοί απ΄τις λεύκες που έβλεπες τις νύχτες,

αγάλματα ασημένια κάτω από τα αστέρια,

μία πρόσκληση για το άφθαρτο διαρκώς αναβλημένη.

Γνωρίζεις το φως.

Μα παραπαίεις σα νυχτοπεταλούδα ανάμεσα στους ίσκιους.

Ό,τι έχει μείνει, η ψυχή σου,

πίδακας φωτεινός που αλλάζει χρώματα

από το ελεητικό γαλάζιο ως το ρόδινο.

Η αναπνοή σου εύθραυστη και κραταιή σαν προσευχή,

γέφυρα απλωμένη πάνω απ΄τη θάλασσα της απορίας.

Κι ό,τι έχει μείνει, αγάπη.

Μόνο αγάπη.

Δεν έχεις τίποτα άλλο πιο μεγάλο, 

πιο σπουδαίο να αντιτάξεις 

απέναντι στη μαβιά αναχώρηση του ήλιου.

Ελυα Βερυκίου

ΠΗΓΗ - http://elyaverykioupnoespoihshs.blogspot.gr/