ΛΑΖ ΙΩΑΝΝΑ " Ο Κότσυφας "

Κάποτε-κάποτε τα απογεύματα θαρρώ,ακούω έξω από το παραθύρι μου το 

γλυκό κελάηδημα τού Κότσυφα,σταματώ αμέσως ,και απολαμβάνω το τραγούδι

του.

Με συνεπαίρνει η λαλιά του,αχνοφαίνεται σε ένα μεγάλο δέντρο,έχει ένα κοινό

χρώμα ,είναι ολόμαυρο ,με κίτρινο ράμφος,και ένα κίτρινο δακτύλιο γύρω από

τα μάτια του,ναι το έχω δει και από κοντά ,μου έκανε πάντα εντύπωση ότι

είναι ολότελα ντυμένο με το χρώμα του πένθους μας .δεν είναι εντυπωσιακό

δεν είναι σαν κάποια πολύχρωμα πουλιά που στέκεσαι έκθαμβος ,μπροστά

στο ουράνιο τόξο των χρωμάτων τους.

Κανένα όμως από αυτά τα όμορφα πτηνά δεν θα με έκανε ,να σταθώ ακίνητη

να αφουγκραστώ ,να μεθύσω από τις νότες ,όσο αυτό το μικρό κοτσύφι.

Και ακίνητη καθώς είμαι ,και ολότελα ελεύθερη,αφήνομαι στην φύση να

με διδάξει την απλότητα από ένα πεντάγραμμο ,που δεν γράφτηκε από

χέρι ανθρώπινο,απλά είναι γλυκό,σαν το γλυκό κερασάκι της μάννας

σαν το φιλί στο μέτωπο του γιου μου ,τόσο απλά...

Η φωτογραφία από http://www.ethnos.gr/