ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ "Κι αν δεν το'χεις το αποκτάς''

Είναι συχνά τρομακτικά δύσκολο και εξαιρετικά αμήχανο να κοιτάζουμε τα μάτια μας στον καθρέφτη, γιατί σε κρίση αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης σκεφτόμαστε αν το παιδί που ήμασταν κάποτε είναι ευχαριστημένο με αυτό που είμαστε σήμερα. Σαν παιδιά πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το κόσμο, να διώξουμε τον πόνο από τους ανθρώπους, να αλλάξουμε τους ίδιους τους ανθρώπους και ότι οι κακοί θα νικηθούν, όπως στα παραμύθια. Πόση γλύκα και αθωότητα, τι υπέροχα παλάτια χτίζαμε στην άμμο και δε μας ένοιαζε που γκρεμίζονταν, αφού ήμασταν πανίσχυροι και θα τα ξαναχτίζαμε, όλα τα μπορούσαμε τότε!

Όνειρα, οράματα, ιδέες, σχέδια, όλα ήταν εφικτά στην παιδική μας ψυχή...Τότε μας ξάφνιαζε το κακό και όχι το καλό και η ευτυχία ήταν δεδομένη! Εκείνο όμως που λείπει πιο πολύ τώρα είναι τα χάδια και η αγάπη που δίναμε και παίρναμε χωρίς διαπραγμάτευση και χωρίς όρους και όρια. Τώρα η ανοιχτή αγκαλιά λείπει και προκαλεί λύπη, ενώ διαθέτουμε τεράστια αποθέματα αγάπης αξόδευτης και δεν ξέρουμε πού να τη διοχετεύσουμε!

Όσοι από μας έχουμε διαφυλάξει ψηφίδες από το πολύχρωμο παζλ των παιδικών μας ονείρων μας δυσκολεύει η εποχή, οι συνήθειες και οι άνθρωποι που έχουν απωθήσει κάθε ίχνος από την παιδικότητά τους και πορεύονται με σκληρότητα, με γνώμονα το συμφέρον, τον απόλυτο ορθολογισμό και με την πεποίθηση ότι είναι αιώνιοι. Και υποτίθεται ότι στο παιδί μας θα πρέπει να μάθουμε να είναι έτοιμο για ύπουλα και πισώπλατα χτυπήματα, για τεχνικές άμυνας και επιβίωσης σε καιρούς χαλεπούς και χρόνους οργισμένους. Να του δημιουργήσουμε οχυρά, γιατί θα έρθουν στιγμές που το κακό και ο φθόνος θα είναι τόσο πεισμωμένα, που ισοπεδώνουν. Όσοι ασφαλώς σκέφτονται ακόμα με τον τρόπο αυτό και προστατεύουν την αθωότητά τους χαρακτηρίζονται ελαφρά τη καρδία αθώοι, καλόκαρδοι ή και ''αγαθοί'' και όχι με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου!...

Τους χαρίζουμε και τους δικαιολογούμε όμως την ψυχρότητα, τους υπολογισμούς και την ωφελιμιστική σκέψη ακόμα και στην ψυχή και στα συναισθήματα. Χάρισμα η μισή ζωή και τα ακρωτηριασμένα τους όνειρα. Τόσο μπορούν, τόσο αντέχουν αλλά κανείς δε μπορεί να τους καταλογίσει ευθύνες. Η ανοιχτή καρδιά διδάσκεται εξάλλου από γονείς, από σχολεία και περιβάλλον. Δεν ισχύει εδώ το ''Ή το'χεις ή δεν το'χεις''. Ίσως, λοιπόν, δεν πήραν την κατάλληλη παιδεία ψυχής, όταν έπρεπε. Πώς να θυμώσεις με κάτι θλιβερό;

Εμείς οι ''ανυποψίαστοι αγαθοί'' όμως θα μάθουμε στα παιδιά να αγαπούν και να δίνουν ψυχή, χωρίς όρια, χωρίς κανόνες, χωρίς πρέπει στη σύντομη βόλτα τους στον κόσμο αυτό. Θα τα βοηθήσουμε να μη γίνουν μεγαλώνοντας λιποτάκτες των ονείρων τους και να ευγνωμονούν τη ζωή για όσα τους δίνει και όσους τους χαρίζουν το όμορφο ταξίδι σ'αυτή! Γι'αυτό και επιβάλλεται να εξορίζουν από τη ζωή τους όσους υποτιμούν την αξία τους και ακυρώνουν το μυαλό τους. Εκείνους που απομυζούν τις δυνάμεις τους. Να μάθουν να μένουν μακριά από ''ρηχές'' και ''τοξικές'' καρδιές χωρίς ανθρωπιά και καλοσύνη. Στόχος τους να είναι πάντα οι δυνάμεις που οδηγούν στην ανεύρεση του ''εσύ'' και στην περιστολή του ''εγώ''.

Τα παιδιά αξίζει να μάθουν να αγαπούν και να ερωτεύονται τους ανθρώπους και τις στιγμές, αλλά να μην επαναπαύονται με τίποτα λιγότερο από όσο αξίζουν! Γιατί μόνο έτσι θα νιώσουν ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι ενήλικες, με ταλέντο στην ψυχή και χάρισμα στο γέλιο. Μόνο έτσι θα κάνουν ''μεταξωτά'' όνειρα είτε με κλειστά, είτε με ανοιχτά μάτια. Γιατί αυτή είναι και η ουσία της ζωής και όχι γενναίες φράσεις φιλολογικής κατανάλωσης.

Χάρισμα αλλά και συγχώρεση όλα τα υπόλοιπα σε κείνους που δε μπορούν να δώσουν και να πάρουν αγάπη. Εμείς μαθαίνουμε να ζούμε μόνο μαζί της, στηρίζουμε ο ένας τον άλλον - γιατί δε θα είμαστε πάντα μαζί - και προχωράμε με χαμόγελο για τα καλύτερα που θα μας φέρει η ζωή! Και σιγά σιγά γινόμαστε καλύτεροι. Και δεν γερνάμε, γιατί οι ευτυχισμένοι δε γερνάνε ποτέ. Και έτσι ομορφαίνει και ο κόσμος. Γιατί είπαμε πως δεν ισχύει στη ζωή και τα συναισθήματα το ''ή το'χεις ή δεν το'χεις!''. Η η ανοιχτή στους άλλους καρδιά διδάσκεται απλά και αβίαστα. Δίνεις και λυτρώνεσαι. Αν όμως προκαλείς πόνο στους άλλους, θα το κουβαλάς. Ακόμα και αν δεν το μάθει κανείς, θα το ξέρεις εσύ και αυτό έχει σημασία...