ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ "ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ '

Ακολουθώ το αντιφέγγισμά μου μες το γαλάζιο 

Το διαθλασμένο και ρευστό μου είδωλο με οιστρηλατεί

Ανακλαστικά με κατοπτρίζει και με θέτει σε κίνηση

Κάτωθέν μου χορεύει παραλλαγές των κυμάτων

Άνωθέν του ανελίσσομαι των αιθέρων χορεύτρια

Ανάστροφα το είδωλό μου ακροβατεί στης ελάχιστης γης το ταβάνι 

Ακροποδητί κι εγώ ακροβάτισσα γίνομαι στου σύρματος το πάτωμα

Εκεί που το πέλμα της γης λιγοστεύει και της φωτιάς η φλόγα δύει

Πλεονάζει ο άπειρος αιθέρας και το απύθμενο νερό πλεονάζει

Γαλάζιο πάνω

Γαλάζιο κάτω.

Αυτάρεσκα το είδωλό μου ναρκισσεύεται να με ορίζει

Αυτοθαυμάζεται να με θωρεί της γης ακροβάτισσα

Να με κινεί δίνεται των οριζόντων επιδέξια μπαλαρίνα

Παρορά το απερίσκεπτο την αντιθετική φύση του γαλάζιου

Στιγμές ζητώ να καταδυθώ στου γαλάζιου τα τρίσβαθα

Στιγμές να φτερωθώ παρορμώμαι στου γαλάζιου τα υψώματα

Το γαλάζιο χρωματίζει τα ρείθρα και τους ανέμους αλώνει 

Πάνω κάτω η θεσπέσια ασπίδα του γίνεται αποπλάνησης δέλεαρ

Πάνω κάτω το γαλάζιο ξεθωριάζει με της φωτιάς το ξεψύχισμα

Γαλάζιο κάτω

Γαλάζιο πάνω.

Κι όταν σημάνει η ώρα, η ροδόφαιη υποψία θα απλωθεί στο γαλάζιο κι ακόμη περισσότερο η χροιά του θα ωχριάσει, ως να μην είναι πια γαλάζιο κι από το μαύρο λουστρίνι θα σκεπαστεί. Ούτε των άστρων το χλωμό φέγγος ούτε η ασημόφλογα της σελήνης επιτρέπουν χαρές καθρεφτισμάτων χορών και γυμνασμάτων. Αμείλικτες προβάλλουν τότε και μεγεθυσμένες μόνο σκιές. Θέλουν φροντίδα αυτές και δώρων καλόπιασμα, για να τραφούν, να χορτάσουν, να φύγουν. Νύχτωσε.

Σκοτάδι πάνω

Σκοτάδι κάτω

Μα εγώ ήδη γαλάζιο ενστερνίστηκα

Στις σκιές το χαρίζω τις νύχτες. 

ν.σ.