Μια φορά και έναν καιρό...
έτσι δεν ξεκινάνε όλα τα παραμύθια..;;;
Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν...είχα φτιάξει στην άκρη του μυαλού μου έναν δικό μου κόσμο...έβαζα μέσα ό,τι εγώ αγαπούσα και με έκανε να χαμογελώ και το έντυνα με τα πιο όμορφα χρώματα που υπάρχουν...εκεί τρύπωνα κάθε φορά που ήθελα να κρυφτώ από ό,τι στον κόσμο αυτό με πονούσε...
έκλεινα τα μάτια μου...και ταξίδευα...
ταξίδευα σε έναν κόσμο που εγώ η ίδια είχα δημιουργήσει με την σκέψη μου...δεν υπήρχε ποτέ γκρίζο...ο ουρανός εκεί είναι πάντα γαλανός...
και όλα είναι φωτεινά και γεμάτο χρώματα...κάθε που κλείνω τα μάτια μου λοιπόν κρύβομαι εκεί...και είναι στιγμές που η μαγεία αυτή βγαίνει μέσα από των ματιών μου το βλέμμα και τα χρώματα σκορπίζουν σε όλο τον γκρίζο ουρανό...
Στην άκρη του μυαλου μας υπάρχει πάντα ένα δικό μας παραμύθι που φτιάχνουμε και που θέλουμε να κρυφτούμε τις στιγμές που το έχουμε ανάγκη... είναι ο κόσμος που εσύ τον έχεις ντύσει με τα πιο όμορφα χρώματα που υπάρχουν...στην άκρη του μυαλού σου..κράτα πάντα λίγο φως...
για να έχεις πάντα να φωτίζεις το μαύρο ουρανό...
Μαρκέλλα Μαρμαρινού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου