"Ηταν μια ραγισμένη στιγμή.
Τα κοχύλια λαμπύριζαν κενά
τα όνειρα κρύβονταν
σε σπασμένα κάτοπτρα,
η μπαλαρίνα στριφογύριζε
στο μουσικό κουτί
ξεχνώντας πως είχε από καιρό
σπάσει τα πόδια της.
Στον κήπο διάφανα παιδιά
κοιτούσαν τη φεγγαρόσκονη
κι ο πατέρας πότιζε τις γαρδένιες
λησμονώντας πως είχε πεθάνει.
Κοντοστεκόμουν μεσίστια
μην ξέροντας αν πρέπει ν' ανέβω ή να κατέβω
μια κι η βουλιαγμένη ατλαντίδα
έσφυζε από σαγηνευτικά φαντάσματα
κι ο ουρανός από νιογέννητα πεφταστέρια.
Στο τέλος αφέθηκα να επιπλέω
με βαρύτητα την εμπειρία κι άνωση την απαντοχή.
Αλλωστε πέρα απ΄την πηχτή τούτη θάλασσα
δε κρεμόταν παρά μόνο το χάος."
© Δήμητρα Κ.
(Mitzi Karra)
Υπέροχο ποίημα...συγχαρητήρια στην έμπνευση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!!!
ΔιαγραφήΔήμητρα Καρα
Mitzi Ka facebook
πραγματικα ενα αριστουργημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα πολύ ! Με συγκινείτε!
ΔιαγραφήΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΡΑ
Mitzi Ka (facebook)
μαγικές λέξεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Γιώργο μου!
Διαγραφή