Γεωργαντοπούλου Ντίνα "Ατιτλο"

Βράδυ,κορμί παραδώσου στον άνεμο
κι ας έχει φλογισμένη ανάσα
σε κάνει
ζωντανό και χαμένο
εκεί που δεν υπάρχει τέλος στο πέταγμαμόνο κραυγές
που καίει τόσο
κι ας ομολογείς
πως έτσι θάθελες να ματώσεις
να μην αντισταθείς
γιατι τα βραδια που καίγονται
είναι μονάκριβα...
Μια σπίθα έρχεται-φεύγει
δε ξέρεις αν γίνεται φωτιά
μόνο λες
μου χρωστάς ανάσες
που μου έχεις πάρει...
Δώσε μου ζωή
και αύριο στην επιστρέφω...