ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΑΠΕΝΑΝΤΙ"

Απέναντι περίμενε πάντα κάτι απροσδιόριστο, κάτι από το ανεκπλήρωτο, σαν προορισμός, σαν ένα ταξίδι άπιαστο, μια νεροποντή σ' έναν βαθύ εαυτό. Και η απόσταση από το εδώ στο εκεί να μη διανύεται, σαν όνειρο ομιχλώδες, σαν πικρός καημός. Πάντα κάτι έλειπε, πάντα κάτι την καλούσε, κι αυτή να μη μπορεί να ολοκληρώσει την εικόνα της μέσα στο κενό. Η αγωνία χαράκωνε το όνειρο σαν διαδρομή σκληρή, η μορφή της θολή χανόταν σε μνήμες και ξεχασμένες φωνές. Και το γλυπτό του προσώπου της έμενε πάντα μισοτελειωμένο, και η απόσταση ανάμεσα σ' αυτήν και την ψυχή της σαν να μεγάλωνε περίεργα. Σκέπασε με υφάσματα πορφυρά όλους τους καθρέφτες να μη θυμίζουν το λησμονημένο βλέμμα της και φυλάκισε τη φωνή της στον βαθύ μέσα της ωκεανό. Ιωάννα Αθανασιάδου