ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ "ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΗ ΠΟΙΗΣΗ"

 

ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΗ ΠΟΙΗΣΗ

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ-ΤΟ ΚΟΡΜΙ

Εκείνο το κορμί-γερμένο στ' απείρου τ' ανηφόρια-

ένα άσπρο βότσαλο που σπάει στ' άγγιγμα του φωτός.

Μια κίνηση στ' ανάκλιντρο του δειλινού το γύρισμά του

κι ο νους-εύφρων κι αποδεδειγμένα προστρέχων στις παρυφές της ηδονής-να σείει το έσω και ν' αναπηδά στην κλίνη του θεού όμοιο ονειροσάλεμα.

ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ-ΤΑ ΧΕΙΛΗ

Εύφρων οίνος τα χείλη αργοσαλεύουν μιλώντας του ονείρου,

σκάβοντας της πέτρας τα σωθικά, κατασκευάζοντας τις πολιτείες

να διακυβερνήσω τις κρυμμένες λέξεις,

να ταξιδέψω στις ιαχές των δελφινιών στην αρχή της δημιουργίας,

που πρόφερε ένα και πρώτο το κλειστό φωνήεν μέσα από ένα φιλί.

ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ-ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Και ονειρεύτηκα την κλίμακα-υπερέχουσα σπείρα-

στην άνοδο μυημένων στα μυστήρια δακτύλων,

ουρανών μ' αστραπές, με βροντές στα μεσοδιαστήματα αποτυπωμάτων,

ψαύουν και συλλέγουν τις πράξεις να τις κάνουν λόγο το ξημέρωμα.

ΠΡΑΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ-ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Μονόλογος στις βλεφαρίδες που πεταρίζουν τ' ονείρου,

μιά σιωπή στην ατέρμονη κυκλοφορία,

κυκλοτερής ανάσα στους πρωταγωνιστές των ενυπνίων

κι εγώ ένα βήμα πριν τους βοστρύχους του αγάλματος

που κείται στις όχθες του θεού.

ΑΥΛΑΙΑ

Έρωτα, στα χέρια μου κοιμήσου να σε ξυπνήσω το πρωί,

ξανά να μου μιλήσεις,

έλα, στ' άγγιγμά μου ν' αποκοιμηθείς.

Θα σε ξυπνήσω, έρωτα, να σου μιλώ, να ζήσω,

μ' ένα φιλί, προσκύνημα στο άπειρο, ψυχή μου των ονείρων.

Μάτια μου, συμπαντικοί παράδεισοι,

άφησε το κορμί, να ταξιδέψει η ψυχή, που φλέγεται να ζήσει.-

2015

Angie Raftopoulou

Φωτογραφική επεξεργασία: Nick Varsamis