ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΙΩΜΟΣ "ΌΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΉΜΟΥ ΜΟΥ"

 

Αυγή...Ξυπνώ και βλέπω από το παράθυρο..Ενα κάδρο τεράστιο της φύσης γεμάτο άνθη. Άνθη! Ψυχούλες γοητείας και μαγείας της φύσης. Μια χορωδία ευωδιές, ένας ίλιγγος χρωμάτων .. Έξω, και ο αγέρας βαμμένος με το άσπρο του γιασεμιού, το μπλε της ορτανσίας, το ροζ του νυχτολούλουδου το κίτρινο της καλέντουλιας ,το κόκκινο του ιβίσκου .Η λίμνη και η σκέψεις μου αντανακλούν τα ίδια χρώματα ζωής και ελπίδας. Στα μάτια σου απεικονίζεται ο ανθώνας της ψυχής σου.. Σε βλέπω κατάματα, εκεί μένω ατάραχος κι' εγώ. Άνθη που γελούν, άνθη που νιώθουν θλίψη. Πότε δεν κλαίνε. Στον κόσμο μας, δεν υπάρχουν ήρωες ,πλην τα άνθη και τα παιδάκια. Μέσα από τα λουλούδια παίρνω τα χρώματα για να δω αλλιώτικα τον κόσμο. Ένα αμφιθέατρο με ευωδιές, χρωμάτων, ποικιλίας και χάρης .Σου τα στέλνω να με θυμάσαι. Με ρώτησες μια μέρα για την απόσταση του ήλιου.. Σου είπα: " Ρώτα ένα πέταλο ανθών να σου απαντήσει ". Τα αγναντεύω αχόρταγα.. Είναι ο παράδεισος μου ... Είναι η όαση της δικής μου ερήμου. Είναι οι στιγμές που κυριαρχεί η ομορφιά και παντρεύεται την αιωνιότητα. Λευτέρης Σιώμος Κ/38.δ.π.ελ.