Η Β ά γ ι α
Ίσως ήταν η δέκατη φορά που βρέθηκε στην Ελλάδα για θερινή περιήγηση. Κάθε χρόνο σε διαφορετικό νησί.
Απόγευμα έφτασε στην πλατεία του χωριού και αναζήτησε την πιο δροσερή γωνιά του καφενείου ξεφορτώνοντας καπέλο, κάμερα και σακίδιο.
Στο Βέλγιο που μεγάλωσε είχε διδαχθεί την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία. Η αποδοχή του μεγαλείου αυτού εκδηλωνόταν με πραγματικό ενδιαφέρον για τη ζωή και τους κατοίκους.
Απέναντί της ένα μεγάλο διώροφο αρχοντικό κτήριο, αφημένο στο χρόνο.
Μπόρεσε να συνεννοηθεί στα γερμανικά.
Τέλη του 19ου αιώνα ήταν κατάστημα υφασμάτων για ανδρικά ενδύματα. Ο ιδιοκτήτης είχε τελειώσει το τουρκικό γυμνάσιο και ανέπτυσσε σχέσεις εμπορικές με τη Σμύρνη. Στο μαγαζί του έμπαινε όλη η καλή κοινωνία των περιχώρων. Μαλλί, τσόχα, ίσως και σατέν. Τα χρώματα σκούρα για τις αρχοντικές βράκες, τα γιλέκα, τα σακάκια, τους αμπάδες, τις γούνες , τα φέσια. Παπούτσι δερμάτινο, ελαφρώς μυτερό, με γλώσσα ερχόταν έτοιμο από απέναντι. Και για το πουκάμισο μετάξι υφαντό με βαμβακερό ανάμεικτο.
Τίποτε δεν γνώριζε για όλους αυτούς τους αιώνες της τουρκοκρατίας. στη μνήμη της κουβαλούσε χιτώνες, μανδύες, σανδάλια.. πορφύρες και κροκωτούς.
Γιατί η μάνα της που καταγόταν από τη Γερμανία την είχε πείσει ότι ο Μύθος είναι πλεονέκτημα και πως Λόγος μόνος, αδύναμος¨ δείχνοντάς της την αίγλη του λυρισμού μέσα από τη μοναδική φωνή της Σαπφώς.
Τα τζιτζίκια συνέχιζαν τη ρυθμική υπόκρουση ενώ βραδιάζοντας το βλέμμα της έπεσε στην ασήμαντη πυγολαμπίδα.
Οι χωρικοί θυμήθηκαν πως είχε πάρει δύο γυναίκες. Η Ροδάνθη είχε πεθάνει μέσα στον ύπνο δίπλα του και η Ελισάβετ πάνω στη γέννα.
Η κόρη του Μελπομένη υπέκυψε από τύφο μόνη της, ανύπαντρη.
Εκείνος είχε υποστατικούς και εξέτρεφε άλογα.
Εκείνη γνώριζε πολλά για την τάξη των ιππέων και την ισχύ τους. Στην αρχή ενθουσιάστηκε που ξεπερνούσε την εμμονή των δασκάλων της προς την κλασική Αθήνα και ανακάλυπτε άγνωστες , για την ίδια, εποχές.
Όλα αυτά ζωντάνευαν εικόνες και σκηνικά μπροστά της ενώ έπεφτε το σούρουπο στον τεράστιο δασύφυλλο πλάτανο...Και που αριστοκράτες κύριοι ολόκληρης της επαρχίας αγόραζαν τα καλύτερα κομμάτια για να ενδυθούν. Αν η σοδιά από κυδώνια ήταν καλή τα πουλούσε και ξαναγέμιζε τους δύο ορόφους με ό,τι εκλεκτό έβρισκε στο μικρασιατικό παράδεισο.
Η καρδιά της άρχισε να κρυώνει γιατί δοθηκε η πληροφορία για τη Βάγια, την παραδουλεύτρα που την άφησε έγκυο και την οδήγησε στην απόφαση να πετάξει το νόθο παιδί της, ζωντανό, στο ποτάμι όταν το γέννησε.
Η σκέψη της βρήκε διαφυγή στην ακίνητη πυγολαμπίδα. Στοιχείο του καλοκαιριού. Όπως και ο ανέμελος τζίτζικας.
Στην πλατεία ήταν όλα τέλεια: δροσερή μπύρα, λαχταριστοί μεζέδες, παιδιά ξένοιαστα, όμορφες κοπέλες από το εξωτερικό παραθέριζαν. Τούρκικη βρύση με νερό στην άκρη και ο μιναρές απόμακρος.
Τίναξε το λευκό της φόρεμα, σηκώθηκε με βαρύ το βήμα για να επιστρέψει στην ευρωπαΪκή παρέα της. Αργά το βράδυ στην ταβέρνα για φαγητό, άναβε ο χορός: βάλε με στην αγκαλιά σου, βάλε με φως μου, βάλε με... Αναθάρρησε, οι άνδρες του χορευτικού φορούσαν εκείνες τις βράκες με το πολύ ύφασμα, τις ζώνες και τις μαύρες κάλτσες. Στα χέρια τους κρεμασμένα κομπολόγια από ήλεκτρον. Το βλέμμα της άστραψε. Ανοιχτό σχολείο ολόκληρη η Ελλάδα!
Ευοί ευάν!
Waja. Eine Kurzgeschichte
Von Georgia Kokkinigeno
Vielleicht war es das zehnte Mal, dass sie für einen Sommerurlaub nach Griechenland gekommen war. Jedes Jahr auf eine andere Insel. Am Nachmittag kommt sie am Dorfplatz an, sucht sich im Café die kühlste Ecke und lädt Rucksack, Hut und Kamera ab. In Belgien, wo sie mit einer deutschen Mutter aufgewachsen ist und lebt, studiert sie Literatur und Geschichte der griechischen Antike. Die Beschäftigung mit der einzigartigen Bedeutung dieser Vergangenheit hat sie neugierig gemacht auf das Leben der heutigen Bewohner und ihrer Geschichte.
Dem Café gegenüber steht ein großes zweistöckiges Herrenhaus, das schon vor der Kleinasiatischen Katastrophe verlassen wurde. Bis Ende des 19. Jahrhunderts war es ein Geschäft für Herrenbekleidung und eine Tuchhandlung gewesen. Der Eigentümer hatte gute Geschäftsbeziehungen nach Smyrna aufgebaut, nachdem er das damals türkisch-osmanische Schulsystem erfolgreich durchlaufen hatte. Seinen Laden betraten Angehörige der besseren Gesellschaft auf der Insel. Stoffe aus Wolle, Filz und auch Satin. Dunkle Farben für die knielangen Herrenhosen mit den vielen Falten, und für die ärmellosen langen Mäntel, Herrenhemden aus Seide-Baumwoll-Gemisch. Westen, Jacken, Umhänge, Pelze, Feze und Herrenlederschuhe im orientalischen Stil mit der Spitze leicht nach oben gebogen, all das stand auf der anderen Straßenseite zum Verkauf bereit.
Sie wusste nichts über all die Jahrhunderte osmanischer Herrschaft. Für sie trugen Griechen Sandalen, Tuniken und Umhänge in Orange und Sauerkirschenrot. Von ihrer Mutter hatte sie gelernt, dass der griechische Mythos dem logischen Denken überlegen sei. Die Vernunft allein sei schwach. Mit Sapphos Poetik brachte sie ihr die berauschende Schönheit der Lyrik nah.
Es wurde Abend, die Zikaden setzten ihren rhythmischen Gesang fort, am Boden leuchteten kleine, zarte Glühwürmchen.
Dorfbewohner erinnerten sich, dass er zwei Frauen hatte. Die erste, Rodanthi, war im Schlaf neben ihm gestorben, Elizabeth bei der Geburt seiner Tochter, Melpomeni. Die erlag unverheiratet und alleinstehend dem Typhus. Er besaß große Ländereien und züchtete Pferde. Sie konnte sich vorstellen wie sein Leben aussah, ausgestattet mit dem Luxus des Wohlstands und der Macht.
Sie freute sich, hier die Obsession ihrer Lehrer vom klassischen Athen zu überwinden und ihr unbekannte Epochen zu entdecken. Bilder und Szenen einer anderen Zeit erwachten in ihr zum Leben. Die Dämmerung brach herein über dem riesigen, üppigen Bergahorn auf dem Platz und dem Ort, wo früher aristokratische Herren der ganzen Provinz die edelsten Kleidungsstücke kauften.
Wenn die stets hoch dotierte Quittenernte reichlich ausfiele, würde er sie verkaufen und in den beiden Stockwerken seines Geschäfts erlesene Dinge aus Smyrna und von der kleinasiatischen Küste anbieten.
Es entsetzte sie, als über Waja gesprochen wurde, seine junge Geliebte, die er schwängerte, und die den Entschluss fasste, ihr uneheliches Kind nach der Geburt lebend in den Fluss zu werfen.
Sie betrachtete die Glühwürmchen. Element eines Sommers. Ebenso wie die nur dem Gesang ergebene Zikade.
Auf dem Platz war alles perfekt. Ein türkischer Springbrunnen am Rand und das Minarett in der Ferne. Kühles Bier, köstliche Speisen, unbeschwerte Kinder, deren Spielen schöne Mädchen aus dem Ausland zuschauten. Sie erhob sich, strich ihr weißes Kleid glatt und kehrte mit langsamem Schritt zu ihrer europäischen Gesellschaft zurück. In der Taverne fand zum nächtlichen Essen der Tanz statt: Nimm mich in deine Arme, bring mich zum Leuchten, entfache das Leben in mir. Die tanzenden Männer trugen die knielangen Hosen mit den vielen Stofffalten, üppige Gürtel und schwarze Strümpfe. In ihren Händen schwangen Komboloi aus Bernsteinperlen. Ihre Blicke funkelten.
Ganz Griechenland eine einzige Schule das Leben zu lernen.
Gutes Gelingen!
Μετάφραση από την εθνολόγο Ulrike Krusberg.
Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με ΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου