Άννα Δεληγιάννη Τσιουλπά " Ο έρωτας πεθαίνει, όταν σπεύδει σε βοήθεια ένας άλλος."

«Πότε κατάλαβες ότι το καράβι βουλιάζει, ότι ο φλογερός, φτερωτός έρωτας, χάνει ύψος και θα πέσει στα βράχια, ότι πεθαίνει;»

Σε ρώτησα για να πάρω μια παρορμητική απάντηση: «Όταν έσπευσε σε βοήθεια ένας άλλος».

Άφωνη για μερικά δευτερόλεπτα. Έσκυψα το κεφάλι να σκεφτώ, να κάνω εικόνα τα λόγια.

Έξυπνη η ατάκα του ή βλακώδης; Όπως τα είπαμε στην πορεία, έξυπνη μεν , όχι όμως αξιομίμητη.

Ξέρεις, ο έρωτας είναι άλλο πράγμα, κρύβεται, μέχρι να γίνει αγάπη, να δέσει καλά το σιρόπι και να φανερωθεί. Εκεί ανάμεσα παραφυλάνε κίνδυνοι, όπως η περίπτωση να παρουσιαστεί ένα νέο πρόσωπο κι εσύ που ενδεχόμενα έχεις κάποιο προβληματάκι, να έχεις αφήσει ανοιχτό το «παραθυρόφυλλο» και να προκύψει μια νέα ιστορία. Έτσι την έπαθε ο φίλος μας. Μέσα στη σχέση του, που είχε μερικά σκαμπανεβάσματα, άφησε χώρο για συμπαράσταση και ο βοηθός δεν άργησε να πάρει θέση.

Η βοηθός, μία, κατά την περιγραφή, αιθέρια ύπαρξη-είναι βλέπεις κάποιες δουλειές που κολάζεσαι-από 'δω από 'κει ,είχε και τα δικά της, ήρθε και βοήθησε να διαλυθεί μια σχέση ενός χρόνου.

Τώρα τι; Αρχίζει ένα νέο ταξίδι και δεν είμαστε σίγουροι για την κατάληξη. Ποιος τάχα είναι; Η σιγουριά προκύπτει από την ορθή, έλλογη σκέψη. Από την αποφασιστικότητα και την εχεμύθεια των δύο προσώπων. Πρέπει να προλάβεις, να σκεφτείς να κλείσεις το «παραθυρόφυλλο» που είπαμε παραπάνω, γιατί ο έρωτας έχει φτερά. Έτσι εικονίζεται τουλάχιστον. Κι όπως τα πουλιά πετάνε-να θυμίσω Καζαντζίδη μου, το τραγούδι σου: «Ζηλεύω τα πουλιά» γιατί έχουνε φτερά-πετάει ο έρωτας ή πεθαίνει, όταν σπεύδει σε βοήθεια ένας άλλος.

Ποιος φταίει; Εκείνος που θα ανοίξει το στόμα του ανέλεγκτα και θα πει τον πόνο του και ...στις γάτες! Κι έπειτα κλαις εσύ που γέλαγες χθες.

Προσοχή στη σχέση σας. Μην ανοίγετε το στόμα για τα «κατηγορώ» σας, για παράπονα. Ένας βοηθός σίγουρα θα βρεθεί και τότε θα πρέπει να πάρετε μεγάλες, δύσκολες αποφάσεις.

Άννα Δεληγιάννη Τσιουλπά