Μaria Kolovou – Roumelioti‧ writer, poet, visual artist and long-distance runner-marathon runner. She was born in a small Greek village Vouliagmeni Ilias.
She worked for twenty-three years in the field of Health as a Nurse in a neonatal unit.
She is married and the mother of three children.
From a young age she has been involved in painting and writing. she has continuously attended four years of drawing and color classes in private art workshops with the late sculptor and painter Charalambos Themistokleous, Kleomenis Kostopoulos and Dimitra Vagenas as teachers. He has studied Child Psychology and Art History.
she is a member of many Literary and Artistic Clubs and Associations. He is an active member of literary magazines, the International Society of Greek Writers and Artists, the Union of Greek Writers, the Society of Writers of Southwest Greece, the Hellenic-Australian Association of Melbourne, the Naturist Association of Patras and the Artists Association of Patras.
Samples of her writing and visual work are published on her personal blog: "ADYTES DIADROMES" http://mariakolovouroumelioti.blogspot.gr/ , in literary magazines and on the internet.
She has combined all her hobbies together and continues her creative path and personal development with consecutive awards and distinctions in all the fields where she is active. Many of her works have been included in collective anthologies, literary magazines, newspapers, etc.
The following have been published and are in circulation:
1) The poetry collection: "THE ROSSES OF TIME", ORIONAS publications, 2013. (The collection has won prizes in "Sikeliana" and from the International Society of Greek Writers and Artists),
2) the novel " ALFES", TO DONTI publications, 2016 (prized work by D.E.L.),
3) the collection of short stories "THE GOLD OF MY LAND", TO DONTI publications, 2018
4) the prose collection "IN THE CATACOMBI OF THE FLESH", publications TO DONTI, July 2022
5) and the poetry collection "ALL NIGHTS" publications TO DONTI, November 2023
Her books are under publication: The children's diary entitled "Writer from Nowhere", fairy tales and the poetry collections: "Oh Greece, my wounded fairy", "Adytoi syllogisms", "Umbilical cords and barbed wire", "With the hand in heart", "The Melody of Love", " Pyrigonos nous", "Heartbreaks" and "Escapes".THE FATE
ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Στέκομαι, εδώ, μπροστά σας.
Γυμνή και καταματωμένη.
Με ολάκερη την αλήθεια πετρωμένη στα χέρια μου.
Μακάρι να μπορούσα να δραπετεύσω,
έστω για λίγο απ’ το μαρτύριο,
την τελευταία μου διαθήκη να συντάξω
με την ελπίδα κάποιου νοήμονα.
Χιλιάδες χρόνια με τραβολογούν
από παζάρι σε παζάρι στις γειτονιές του κόσμου.
Το ρούχο μου ξεσκίστηκε.
Γυμνή και καταματωμένη...
Ενδύθηκα ετούτη τη γωνιά,
τα σάβανα και τα νεκροφιλήματα.
Το σώμα μου παγώνει!
Φταίω εγώ! Δεν πρόλαβα
του αδελφού μου εχθρού τα χέρια να αφοπλίσω
με τα χειροφιλήματα...
Ο πόνος κοστίζει λιγότερο από τη γιατρειά
κι είπαν να με σκοτώσουν…
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
THE LAMENT OF PEACE by Maria Kolovou Roumelioti
I am standing here, in front of you.
Naked and bloodied.
With the whole truth frozen in my hands.
I wish I could escape,
even for a little while from the torment,
to write my last will and testament
with the hope of some intelligent person.
Thousands of years are dragging me along
from bazaar to bazaar in neighborhoods around the world.
My clothes were torn.
Naked and bloodied...
I dressed myself in this corner,
the shrouds and the necrophilia.
My body is freezing!
It's my fault! I didn't make it in time.
To disarm the hands of my brother enemy
with the handshakes...
Pain costs less than medicine
and they said they would kill me...
ΕΙΡΗΝΗ…
Ποτάμια δάκρυα
στις απέραντες του πόνου θάλασσες
ξεχύνονται...
Μέσα στα πυκνά φυλλώματα,
σφαίρες χειρός βολίδες
σκοτώνουν τα όνειρά σου.
Αίμα κι ίδρος στα γυμνά στήθη σου.
Το ιλαρό φως της αγάπης
ματωμένο πνίγεται
σε βρώμικα χνώτα.
Αλλοπαρμένες του πόνου μανάδες
ποθούν αγέρι αλλιώτικο
να στεγνώσει το όμπυο...
Τα μαχαιρώματα των αδελφών σου,
Ειρήνη…
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
PEACE!… by Maria Kolovou – Roumelioti
Rivers of tears
in the vast seas of pain
they pour out...
Within the dense foliage,
hand bullets, fireballs
they kill your dreams.
Blood and sweat on your bare breasts.
The cheerful light of love
drowning in blood
in dirty clothes.
Mothers who are overcome by pain
They long for a different air.
to dry the ombyo...
The stabbings of your brothers,
Peace…
PAINTING the mother's face by Maria Kolovou – Roumelioti
To paint means to search
the secret rhyme within your breasts
which exude the fragrance of life.
Painting: I draw the echo of your heart
and I color the connecting links
that cause us the Vertigo of Love
and the Resurrection that Love brings!
By painting I bring your shadow
on my face
as your worries weigh you down
transforming within me
the vision of the caterpillar
to a bee and a butterfly!
How else can I explain?
what is happening to me?
With your wishes you water the dews
the soil and I bloom!............
ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ το πρόσωπο της μάνας
Ζωγραφίζω σημαίνει αναζητώ
την απόκρυφη ρίμα μέσα απ' τα στήθη σου
που άρωμα ζωής αναβλύζουν.
Ζωγραφίζοντας: σχεδιάζω της καρδιάς σου την ηχώ
και τους συνδετικούς κρίκους χρωματίζω
που μας προκαλούν τον Ίλιγγο του Έρωτα
και την Ανάσταση που φέρει η Αγάπη!
Ζωγραφίζοντας φέρω τον ίσκιο σου
πάνω στο πρόσωπό μου
καθώς βαραίνουν οι έγνοιες σου
μεταμορφώνοντας εντός μου
το όραμα της κάμπιας
σε μέλισσα και πεταλούδα!
Πώς αλλιώς να εξηγήσω
αυτό που μου συμβαίνει;
Με τις ευχές σου ποτίζεις δροσιές
το χώμα κι ανθίζω!............
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
Χέρια, πριόνια,
κόβουν τα κλώνια
και τεμαχίζουν το κορμί
που ‘χει τις ρίζες του στη γη.
Με λένε, Κέδρο,
μένω στο κέντρο
μίας πλατείας εχθρικής
οδός: Αλήτικης Φυλής.
Τα καπνογόνα μ’ έπνιξαν,
τη φυλλωσιά μου έκαψαν!
Δεν ζω!
Πενθώ,
τον θάνατό μου τον αργό!..
Τα φύλλα μου, σηψαιμικά,
φωλιάζουν τα αερικά:
Βόμβες Μολότοφ, δακρυγόνα,
τ’ απόβλητα του Ρουβικώνα.
Στο πληγωμένο μου κορμί,
κρύβονταν οι κορυδαλλοί.
Σπίτι δεν έχουν…
Φύγανε!
Και άστεγοι ξεμείνανε!...
Μη μου φοράτε άλλο το φέσι!
Χρειάζομαι κι εγώ μια θέση.
Φωνάζω… Τρέμω… Δεν με βλέπεις;
Ματιά υποχθόνια κατέχεις!
Θέλω αδέλφια και ξαδέλφια
για να τους λέω όλα τα ντέρτια.
Ένα τσιγάρο αντάμωσαν
κι από ζωή ορφάνεψαν.
Με λένε, Κέδρο.
Είμαι ένα δέντρο…
Σ’ ό,τι ερωτώ δεν μ’ απαντούν
και κεραυνοί παντού χτυπούν.
Με λένε, Κέδρο, κι είμαι ένα δέντρο
που του στερούνε τη ζωή
με ανεξήγητη οργή...
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
THE TREE by Maria Kolovou – Roumelioti
Hands, saws,
they all cut my branches
and they cut up my body
which has its roots in the earth.
My name is Cedar
I live in the center
of a hostile square
Street, called vagabond’s tribe.
The smokestacks suffocated me,
They burned my foliage!
I'm not alive!
Mourn, my slow death!..
My leaves are septicemic,
airy’s nests,
Molotov cocktails, tear gas,
the wastes of the Rubicon.
In my wounded body,
the larks were hiding.
They don't have a house...
They left!
And they were left homeless!...
Don't wear my fez anymore!
I need a place too.
I'm screaming... I'm shaking...
Can't you see me?
You have an infernal gaze!
I want siblings and cousins
to tell them all the secrets.
They met for a cigarette
and were orphaned by life.
My name is Cedar .
I am a tree...
They don't answer anything I ask.
and lightning strikes me everywhere.
My name is Cedar, and I am a tree.
who deprive me of my life
with inexplicable anger...
.ΠΑΙΧΝΙΔΙΣΜΑΤΑ - του μυαλού γυρίσματα
Ω, πλάσματα, γλυκού καλοκαιριού
κι εσείς μαργαριτάρια μου θαλασσινά
που λούζεστε τον ήλιο, τον ουρανό, τη θάλασσα:
Αφουγκραστείτε τη μελωδία της νιότης!
Κοιτάξτε πως φουσκώνει των κοριτσιών το ανάστημα
γερμένο στων αγοριών τα μπράτσα!
Τραγούδια λέει η θάλασσα μαζί με τα αλμυρίκια
πλέκοντας το νυφικό τους φόρεμα
και τα στεφάνια!
Τραγούδι λέει η Θάλασσα
κι ο Μπάτης την χαϊδεύει.
Με φύκια της πλέκει τα μαλλιά
και πάω να την θαυμάσω το δείλι,
με τα χρώματα
του ήλιου!.....
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
GAMES - mind-blowing by Maria Kolovou – Roumelioti
Oh, creatures sweet summer’s
and you, my pearls of the sea
where you bathe in the sun, the sky, the sea:
Listen to the melody of youth!
Look how the girls' stature swells
leaning on the boys' arms!
The sea sings songs along with the tamarisk trees
knitting their wedding dress
and the wreaths!
The Sea Sings a Song
and Batis caresses her.
She braids her hair with seaweed
and I go to admire her in the dark,
with the colors
of the sun!.....
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου