Είν΄η καρδιά μου,
απανδόχευτη οδός,
ουράνιο τόξο σκοτεινό
και επινίκιο ήττας,
είναι εγκέλαδη σιωπή,
πουλάκι που μαργώνει.
Είν΄η καρδιά μου,
επιστήθιος εχθρός,
ακινησία ασθμαίνουσα
κι άνοστη νοσταλγία,
μια σκυθρωπή αφέλεια,
της ερημιάς μπαλκόνι.
Είν΄η καρδιά μου,
ελπίδα έωλη,
παιδί, που απ΄τη χαρά του το τραβήξανε
κι όπως το παν γι΄αλλού
μες στ΄αναφιλητά του,
όλο τα μάτια πίσω ρίχνει,
όλο το βλέμμα πίσω στρέφει,
όλο τα χέρια, πίσω απλώνει.
Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με ΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου