ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΑΠΙΑΣΤΕΣ ΨΥΧΕΣ"

 

Καρδιοχτύπια μιας θάλασσας πανάρχαιης μέσα μας. Αρχέγονες γλώσσες προγονικές οι σιωπές μας. Στρατηλάτες τροπαιοφόροι αλώνουν τη γη της ψυχής μας. Νίκες και ήττες σπαράσσουν τον χρόνο τον μυστικό μας. Κόσμοι νεκροί και ζωντανοί χαράσσουν την ιστορία μας. Ψηφιδωτό μυστηριώδες το πεπρωμένο. Οι εποχές μάς περέχουν σαν λήκυθοι νεκρικές. Σπασμένοι αμφορείς οι διαδρομές μας. Αιώνες χωρούν στην ψυχή μας. Πόσος ωκεανός μέσα μας; Λόγια ακατάληπτα ξεστομίζουν οι Πυθίες και γράφουν χρησμούς να τιθασεύσουν το άπειρό μας. Κανείς ποτέ δε μπόρεσε να ζωγραφίσει το πρόσωπό μας. Μνήμη και λήθη κοντοστέκονται για λίγο στα μνημεία, ύστερα ξέφρενες τρέχουν να προλάβουν τους δρομείς με το πρόσωπο του ανέμου. Άπιαστες οι ψυχές μας ξεφεύγουν απ' τις μοίρες και τις αιώνιες καθυστερήσεις τους. Ασύλληπτες καλπάζουν προς ορίζοντες απέραντους. Ο χρόνος μικρό φιλί στα φυλλοκάρδια μας. Χώρες θαυμαστές ο προορισμός μας. Με μάτια μεγάλα κοιτάζουμε τις κορυφές. Με χέρια σίγουρα υπογράφουμε συμφωνίες με την αιωνιότητά μας. Ιωάννα Αθανασιάδου