ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΠΛΑΝΟΔΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ"

 

Πεφταστέρι στα κλαδιά της τριανταφυλλιάς. Χάδι απαλό στα μαλλιά της κόρης με το πρόσωπο από άγρια κρίνα και μεταξωτούς σελιδοδείκτες πλανόδιας ιστορίας. Μέσα στο πέλαγος τ' ουρανού σαστισμένη η γη, πλάκες με λόγια ανεξιχνίαστα ακουμπισμένες στη ραχοκοκαλιά ενός ύπνου ακατανόητου. Κοιμισμένοι οι λυγμοί των κυμάτων στη σιωπή των λιμανιών, το πουκάμισο του κοριτσιού με τα κοσμογυρισμένα παραμύθια ριγμένο σαν άγιο λείψανο στα νερά. Νεροσυρμή από τα τελευταία δάκρυα των χελιδονιών παρασύρει τα κομμένα χέρια αγαλμάτων που έσφιξαν παράφορα στην αγκάλη τους τη θλίψη των δειλινών, άδοξα έπεσε η βροχή στη ράχη αξημέρωτης νύχτας. Σηκώθηκαν οι ίσκιοι απ' τα νερά της λήθης και περπατούν στα πελώρια όρη, κόκκινη η ματωμένη χλαμύδα ενός συννεφιασμένου ταξιδιού. Ο χρόνος ρυάκι που κυλά ανάμεσα από τα δάχτυλα των θαυματοποιών, άλικη η παπαρούνα με το χαμόγελο της περασμένης μνήμης, ακόμη ψελλίζει παραμύθια το κορίτσι με τις πλανόδιες ιστορίες αγκαλιά.

Ιωάννα Αθανασιάδου